Via Frankrijk en Spanje naar PORTUGAL 24 januari - 28 maart 2009 Januari 2009: Het is bar koud in ons Belgenlandje, het wintert erger dan andere jaren, het vriest, het sneeuwt,... We plannen naar het warme zuiden te trekken om er de zon te zoeken. Al vlug valt onze keuze op Zuid-Portugal als bestemming omwille van de aangename temperatuur in deze periode van het jaar en voor de bijzonder mooie natuur. Het is de eerste keer dat we een langere trektocht plannen in januari-februari-maart. Het wordt ook een eerste kennismaking met Portugal. Net voor we vertrekken zien we op de weerkaart dat het momenteel in heel Spanje en Portugal enorm regent en waait. Alleen in de streek van Valencia tot Murcia, blijft het droog en zonnig. Dus wijzigen we onze geplande reisroute. In plaats van via West-Spanje naar Huelva en Zuid-Portugal te rijden, verkiezen we langs de Middellandse Zee te reizen tot Valencia en dan rustig richting Huelva en de Algarve in de hoop dat het weer intussen omslaat.

Reisroute: Veerle-Laakdal ... Portugal en ... terug REISROUTE: Door Spanje tot Isla Cristina

!!! Klik op de foto's of op de links voor meer foto's !!!

DEEL I: Via Frankrijk en Spanje naar PORTUGAL

Zaterdag, 24 januari 10.00 u: Het is koud, maar droog en zonnig als we Veerle verlaten en het reisgevoel begint te kriebelen. 12.00 u: Een eerste stop in Transinne-Libin 15.oo u: In Arcis-sur-Aube houden we halt om te tanken, te lunchen, wat beweging ... Hier aan de rivier zou het best gezellig zijn om te overnachten. Arcis-sur-Aube ligt op 430 km van huis. Dit plaatsje noteren we alvast. Het is nog te vroeg om te overnachten. We bollen nog een honderd kilometer verder. 17.30 u: We staan geparkeerd aan de Yonne in Auxere. Dag 1:  535 km Overnachting: Auxerre, Quai de la République Coördinaten: N 47°47'46"    E 3°34'34"

Camperplaats Auxerre

Onderweg van Auxerre naar Montpeyroux Viaduct van Garabit Viaduct van Millau

Zondag, 25 januari 8.00 u en 5°C: Onder een stralend zonnetje zetten we onze tocht verder. In Clermont-Ferrand volgen we ons Vera, alias gps, om op de A75/E11 te geraken. Ze leidt ons, via de A71, vlot naar de gevraagde snelweg. 12.00 u: stop - eten - wandeling ... 15.00 u: koffiestop op de Aire de Garabit. Het heeft hier de hele nacht gesneeuwd. Nu schijnt er een zalig zonnetje bij 11°C. De aire ligt op een hoogte van 1070 m en biedt een buitengewoon uitzicht op de Viaduct van Garabit over de bevroren rivier Truyère. In het Info Departement Cantal, hier op de parking, bekom je uitgebreide uitleg over de Garabitbrug. Er is zelfs gratis Wifi! Genoeg ontspanning, we trekken verder. Op de A75 wordt gestrooid, plaatselijk is er slechts één rijvak vrij. In Millau betalen we 8,50 euro tol voor de Viaduct van Millau. Op de Aire nemen we weer eens pauze voor een hapje en een drankje, maar ook om te profiteren van het panoramische zicht op de gigantische brug over het dal van de Tarn. Uiteindelijk vervolgen we onze weg. Na zo'n 80 km verlaten we de A75 om te overnachten in Montpeyroux waar volgens onze info een camperplaats met servicezuil is. Achteraf blijkt dat, als je van het Noorden naar Montpeyroux rijdt en de gps volgt, je onvermijdelijk in moeilijkheden komt. Je moet door erg smalle straatjes waar je ook nog tegenliggers kan verwachten. Een van de twee moet "achteruit". In Montpeyroux zelf kom je bij een straatje waar aangegeven is dat de maximum breedte 2,70 m is. Eigenlijk kan je ruim door. Op zeker punt wordt het smaller, smaller, ... je kan niet meer verder! Dat wil zeggen een heel eind achteruit rijden in die smalle straat. De camperplaats zelf is ook geen aanrader. Achter de wijnkelder kan je parkeren en dat is ook alles. Campervoorzieningen zijn niet te vinden. Ongeveer 18.15 u staan we geïnstalleerd en kunnen eindelijk aan ons avondeten beginnen. Nadien wandelen we, in den donkeren, nog wat rond in dit door God verlaten dorpje waar niets te beleven valt. Wat een dag! Zon, sneeuw, pano's en ... een spannend einde. Dag 2:  581 km Overnachting: Montpeyroux, Cave Coöperative, Place villon, D141 Route Neuve

