De Algarve noemde oorspronkelijk Al-Gharb,in het Arabisch "ten westen", omdat het aan de westrand van het Islamitische rijk lag. Namen met "Al", azulejos, schoorstenen met traliewerk, sinaasappel- en amandelbomen ... allemaal invloeden van vijf eeuwen Arabische overheersing die nog overal terug te vinden zijn. Het mediterrane klimaat, de eindeloze zandstranden, de grillige rotslandschappen, het eigen karakter en de goedkope levensstandaard maken de Algarve tot hét toeristenparadijs. Ondanks het massatoerisme heeft de Algarve zijn charme niet verloren! Detailkaart Algarve REISROUTE ALGARVE: Van Castro Marim tot Monte Clérigo

Castelo in Castro Marim Parking Castro Marim

Dinsdag, 10 februari Voor we Isla Cristina verlaten, tanken we vol en vullen onze voorraad aan bij de Lidl. Dan vatten we onze rit richting Portugal aan. In Ayamonte steken we de brug over die Andalusië, Spanje verbindt met Castro Marim, de Algarve, Portugal. We komen automatisch uit bij de parking waar een tiental campers geparkeerd staan. Een vriendelijke Nederlander verwelkomt ons en legt uit waar iets verderop, bij de openbare wasplaats, mogelijkheid is om grijswater en toilet te lozen. Je kan er ook douchen. Castro Marim, een van de oudste plaatsen van de Algarve, ligt aan de vallei van de Guardiana rivier. De ruines van het 13de eeuwse kasteel liggen op een heuvel. Dat wordt klimmen. Bovengekomen worden we beloond met een schitterend panorama. Van de vestingen hebben we uitzicht op de brug die Spanje met Portugal verbindt, het Spaanse stadje Ayamonte, Vila Real de Santo Anónio, het 17e eeuwse Forte de São Sebastião en het natuurreservaat met zijn moerassen en zoutpannen. In Portugal moeten we onze uurwerken één uur terugdraaien. Dat wordt wennen, vooral als Willy naar zijn wereldomroep wil luisteren. We moeten er ook rekening mee houden dat de Portugezen, trouwens ook de Spanjaarden, een siësta houden wat betekent dat de meeste winkels en instellingen na de middag een paar uur sluiten. Het "leven" begint pas later op de dag. Na het avondeten maken we een toertje door het centrum maar geraken niet verder dan de supermarkt op de hoek. Een lange babbel met onze Nederlandse en Franse buren bezorgt ons heel wat interessante info voor de rest van onze reis. De meesten komen immers al jaren naar de Algarve om te overwinteren; wij zijn tenslotte beginnelingen. Het is onze eerste tocht in dit seizoen en ook ons eerste bezoek aan Portugal. Ze maken ons diets wat "parkeren met je camper" betekent. Parkeren wil zeggen: geen keggen, geen opstapje uitgeklapt, geen luifel, geen was ophangen, geen satelliet opzetten, geen vensters of deuren open want dat is "kamperen". Dag 17:  32 km     Overnachting: Parking Castro Marim

Cacela Velha Manta Rota

Woensdag, 11 februari Eerst gaan we lozen en hozen aan de serviceplaats. De vrouw die het hier netjes houdt, ontvangt gretig de fooi (50 cent). We bollen richting Vila Real de Santo António. Al bij het binnenrijden van de stad zien we een parking waar een massa campers staan. Niets voor ons. We rijden verder en blijven zo dicht mogelijk bij de kust. Zo komen we terecht op een idyllisch plaatsje met aan de ene kant moeras en aan de andere kant een inham van de zee. We parkeren en stappen tot waar de weg doodloopt aan het strand, Praia de Santo António. 10.00 u en 13°C: De zon, de zee, het strand ... voor ons alleen! Zalig! 12.00 u: Weer op weg. We belanden in Manta Rota op een parking achter de duinen waar wel 30 campers staan ondanks de verbodsborden. In het laagseizoen wordt "parkeren" hier blijkbaar toegestaan. Er is ruimte genoeg. Hier blijven we voorlopig. Een houten brug loopt over de duinen naar kilometers wit zandstrand waar je uren kan wandelen. In de namiddag fietsen we langs olijf- en sinaasappelbomen naar Cacela Velha, een gehucht dat vredig boven op een klif ligt en waar weinig toeristen komen. Blauwwitte vissershuisjes liggen rond een vestingruïne en een witgepleisterd kerkje. Beneden op het strand liggen hier en daar vissersbootjes. Bij het cafeetje, er is er maar één, nestelen we ons op het terras. We zijn de enige klanten. Vrij vlug krijgen we gezelschap van een mixed Portugeesfrans koppel. Er ontstaat een gezellige babbel en we worden overstelpt met een pak info over plaatsjes waar we zeker naartoe moeten. Zij weten ons ook te vertellen dat we in Altura bij de "club" gratis kunnen internetten. Uiteindelijk fietsen we terug en naar Manta Rota en onmiddellijk ook verder, door de velden, naar Altura om te internetten. Onderweg zien we in de wei meer koereigers dan koeien. Ongeveer 19.00 u zijn we terug aan de camper en hoognodig toe aan een versterking voor de innerlijke mens. Een bijzonder geslaagde dag! Dag 18:  35 km     Overnachting: Parking Manta Rota

Donderdag, 12 februari 18°C en zon. Het is lente! We blijven een extra dag om te wandelen, te fietsen, te zonnen en te luieren ... Dag 19:      Overnachting: Parking Manta Rota

Vrijdag, 13 februari Met de N 124 rijden we richting Alcoutim, een onbedorven dorpje met amper 1000 inwoners, aan de Guadiana rivier, de natuurlijke grens met Spanje. Het dorpje heeft een 14de-eeuws kasteel en een strategisch gelegen binnenhaven. Van Alcoutim gaat we via een smalle, schilderachtige, kronkelweg naar Mértola, dat op de grens van de Algarve en de Alentejo ligt. We slingeren door het heuvelachtige natuurgebied. Eindeloze onbewoonde, groene landschappen schuiven voorbij. Op een open plekje bij de rivier, de grens Algarve-Alentejo, houden we onze picknickstop en nemen alle tijd om te genieten van het buitengewone natuurlandschap. In het mooie, witte Mértola aangekomen, parkeren we in de buurt van het kasteel. In het toeristenbureau bekomen we een plannetje met stadswandeling. Eerst even gratis internetten en dan starten we onze omloop binnen de ommuurde bovenstad. Bij de restanten van de burcht ligt de Igreja Matriz, een oorspronkelijke moskee. De kerk is zo uniek omdat er weinig aan veranderd is en de Arabische kenmerken bewaard bleven. Het van oorsprong Moors kasteel op de top van de heuvel, heeft een slottoren uit de 13e eeuw. Het wordt duchtig gerestaureerd met overal witmarmeren trappen. Het kasteel kijkt uit op de stad en het dal van de Guadiana. Indrukwekkend uitzicht!. Mértola is een levend museum. Het telt drie archeologische kernen: . het Romeinse, gevestigd in het gemeentehuis; . het Moorse, met een belangrijke verzameling keramische vondsten uit de 9e tot de 13e eeuw . en een oudchristelijke basiliek uit de 5e eeuw. De hele namiddag wandelen we rond in het dorpje onder een deugddoend zonnetje. De temperatuur loopt op tot 20°C. Op het parkeerplaatsje staan ondertussen 5 campers, een internationale bijeenkomst. De sfeer is gemoedelijk. Iedereen is met dit weertje in goed humeur. De Zweden leggen ons uit waar je best kan winkelen. Fruit, groenten of vis kopen is geen probleem, een lekkere biefstuk dat is wat anders. De verse aardbeien die we kochten zijn heerlijk zoet. Dag 20:  85 km     Overnachting: Parking Mertola

Spaanse oever van de Guardiana gezien vanaf Alcutim Onderweg naar Mértola Mértola

Romeinse brug in Tavira Interieur Igreja da Misericórdia Pousada: Staatseigendom - Luxe Hotel in voormalig klooster, kasteel of paleis Camperplaats Quatro Aguas