Maandag, 26 januari 8.00 u en 5°C. Het heeft de hele nacht geregend. Terug naar de A75 om onze weg naar het zuiden verder te zetten, is veel eenvoudiger en sneller dan vanuit het Noorden naar Montpeyroux rijden. 12.00 u: stop - tanken - inkopen De zon is er doorgekomen en onderweg hebben we nog geen druppel regen gehad. Via Béziers, Narbonne en Perpignan komen we in Figueres, Spanje. Met de NII rijden we tot Mataró waar we de tolweg C32 rond Barcelona nemen, wat ons 3,10 euro kost en veel tijd en moeite spaart. In El Prat verlaten we de ring en vervolgen onze tocht langs de bijzonder riante kustweg. Kronkelend, stijgend en dalend komen we in Vilanova i la Geltru. 17.00u staan we gesetteld op de camping "Vilanova Park". Het is een vrij grote camping met fitness- en welnessruimte, overdekt zwemdok, heel het jaar open. De camping aanvaardt Campingcheques en Goldcard. Dag 3:  419 km Overnachting: camping "Vilanova Park"

Dinsdag, 27 januari 8.00 u: Vanop de camping hebben we zicht op het dorp met daarachter de zee en de bergen en we zien een fantastische zonsopgang! Een dagje genieten van het mooie weer en de zee zal ons deugd doen. We beslissen een extra dagje in Vilanova i la Geltru te blijven. Naar de kust fietsen, zit er niet in; je heb zowaar een mountainbike nodig. We nemen dan maar de bus. Zalig! Januari, 17°C en heel rustig aan zee. De massale toeristentoeloop is nog niet op gang. Op het strand staat een prachtig beeldhouwwerk, een stier met daarin een vrouw, gemaakt door Oscar Estruga. Het beeld refereert naar de oude mythe van Pasifae die verliefd werd op de witte stier die Poseidon aan koning Minos schonk. Na een lekkere koffie op een van de weinige terrasjes die open zijn, wandelen we over de promenade naar de haven. De vissers zijn druk bezig met netten boeten. Ik kan niet nalaten het kleurige tafereel vast te leggen op foto. Onze fijne uitstap naar zee is jammer genoeg zó om. Dag 4:     Overnachting: camping "Vilanova Park"

Beeldhouwwerk van Òscar Estruga Netten boeten

Woensdag, 28 januari 8.00 u en 6°C: We reizen verder richting Valencia. In Canet d'en Berenguer zou een gedoogplaats zijn aan de haven. Daar willen we de nacht doorbrengen om dan morgen dichter bij Valencia naar een camping te zoeken. Het is er doods en ongezellig zodat we direct doorrijden. Weidse appelsienplantages schuiven voorbij en de grond kleurt oranje door de afgevallen vruchten. 15.30 u en 20°C: We zijn terechtkomen op Camping Altomira in Navajas. Hier willen we een paar dagen blijven om de stad Valencia te bezoeken. Volgens onze Engelse buren hebben we geluk. De hevige wind van de vorige dagen is afgenomen. Er is warm, zonnig en windstil weer op komst. Al onmiddellijk gaan we op stap om het dorpje te verkennen. Navajas is een rustig, typisch Spaans, plattelandsdorpje gelegen midden in de natuur met veel wandelpaden. We wandelen door de smalle straatjes en langs de chique buitenverblijven met mooi aangelegde tuinen van rijke Valencianen. De rivier volgend, komen we voorbij de bron die het dorp van water voorziet. Een eindje verder zien we de 60 m hoge waterval "El Salto de la Novia". We kunnen nog doorwandelen tot het volgende dorpje maar het begint nu al te donkeren en dus keren we wijselijk terug naar de camping. Dag 5:  338 km Overnachting: Navajas, Camping Altomira

waterval "El Salto de la Novia"