Zaterdag, 14 februari 8 u en 4°C: Het is in de bergen 's nachts echt wel kouder dan aan de kust. De zon brengt snel verandering. Na een wandeling naar het hoger gelegen Capela Nossa Senhora das Neves trekken we terug naar de kust met de IC27/N122 door het machtige natuurgebied. We volgen ons Vera, alias onze gps, naar een camperplaats in Tavira en komen terecht in smalle steegjes waar de spiegel van onze camper ongeveer de zijgevels raakt. We lappen Vera aan ons laars en komen er op eigen houtje, zonder schade, uit. Tavira blijkt erg campervriendelijk te zijn, zowat overal staan campers. We belanden in de Estrada de Quatro Aguas tussen de struiken bij de rivier. Er staan een dertigtal campers her en der. Geen gezellig plaatsje maar niet ver van het centrum en dat is wat ons interesseert. Belgische buren staan hier al een tijdje en geven ons praktische aanwijzingen zoals: "de supermarkt Pingo Doce" is vlakbij en je kan er lekkere "gegrilde kip" kopen. Na de middag stappen we langs de Rio Gilão naar de oude stad. Het is laagwater. Een ibis doet pogingen om een vis te vangen, een aalscholver staat parmantig zijn vleugels te drogen en tientallen meeuwen vliegen rond de vissersboten. Over de Romeinse brug, een voetgangersbrug, komen we op de andere oever van de rivier op een gezellig plein. In een pasteleria doen we ons tegoed aan een koffie met gebak zodat we er tegen aan kunnen. Op weg naar de Arabische wijk komen we bij de Igreja da Misericórdia. De kerk heeft een bijzonder mooi renaissanceportaal, een verguld altaar en fraaie azulejos. Een meevaller! We zijn alleen in het kerkje en krijgen toelating om één foto te nemen, zonder flash. Bezoekers die na ons binnenkomen mogen helemaal geen foto's nemen. Op de heuvel ligt het Castelo dos Mouros, een vervallen Moorse burcht, waar alleen nog dikke muren en steile trappen van overblijven die een bloeiende tuin omzomen. Vanhier heb je een mooi uitzicht op de stad en op de klokkentoren van de Igreja Santa Maria do Castelo, de kerk die gebouwd is waar vroeger de grootste moskee van de Algarve stond. Iets verder komen we bij het Convento Nossa Senhora da Graça uit 1569. Hoewel het in grote letters op de gevel staat, doen we of we niet weten dat het voormalige klooster nu een "pousada" is en stappen binnen om het gebouw te bezoeken. De receptionist wijst er op dat dit een "hotel" is maar we mogen gerust rondkijken op de benedenverdieping. Weer mazzel! We zijn nog niet moe. Langs de rivier wandelen we tot de overdekte markt en tot de salines. 19.00 u: We hebben er honger van gekregen. In een visrestaurantje bieden ze voor 8 euro een compleet vismenu aan, vis naar keuze met bovenop gratis tapas en een aperitief van het huis. De rekening wordt achteraf sterk aangedikt door de drank bij het eten en 1,50 euro per persoon voor "het couvert". Maar, de verzorging was prima en het eten heerlijk. 21.00 u en nog 13°C: Onder een schitterende sterrenhemel en in "den pikkedonkeren" stappen we terug naar de camper. Dag 21:  96 km       Overnachting: Tavira, Estrada de 4 Aguas N 37°7'23" W 7°38'17"

Zondag, 15 februari 7.00 u: We zien van in de camper de zon opkomen tussen de palmbomen aan de andere kant van de rivier. Dit verzacht de pil van het feestmuziek en ander stadslawaai dat ons deze nacht urenlang wakker hield. Nadat we het noodzakelijke "toilet legen" en het inkopen achter de rug hebben, trekken we naar Pedras d'el Rei. Met een vlottenbrug komen we aan de overkant van het Canal de Tavira en stappen door het Natuurpark Ria Formosa, langs drooggevallen slikken, langs mimosastruiken en witte brem, naar Praia do Barril. We hadden een spoortreintje kunnen nemen maar te voet is zeker zo aangenaam. Er staat een fris windje, niet echt weer om in short of topje rond te lopen. Toch liggen op het strand, uit de wind en in het zonnetje, een paar "diehearts" te zonnen in bikini. Brr..! In de duinen liggen tientallen verroeste ankers als kunstwerk. Een groot gebouwencomplex, waarschijnlijk een voormalige legerbasis, herbergt behalve een restaurant en bistro met terras, een sanitaire installatie waar je kan douchen en een watersport- en visclub. Rondom is een bloementuin aangelegd. Op een van de bloemperkjes zit een gave koninginnenpage. Hij fladdert rustig van de ene bloem naar de andere en ik heb ruim de tijd om er een geslaagde foto van te nemen. Mijn geluksdag! Er zijn veel Portugese zondagstoeristen. Daardoor is het café met terras open in dit seizoen en kunnen we even uitrusten en onze dorst lessen. We keren terug naar de camper. Belgen die we al een paar keer tegenkwamen, wijzen ons waar we in Santa Luzia aan het einde van de kustweg bij een soort kapelletje water kunnen bijvullen. Van Santa Luzia rijden we naar Praia de Fuseta om er te overnachten. Het is erg druk in dit kleine vissersdorp. We maken een avondwandeling en beseffen dat we beter af waren in Pedras d'el Rei. Later op de avond, als de zondagstoeristen naar huis zijn, horen we nog alleen het rustgevende geluid van de zee. Dag 22:  20 km       Overnachting: Parking Praia de Fuseta

vlottenbrug over het Canal de Tavira koninginnenpage

straatje vissershaven Olhão Praia de Faro

Maandag, 16 februari Het is nog altijd wennen aan het tijdsverschil. Ongeveer 7.00 u staat de zon op, rond 18.30 u is het donker. In Valencia twee weken geleden was het pas donker om 19.30 u. Bij de openbare toiletten kunnen we onze "potti" legen mits een kleine fooi aan de toiletdame. In Portugal is het niet simpel om dit noodzakelijke kwaad op te lossen. Er zijn in Portugal heel weinig servicepunten voor campers. Ongeveer 16 km het binnenland in ligt het authentieke dorpje Estoï. Alleen in de zomer komen er toeristen om het veel geprezen Palacio de Estoï met zijn tuinen te bekijken. Pech! Het paleis wordt gerenoveerd en omgebouwd tot Pousada. Verder is in dit doodse dorpje niets te beleven. Dus rijden we terug naar de kust, naar Olhão. Op een parking aan de vissershaven installeren we ons bij een twintigtal andere campers. De vissershaven is afgezet met tralies. Aan de ander kant snorren auto's in grote snelheid en met storend lawaai voorbij. Ongezellig! We stappen tot de boulevard en doen inkopen in de overdekte markt waar je fruit, groenten, vis, vlees kan kopen aan bijzonder lage prijzen en keren terug langs smalle straatjes, met armzalige huizen. De zon straalt volop. In de camper is het werkelijk té warm, nergens schaduw. Na onze lunch bollen we het af en rijden rond de stad Faro, richting vliegveld naar Praia de Faro. Door het natuurgebied, over een smalle brug, komen we aan het strand. Op het pleintje tussen de zee en het moeras parkeren we naast twee andere campers. Wat een verschil met de drukke parking in Olhão. Een lange strandwandeling zorgt voor een goede appetijt. We riskeren het om pootje te baden. Het water staat hoog en de golven rollen krachtig. Als je niet oplet, trekken ze je mee. Ondertussen begint te zon te zakken. Ik hoop op een mooie verkleuring van de lucht. Dat valt tegen, het is niet nodig om mijn fototoestel boven te halen. Later hebben we toch een beetje spijt dat we het historische centrum van Faro, de hoofdstad van de Algarve, niet bezocht hebben. Het blijkt absoluut de moeite waard te zijn. Dag 23:  63 km    Overnachting: Praia de Faro

Alte Paderne - openbare wasplaats

Dinsdag, 17 februari Het was onze bedoeling Almancil en Loulé te bezoeken. Maar... kenners waarschuwen ons. In Loulé wordt carnaval nogal uitbundig gevierd. Het is beter daar in deze periode weg te blijven. Daarom snorren we er voorbij en rijden verder het binnenland in via Querença en Salir naar Alte. In Salir slaan we een zijstraat in omdat we een parking zien en een stop willen inlassen. We zitten weer eens vast. Voor de zoveelste keer redden we ons uit de benarde situatie zonder schade. 12.00 u, 20°C en windstil. Salir is vlug gezien. We zetten onze tocht verder naar Alte, een van de mooiste dorpjes in de Algarve. Al van ver zien we het schilderachtige dorpje liggen op een groene heuvel. We parkeren buiten het centrum want we willen niet weer in moeilijkheden komen. In een piepkleine pasteleria zien we hoe de gebakjes gemaakt worden. Voor de armzalige prijs van 2,80 euro kopen we vier overheerlijke verse koeken. Alvast een goeie start voor ons bezoek aan Alte. Om te beginnen dalen we af naar de rivier Alte om de waterval te zien. Dan stappen we via de steile straatjes, witte huizen met gekleurde randen en typisch Moorse schoorstenen naar de 16de eeuwse kerk. Jammer ... gesloten, we moeten ons tevreden stellen met een buitenaanzicht! Door opengebroken straatjes zoeken we onze weg naar de bronnen aan de Rio Alte, de Fonte Pequena en de Fonte Grande. Het water liet ooit negen molens draaien. Van die molens is niets overgebleven. Aan de kleine bron is een openbare wasplaats en een sanitaire installatie. Op de parking er tegenover staan verschillende bussen en campers. Ook bij het kerkhof zagen we een uitstekende mogelijkheid om te overnachten. Toch blijven we niet en rijden door naar Paderne. De camperplaats in Paderne ligt aan een natuurlijke bron met warm water, ongeveer 20°C. Er is een authentieke openbare wasplaats en je kan er water bijvullen. Van hieruit vertrekt een pad naar de ruïnes van een kasteel. Heb blijkt een hele klim te zijn en we hebben er toch geen zin in. Dag 24:  159 km    Overnachting: Paderne

Woensdag, 18 februari 8.00 u en 4°C: In het binnenland is het overdag een graadje warmer en 's nachts ook een graadje kouder. Onze gasfles is leeg. In Boliqueime, op 100 m van de N125 bij Garage Gas Movel, kunnen we ze laten vullen. Dat wordt onze eerste klus. Daarna zoeken we vruchteloos naar Praia de Oura in de omgeving van Albufeira. Uiteindelijk komen we terecht op Praia da Falésia. Er loopt een weg naar beneden naar een parking. We zijn geleerd en parkeren boven aan de kliffen onder de pijnbomen. Nergens staat een verbod tot parkeren en het is laagseizoen. De appartementenblokken in de buurt staan leeg. Van die kant moeten we geen klachten verwachten. Het langgerekte strand is afgeboord door grillig gevormde, oker- en roodgekleurde zandsteenrotsen. Na een lange wandeling langs het strand klimmen we naar boven en volgen het pad terug op een veilige afstand blijvend van de rand want die prachtig gesculpteerde rotsen brokkelen af en zijn gevaarlijk. We riskeren het om hier een nachtje te blijven. Als de weinige strandkloppers 's avonds naar huis zijn, staan we hier heel alleen op dit uitgelezen plekje met op de achtergrond het geluid van de omslaande golven. Dag 25:  63 km    Overnachting: Praia da Falésia