Estacion del Norte Plaza del Ayuntamiento Plaza del Mercado Plaza de la Reina Plaza de la Virgen Beelden Historisch Valencia

Donderdag, 29 januari Vandaag staat een bezoek aan de oude binnenstad van Valencia op ons programma. Naar Valencia is 60 km, dat wordt een uurtje treinen. Al vroeg stappen we naar het station en nemen de trein van 9.10 u. We arriveren in het Noordstation, in het centrum van de stad. De voorgevel is versierd met motieven van planten, sinaasappelen en oranjebloesems. Ook de stationshal is prachtig versierd met glas en marmer. In het station is een toeristenbureau waar we een stadsplannetje bekomen. De oude stad is gemakkelijk te voet te bezoeken. Als we het station buiten komen, zien we rechts de Arena van Valencia, een verkleinde versie van het Colosseum van Rome, gebouwd in 1850. We stappen rechtdoor en komen op de Plaza del Ayuntamiento, een driehoekig plein waar een groot deel van de geschiedenis van Valencia zich afspeelde. Van de oude gebouwen is niets meer te bespeuren. Het stadhuis, het Casa Consistoral en het Palacio de Correos y Telégrafos, met hun adembenemende gevels en torens, zijn uit het begin van de 20ste eeuw. We volgen de Avenida Maria Cristina naar de Plaza del Mercado met de Mercado Central. Deze overdekte markt, gebouwd tussen 1910 en 1928, is een van de grootste van Europa waar dagelijks verse groenten, fruit, vlees en vis verkocht worden. De stalen versieringen, de kleurrijke glasramen en het typische keramiekwerk maken de Mercado een van de meest opmerkelijke modernistische gebouwen van Valencia. De Mercado Central maakte op ons meer indruk dan de bekende overdekte markt op de Ramblas in Barcelona. Naast de mercado staat de Iglesia de los Santos Juanos die voor het ogenblik aan de buitenkant grondig gerestaureerd wordt. Het interieur is prachtig, met muurschilderingen en een bijzonder mooie koepel, met taferelen uit de Openbaring beschilderd. Aan de overkant van het pleintje bevindt zich de Lonja de la Seda, de Zijdemarkt. La Lonja is een staaltje van gotische, wereldlijke bouwkunst en het enige gebouw in Valencia dat op de Werelderfgoedlijst van Unesco staat. Het indrukwekkende gebouw met zijn immense zuilenzaal, dat vroeger als handelsbeurs werd gebruikt, staat nu leeg en is vrij te bezichtigen. Op een bank, in een zacht zonnetje, eten we onze meegebrachte picknick en zoeken nadien een gezellige koffiebar. Als onze middagpauze er op zit, wandelen we verder naar de Plaza de la Reina en passeren de trotse barokke Torre Catalina. Op het plein staat de kathedraal van Valencia, La Seu, oorspronkelijk gebouwd als moskee. De domkerk heeft drie toegangspoorten in verschillende bouwstijlen. De barokke hoofdingang, de Puerta de los Hierros, bevindt zich aan de Plaza de la Reina. De gotische toegang aan de Plaza de la Virgen heet Puerta de los Apostoles of Apostelenpoort. Onder deze poort komt elke donderdag om 12.00 u het Watertribunaal bijeen. De eerste zittingen gaan terug tot eind negende eeuw. Het tribunaal behandelt conflicten die meestal gaan over het irrigatiesysteem. Aan de Plaza de la Almoina bevindt zich de Puerta del Palau, de oudste toegangspoort in laatromaanse stijl. Vanaf de Plaza de la Reine heb je ook een ruim uitzicht op de achthoekige klokkentoren van de kathedraal, de Torre del Miguelete. We zetten onze citytoer verder en wandelen langs San Juan del Hospital, het Colegio del Patriarca, de Universidad de Valencia en het Palacio del Marqués de Dos Aquas. Uiteindelijk belanden we op de Plaza de la Virgen, het mooiste en levendigste plein van de stad. Hier is de kathedraal door een arcade verbonden met de Basiliek O.L.V. van de Nooddruftigen; hier staat het Paleis van de Generaliteit,de zetel van de regering van het autonome gewest Valencia; hier staat de mooie Turia-fontein; hier vindt je gezellige terrasjes en tapasbars. Op dit idyllische, zonovergoten pleintje, nemen wij een lange rustpauze met een cervessa en tapas en het geruis van de fontein op de achtergrond. Tot de 19e eeuw was Valencia nog een ommuurde stad. Van de stadsmuur zijn nog twee poorten over: de Torre Serranos en de in 1444 opgetrokken Torres de Quart. Vanop de Torre Serranos heb je een geweldig panoramisch zicht over de stad, wat een mooie afsluiter is van ons bezoek aan het oude centrum. We nemen de kortste weg terug naar het station. Om wat te bekomen en onze honger te stillen doen we nog een snackbar aan. Met de trein van 19.25 u keren we terug naar Navajas waar we om 20.50 u aankomen. We zijn doodop en duiken vroeg in bed. Dag 6:     Overnachting: Navajas, Camping Altomira