Praia da Falesia

Zandsteenrotsen Praia da Falesia

Donderdag, 19 februari Na een laatste strandwandeling zijn we op weg naar Armação de Péra. Op de parking staat een grote tent en overal zijn straatwerken bezig. Niet veel verder ligt Praia Grande, een interessant plaatsje volgens camperisten die we tegenkwamen. Campers zijn er toegelaten tot 1 mei, er zijn geen voorzieningen. Het is een natuurgebied vlak achter de duinen. Bij het water leven reigers, flamingo's, zwarte ibissen, ... Terwijl ik zwarte ibissen aan het fotograferen ben, sta ik ineens midden in de schapen, lammeren en geiten. De herder is hier thuis en laat zijn kudde gewoon tussen de campers door lopen. Met ons fietsje peddelen we naar Péra, het naburig dorpje om inkopen te doen. Zacht zonnetje, prachtige natuur, rust ...dit is een paradijsje voor ons. Na de lunch vertrekken we met het wandel- fietspad door de duinen naar Armação de Péra. Na een paar kilometer stopt het pad en er staat een groot bord met waarschuwing dat je alleen verder mag bij laagwater. We duwen onze fiets door de duinen en komen ineens voor een rivier te staan. Nederlandse toeristen roepen ons van de overkant toe dat de zee terugtrekt en het nog twee uur laagwater is. Daar waar het riviertje de zee inloopt is het veel smaller en kan je er doorwaden. Dit betekent schoenen uit, broekspijpen oprollen en onze fiets door het water duwen. Het is gelukt. Nu nog een eindje door het zand en we arriveren bij de Praia da Armação de Péra waar vissers en toeristen het strand delen. De vissersbootjes worden met een tractor in en uit het water getrokken. Aan de vissershutjes liggen netten te drogen. Veel tijd om hier rond te hangen hebben we niet. We moeten absoluut voor hoogwater terug over dat riviertje of we kunnen wel 20 km omrijden. Na de oversteek kunnen we het langzamer aan doen. Op het terras van een strandcafé aan de voet van de duinen rusten we uit en bestellen een welverdiende sangria. Lekker? In de sangria ligt het fruit "met schil". Dat vinden we minder. Vóór donker zijn we terug aan de camper. Wat een dag! Dag 26:  45 km    Overnachting: Praia Grande

Vissersboten en -hutjes op strand van Armação de Péra Praia Grande

Vrijdag, 20 februari De opkomende zon weerspiegelt in het water van het moeras en overal parelen dauwdruppels. Nadat we in de Lidl onze geslonken voorraad hebben aangevuld, rijden we naar Camping Canelas in Armação de Péra. Het blijft mooi weer, het is heerlijk warm. Rond het zwembad liggen aardig wat zonnekloppers. Even een "luie" snipperdag ... Het is hoogtijd om een was te doen, de camper flink op te ruimem, ... en te niksen. Dag 27:  61 km    Overnachting: Camping Canelas

Camping Canelas

Praia da Marinha

Zaterdag, 21 februari Een stel uit Leeuwarden geeft ons de tip om naar Praia da Marinha, te gaan. En ja, het is uitstekend gelegen in de duinen op een 50 m van het strand. Tussen twee campers zitten vier Franse oudjes, met strohoed op, uitgebreid te lunchen en wijn te drinken. Een schilderachtig tafereel dat ik vast wil leggen op foto. We worden uitgenodigd om gezellig samen iets te drinken. Ze kennen de streek en raden ons aan om door de rotsen naar het volgende dorp, Benagil, te gaan met het fototoestel in de aanslag want de rotsformaties zijn spectaculair. We stappen, klimmen, klauteren, dalen, ...langs de rand van de uitgeslepen kliffen met beneden onbereikbare zandbaaitjes en met een eindeloos vergezicht over de zee. We zijn hier helemaal alleen. In Benagil loopt de weg steil naar beneden met aan het einde een paar vissersboten en een zandstrandje ingesloten door grillig gevormde rotsen. De zee komt snel op. Een half uurtje later staat het hele strandje blank. De kracht en het geweld van de zee zijn indrukwekkend! Ons etentje in het visrestaurant valt dik tegen. De geserveerde vis was niet eens gereinigd, de ingewanden zijn er niet uitgehaald. Is dat hier de gewoonte misschien? Onze appetijt is direct over. Op de koop toe is de rekening veel hoger dan verwacht. We laten ons humeur hierdoor niet vergallen en beginnen vol moed aan de terugweg. In de camper maakt Willy een hartige, smakelijke hap klaar en we vergeten de minder goede ervaring in het restaurant. Het aantal campers dat hier willen overnachten is ondertussen gegroeid tot acht. Dag 28:  16 km    Overnachting: Praia da Marinha

Alvor Sunset in Alvor

Zondag, 22 februari Vandaag wandelen we de andere kant uit. Om af te sluiten, luieren we wat op het enige bereikbare strandje tussen de kliffen. Lang duurt het niet want de zee komt op en we moeten vluchten. Praia da Marinha is een zalig plekje. Toch toeren we verder want er is nog zoveel moois te zien. In Alvor bij Portimão installeren we ons op een plein naast een sportcomplex, niet ver van de haven. Er zijn geen voorzieningen. Alvor is een vissersdorpje met nauwe straatjes en witte huisjes met gekleurde randen. We slenteren de hele boulevard af. Het is zondag en carnaval en daardoor is er behoorlijk wat volk op de baan. Er hangt een vrolijke sfeer. De garçons zijn verkleed, de terrassen versierd met kleurrijke slingers en ballonnen. We belanden in het kleine, gezellige cafeetje Sancho Pança. Ik profiteer ervan om gratis te internetten en contact op te nemen met het thuisfront. Terwijl wij genieten van het lenteweer, is het in België bitter koud. Door de open deur zien we het smalle straatje dat afdaalt naar de haven. Er heerst een supersfeer. Een koppel danst er op de muziek van een accordeonspeler. Voorbijgangers blijven staan en klappen het ritme mee. We worden er echt vrolijk van. Bij de haven aangekomen zien we de zon zakken tussen de bootjes. De rode gloed weerkaatst in de rivier wat resulteert in bijzonder mooie foto's. Een sublieme afsluiter van een geslaagde dag! Dag 29:  24 km   Overnachting: camperplaats Alvor, bij vissershaven en sportcomplex     N 37°7'35" W 8°35'44"

Maandag, 23 februari We verkassen naar de havenstad Portimão, naar een parking tussen de flats achter de boulevard van Praia da Rocha. Praia da Rocha is bekend om zijn sardientjes. Op dit strand, met zijn okerkleurige kliffen en kristalheldere water, begon ongeveer 50 jaar geleden het toerisme in de Algarve. Tegenwoordig is veel van de oorspronkelijke charme verdwenen. De Avenida Tomas Cabreira bestaat nog uitsluitend uit toeristenwinkeltjes. Met ons stalen ros rijden we de promenade af tot het Fortaleza Santa Catarina. Van het vervallen 16de eeuwse fort resten alleen de buitenmuren. Op het binnenplein is een cafeetje met "mirador", rechts een uitzicht op het zandstrand met zijn kliffen en daarachter de torenhoge appartementsblokken en links de haveningang, de pier en de haven aan het estuarium van de Rio Arade. We rusten even uit op het terras en genieten van een koffie met cognac en de fantastische omgeving. De rivier volgend komen we bij de haven in Portimão. Kleurig beschilderde boten wachten op toeristen voor een tochtje op de Arade. Een driemaster zeilt naar de grotten en kliffen. We fietsen tot aan de oude spoorbrug. Net ervoor is een voetgangers- fietsbrug naar de andere oever. In de verte zien we de nieuwe brug die de N125 over de rivier leidt. Echt iets voor ons ... die sfeer en drukte aan de haven, water, boten, bruggen ... Ongeveer 17.00 u zijn we met grommelende maag terug aan ons mobilehuisje waar chef-kok Willy direct voor een heerlijk diner zorgt. Weer een superdag! Dag 30:  12 km  Overnachting: Parking Portimão - Praia da Rocha, Sitio Dos Très Castelos N 37°7'11"   W 8°32'55"

Praia da Rocha: monding Rio Arade Kleurige boten wachten op toeristen Parking tussen appartementenblokken achter de boulevard