Vrijdag, 30 januari Het wordt een rustige dag. Eerst wat langer uitslapen en dan naar de wekelijkse markt in het dorpje. Die markt blijkt uit één groenten-fruitkraam te bestaan. Je kan er voor een paar centen bijzonder zoet en lekker fruit kopen. Meer is voor ons niet nodig. Willy haalt stoelen en tafel buiten en begint buiten te kokkerellen in T-shirt en short. In de namiddag maken we een wandeling langs de waterval en volgen de rivier richting Segorbe, een historische stadje dat 3 km verder ligt. Het landschap is ruig, het pad vermoeiend. We halen Segorbe niet. Willen we voor donker terug zijn dan moeten we rechtsomkeer maken. Het was een ontspannende maar toch weer vermoeiende dag. Dag 7:     Overnachting: Navajas, Camping Altomira

Weg van Navajas naar Segorbe

Zaterdag, 31 januari 8.00 u - 8°C: Het regent, nee het giet en wij plannen een bezoek aan het Nieuwe Valencia. Met anorak en paraplu haasten we ons naar het stationnetje waar we kunnen schuilen tot de trein aankomt. De rit tot Valencia-Noord duurt 80 min. Ondertussen is de hemel uitgeklaard en droog. Met een bus geraken we in het Nieuwe Valencia. De "Stad van de Kunsten en de Wetenschappen" ligt in de voormalige bedding van de Turia. In 1996 is men met de bouw begonnen, in 2005 was het laatste gebouw klaar. Het centrum bestaat uit verschillende spectaculaire, futuristische gebouwen en grote groenstroken met vijvers: - Palau de les Arts Reina Sofía, een operagebouw en centrum voor podiumkunsten - L'Hemisfèric, een IMAX-cinema, planetarium en Laserium - El Museu de les Ciències Príncipe Felipe, een wetenschapsmuseum - L'Umbracle, een 320 meter lange en 60 meter brede wandelpromenade met botanische tuin - L'Oceanogràfic

Palau de les Arts - L'Hemisfèric - Museu de les Ciències

In een dag kan je onmogelijk alle musea bezoeken. We lopen door het Umbracle en tussen de andere gebouwen door. De indrukwekkende architectonische kunstwerken krijgen door de weerspiegeling van de rondomliggende vijvers nog een extra dimensie. De namiddag brengen we door in L'Oceanogràfic, het grootste oceanografische park van Europa, dat geopend is in december 2002. In het complex zijn verschillende aquaria waar de fauna en flora van onze planeet te zien zijn en in het dolfinarium kunnen 2500 toeschouwers de spectaculaire show bijwonen. De Nieuwe Stad is echt de moeite waard en een must als je ooit Valencia aandoet. Meer info over de Nieuwe Stad Dag 8:     Overnachting: Navajas, Camping Altomira