Oude brug over de Rio Arade

Dinsdag, 24 februari De fantastische klif- en rotsformaties van Praia da Rocha zijn indrukwekkend. Het enorme "wow"-effect dat we voor het eerst ervaarden in Praia da Falesia en nadien in Praia da Marinha is al sterk afgezwakt. Toch blijft het boeiend en we kunnen er niet genoeg van krijgen. 9.00 u: Op weg voor een stevige wandeling langs de kliffen. We volgen het pad door een pijnbos en door velden vol bloeiende wilde bloemen, van Praia da Rocha tot Praia do Vau en nog verder tot Praia dos Três Irmãos. Daar rusten we uit op een strandterras met een welverdiende cappuccino. De zon brandt. Er is veel bedrijvigheid op het strand ... vissers wachten geduldig op een vangst, pootjebaders en zwemmers tarten de golven, oudjes wandelen. Tegen 14.00 u zijn we terug van onze trektocht. Na het middageten en na de siësta krijg ik ineens erg zin om de zee in te duiken. Het wordt een schuchtere poging om niet mee gesleurd te worden door de sterke branding. Zwemmen in de Atlantische zee in februari, een enige ervaring! Dag 31:     Overnachting: Parking Portimão - Praia da Rocha, Sitio Dos Très Castelos N 37°7'11"   W 8°32'55"

Parking Silves Zicht op Kathedraal en Kasteel Ferragudo

Woensdag, 25 februari Vandaag bezoeken we Silves, dat ooit de Moorse hoofdstad van de Algarve was. Bij het binnenrijden van de stad zien we al onmiddellijk de kathedraal en het hoge rode kasteel boven alles uittorenen. Op de parking bij het zwembad, langs de rivier, mogen campers "parkeren". Ze moeten wel allemaal achter elkaar staan. Voor we ons in de rij zetten, rijden we een paar honderd meter verder tot het tankstation waar we onze watertank mogen bijvullen. De Modelo en de Lidl zijn op loopafstand. Omwille van de smalle, steile straatjes moeten we de oude stad te voet doorkruisen. De fietsen afhalen is dus niet nodig. Bij de Posto Turisto halen we een stadsplan. We starten bij de kathedraal, de Sé. Het interieur is de toegang van 1 euro niet waard. Het kleine, eenvoudige kerkje ernaast, de Ireja da Misericórdia is veel interessanter. Het Fort-Castelo, of wat er van overblijft, bezichtigen kost 1,50 euro. Bij de dubbele kasteelpoort worden we verwelkomd door een bovenmaats bronzen standbeeld van Dom Sancho I, die Silves in 1189 op de Moren veroverde. Momenteel wordt er hard gewerkt om van het castelo een toeristische attractie te maken. Binnen de muren is een tuin in Arabische stijl aangelegd. Er ligt ook een gewelfde Moorse cisterne, ooit de watertoevoer van de stad. Vanop de wallen hebben we een fantastisch zicht op het heuvelachtige landschap met sinaasappelbomen en een zee van amandelbloesems. Met de historische uitleg erbij wordt ons bezoek aan het kasteel een voltreffer. Zelfs na twee keer uitleg vragen, vinden we het kurkmuseum niet en keren terug naar de camper. Op een schouw zien we een paar ooievaars lief tegen elkaar doen en zowaar een nummertje opvoeren. Ik heb mijn fototoestel bij de hand en de zon in de rug, ideaal om deze show te vereeuwigen. Ongeveer 16.00 u verlaten we Silves en rijden 15 km verder naar het oude vissersdorpje Ferragudo waar we aan de oever van de rivier campers zagen staan. De rest van de dag wandelen we in dit schilderachtige dorpje rond. Aan het strand bij het Castelo S.João do Arade ligt een zeiljacht gestrand tegen de rotsen. Waarschijnlijk een spinakerongelukje. De rolfok is opgerold en de spi en het grootzeil hangen er nog in. Het begint te donkeren. Toch stappen we nog tot het kerkje dat boven op de heuvel ligt om er te genieten van het schitterende uitzicht over het verlichte estuarium van de Rio Arade, de stad Portimão en Praia da Rocha. Dag 32:  40 km Overnachting: Ferragudo bij de rivier

Donderdag, 26 februari We plannen een dagje camping en arriveren op Camping Valverde Orbitur in Luz, een ACSI-camping en betalen er 13 euro. Van hieruit hoopten we naar Lagos te fietsen. Dat is onbegonnen werk. De weg is veel te druk en te steil. Met een binnenbaantje wandelen we naar Praia da Luz. In vergelijking met wat we tot hiertoe zagen, is hier niet veel te beleven. We zijn verwend! Er staat een strakke wind en er staan schuimkopjes op de golven. Willy en ik houden van een sterke branding en het geluid van de wilde zee en dat maakt onze dag goed. Dag 33:  39 km Overnachting: Luz - Camping Valverde Orbitur

Kerkje in Luz

Vrijdag, 27 februari Het weer is minder, amper 13°C en bewolkt. Laura geeft forfait vandaag. We nemen alle tijd op de camping en profiteren van de gratis WiFi. Na een uitgebreide lunch zijn we op weg naar Lagos. Dichtbij Lagos volgen we de richtingaanwijzers naar de Ponta da Piedade. Met de steile trap dalen we af naar de grotten. We zagen al veel klif- en rotsformaties maar deze zijn echt wel spectaculair. De zee is wild en we krijgen zowaar onze eerste regenbui in Portugal! Het juiste moment voor een stadsbezoek. Aan de rand van Lagos parkeren we en stappen richting Fortaleza. De Fortaleza is gesloten wegens restauratie. Een deel van de oude stadswallen en een poort zijn te zien. We gaan op zoek naar de bekende kerk Santo Antonio. Onderweg passeren we toevallig de plek waar in 1441 onder de Arcades de allereerste slavenmarkt gehouden werd. Een gedenkplaat herinnert aan dit betreurenswaardige feit. Bij de Igreja Santo Antonio aangekomen, stellen we vast dat de kerk gesloten is. Het gemeentelijke museum ernaast is open. Nu blijkt dat je via het museum, waar het leven van de plaatselijke vissers en boeren te zien is, ook toegang hebt tot de "gouden" kerk. Het onderste deel van de muren zijn bedekt met blauwwitte azulejos. De rest is bekleed met bewerkt en verguld hout. Een prachtig staaltje van houtsnijwerk. Dit is werkelijk de mooiste kerk van de Algarve. Langs de oude vissershaven en door de smalle, steile, op toeristen afgestemde winkelstraatjes keren we terug naar de camper. Onderweg zien we een stokoud vrouwtje; ze kan amper stappen. Haar grote boodschappentas draagt ze op haar hoofd. Een aandoenlijk beeld. Ik zou heel graag een foto nemen maar vrees dat ze daar niet blij mee zal zijn. Dus, geen foto wel een heel aparte herinnering. Bij de Lidl vullen we onze voorraad aan en gaan nadien op zoek naar een plaatsje voor de nacht. De officiële camperplaats in Praia de Salema vinden we niet zodat we ons neerplanten op een parking langs de zee. Dag 34:  30 km Overnachting:Praia de Salema

Ponta da Piedade Hier was ooit de allereerste slavenmarkt

Windroos - 40 meter doorsnede Cabo de São Vicente Flora op Cabo de São Vicente Praia de Monte Clérigo

Zaterdag, 28 februari De zon is er weer. We rijden naar Sagres, het uiterste zuiden van de Algarve. In een straatje achter het toeristenbureau is een camperplaats met service bij de openbare toiletten. Ook op de parking bij het Fortaleza van Hendrik de Zeevaarder mogen campers overnachten. Het staat hier behoorlijk vol. Van het oorspronkelijke Fort op het rotsplateau is niet veel overgebleven, enkel een windroos, met en doorsnede van 40 m, op de binnenplaats en dikke muren. Toch vinden we de toegangsprijs van 1,50 euro voor een bezoek meer dan waard. De geschiedenis, de voorbije glorie, zorgt voor een speciale sfeer, vooral omdat we geïnteresseerd zijn in alles wat ontdekkingsreizen en scheepvaart betreft. Van Sagres gaat het naar Cabo de São Vicente, het meest zuidwestelijke punt van het Iberische Schiereiland en van het Europese vasteland. De weg naar de kaap eindigt bij de 150 jaar oude vuurtoren. Zijn 3000 Watt sterk licht is tot 60 km ver te zien. Tegen de 60 m hoge kliffen kolkt en schuimt de zee. Ondanks het dorre landschap groeit hier dankzij het klimaat en de rotsachtige onderlaag een diversiteit aan kleurige bloemen en planten: cistusrozen, inheems Engels gras, jeneverbesstruiken, tijm, lavendel, scilla's, ... Na een uurtje hebben we het hier gezien. We volgen de westkust via Vila do Bispo en Aljezur naar Praia de Monte Clérigo. Het landschap onderweg is sterk verschillend van dat van de zuidkust, geen sinaasappel- of amandelbomen maar al mimosa wat je ziet, een groen golvend weids uitzicht en weiden vol wilde bloemen. Prachtig! Willy rijdt, ik geniet en fotografeer. Praia de Monte Clérigo is een klein, niet toeristisch dorpje met een zandstrand, rotsen en onstuimige zee. Bij het restaurant Ozé mogen campers staan en in de zomer zijn er ook voorzieningen. Omwille van het uitzicht staan we liever langs de kustweg. Er staan trouwens nog een paar campers. 's Avonds maken we in de maneschijn een romantische wandeling tussen de verlichte huisjes bij de zee. Praia de Monte Clérigo is onze laatste stop in de ALGARVE. Morgen beginnen we ons bezoek aan de ALENTEJO. Dag 35:  97 km Overnachting:Praia de Monte Clérigo, bij restaurant Ozé

EINDE DEEL 2

DEEL 3: PORTUGAL - ALENTEJO

         REISVERHALEN          FOTOSITE          Reacties welkom in ons GASTENBOEK