Camperplaats in Archidona

Zondag, 1 februari We hebben volgetankt en bollen met de A7, de autovia de la Mediterraneo, naar Alicante en met de A92N via Murcia, Granada richting Sevilla. Op de bergtoppen ligt sneeuw. We krijgen regen, zon, regen... Onderweg in Guadix zien we langs de snelweg holwoningen, huisjes gebouwd in de okergele rotsen van tufsteen. Het wordt een hele dag kilometers vreten, tanken, pauze, rijden, ... We rijden de hele dag een gemiddelde van 100 km per uur. Ongeveer 80 km voorbij Granada verlaten we de snelweg om in Archidona te overnachten. Om 17.00 u staan we op de camperplaats. Dag 9:  655 km    Overnachting: Camperplaats Archidona N 37°5'25" W 4°23'21"

El Rocio

Maandag, 2 februari De hele nacht regende het pijpenstelen en af en toe rommelde het in de bergen. Na een korte wandeling in het witte dorpje Archidona rijden we met de A92 tot Sevilla. en dan met de A49 richting El Rocio in Huelva. Hoe meer we onze bestemming naderen, hoe beter het weer wordt. De lucht is helblauw en de temperatuur stijgt. 13.00 u: We staan op ons plaatsje in camping La Aldea, een Acsi camping die uitstekend gelegen is voor een bezoek aan El Rocio en het Nationaal Park van Doñana. We stappen naar het westernstadje. De putten in de zandstraten staan vol water door de aanhoudende regen van de voorbije dagen. Paarden en terreinwagens maken hier het vervoer uit. Met een fiets wordt het mountainbiken. Vóór de typische huizen is een afspanning om paarden vast te maken. Ieder zichzelf respecterende stad van Andalusië is hier vertegenwoordigd door een Hermandad of broederschaphuis. Door de week is het hier opvallend stil. In het weekend komen de leden van de Hermandad naar El Rocio en is er heel wat te beleven. Met Pinksteren komen honderdduizenden gitanes en pelgrims op bedevaart om de Heilige Maagd van El Rocio te eren en nadien wordt er drie dagen fiësta gevierd. Dag 10:  298 km     Overnachting: Camping La Aldea

Wandelpad in Park van Doñana

Dinsdag, 3 februari In de verte hangt een dreigende regenwolk. Toch riskeren we een tocht naar het Park National van Doñana waar veel trekvogels overwinteren in de moerassen. Na een paar kilometer fietsen in de richting van Matalascañas komen we bij de ingang van het bezoekerscentrum La Rocina. Het hoofdpark kan alleen bezocht worden met jeeps die vertrekken in El Acebuche. Rond de bezoekerscentra zijn uitgestippelde wandelpaden met vogelkijkhutten van waar je de wetlands kan observeren. We genieten van de stilte en de natuur tot we moeten vluchten voor een fikse regenbui. Totaal verzopen arriveren we terug bij onze camper. Het blijft de hele dag regenen! Dag 11:     Overnachting: Camping La Aldea

Woensdag, 4 februari Volgens de weersvoorspellingen mogen we veel regen verwachten. Toch trappen we weer naar het Natuurgebied van Doñana. Deze keer zien we in de verte een groep lepelaars en hier en daar een ibis. 12.00 u en 15°C: net voor het onweer zijn we terug. We blijven de hele dag om en rond de camper en houden ons aangenaam nuttig bezig met lezen, internetten, foto's downloaden, ... De dag is zó om. Dag 12:     Overnachting: Camping La Aldea

Donderdag, 5 februari Regen, regen, regen ... Tussen de druppels door stappen we nog eens naar het centrum van El Rocio, naar de mini-mercado. In de namiddag ruimen we onze camper op en treffen voorbereidingen om morgen, ondanks het slechte weer, verder te reizen. Dag 13:     Overnachting: Camping La Aldea

Vrijdag, 6 februari We hebben geluk. Een stralende zon aan een open hemel! Om 10.00 u zijn we al op weg, via Matalascañas en Mazagón, naar Palos de la Frontera. We dachten het grootste deel van de weg langs de kust te kunnen rijden. Mis poes! De A494 loopt evenwijdig met de zee. Buiten parasoldennen valt er weinig te zien. Tegen 11.00 u staan we geparkeerd bij het Foro Iberoamericano in la Rábida voor een bezoek aan de "Muelle de las Carabelas", de "Haven van de karvelen". Hier liggen de replicas van de drie karvelen waarmee Colombus destijds op ontdekking naar de Nieuwe Wereld trok. Doordat we de eerste bezoekers zijn vandaag hebben we alle ruimte voor ons alleen en kunnen ons ongestoord inleven in de spannende tijd van de eerste ontdekkingsreizigers. Jammer dat de audio-visuele voorstelling uitsluitend in het Spaans is. Het zonnetje doet deugd na al die regendagen. Op de parking profiteren we van de gelegenheid om te lunchen. We zouden hier eventueel kunnen overnachten. Het Monasterio de Santa Maria de la Rábida is pas open om 16.00 u. De tussentijd doden we met een wandeling in het Parque Botánico José Celestino Mutis. Nadien rijden we naar het Monasterio, het franciscanenklooster waar Colombus jarenlang wachtte op de nodige fondsen voor zijn ontdekkingsreis. In het claustrum hangen imponerende schilderijen. In de kapel staat het albasten beeld van de Maagd van de Mirakels waar Colombus en zijn bemanning zouden gebeden hebben voor de goede afloop van hun expeditie. In de bibliotheek is de eerste wereldmap opgeborgen waarop Amerika is bijgetekend door de cartograaf Juan de la Cosa die met Colombus was meegevaren. De rondleiding valt bijzonder mee vooral dankzij de Nederlandstalige audioguide. 19.00 u: We rijden nog naar het centrum van Palos de la Frontera op zoek naar een supermercado. Pikzwarte hangjongeren geven me hier een hachelijk, onveilig gevoel. Willy blijft in de camper terwijl ik wat ga inkopen. Zo vlug we kunnen, rijden we terug naar het Monasterio om er op de parking te overnachten. Dag 14:  77 km Overnachting: Op de parking van het monasterio

Replicas karvelen van Colombus

Zaterdag, 7 februari 10.00 u: Eerst rijden we met de A 497 door Huelva naar de Marismas de Odiel. Na een paar keer de weg te vragen en veel Spaanse uitleg komen we bij het natuurreservaat. De moerassen liggen langs weerszijden van de baan, die smaller en smaller wordt en uiteindelijk als een soort pier doodloopt in een estuarium. Met veel moeite draaien we de camper en keren terug. Bij een inham stoppen we voor onze middagpauze en maken nadien een wandeling in het reservaat. Achteraf gezien was het de omweg niet waard. We rijden verder naar Punta Umbria, naar de kust. Onderweg zien we in het dorpje Aljaraque op elke elektriciteitspaal een koppel ooievaars, soms zelfs twee, genesteld. Niet te geloven! Met de A5052, een kleine kustweg, rijden we tot El Rompido. We stoppen voor een stevige wandeling door de parasoldennen en de duinen tot aan zee. Er is geen pad om te volgen. Dus maakt Willy pijlen in het zand opdat we onze weg terug zouden vinden. We zijn hier helemaal alleen. Om in La Antilla te geraken moeten we rond het Estuarium rijden. Nadien lukt het ons niet meer om langs de kust te rijden. Ongeveer 19.00 u zijn we in Isla Cristina. Op zoek naar Camping Giralda ziet Willy in de duinen een parking waar verschillende campers staan en besluit om daar te overnachten. We toerden veel rond vandaag maar hebben er honderd procent van genoten. Dag 15: 141 km Overnachting: Parking in Isla Cristina

Onderweg van Huelva naar de kust Parking in de duinen

Isla Cristina

Zondag, 8 februari Van in de camper zien we de zon opkomen achter de duinen. Mooi begin van de dag! We verkassen naar de Acsi-Camping Giralda, een paar honderd meter verder in de straat aan de overkant. Het duurt nogal wat eer we een droog, zonnig en plat plaatsje gevonden hebben. Eerst wat zonnen en lunchen, dan met de fiets op verkenning naar de stad. Het is druk in het centrum. De straten en pleintjes staan vol met tentjes. Overal klinkt muziek. Er wordt gefeest en gedanst. 't Is carnaval. Als buitenstaander hebben we hier niets te zoeken. We vinden een weg langs de kust en door het bos terug naar de camping. 's Avonds maken we nog een lange strandwandeling. Het was een fantastische dag. Dag 15: 300 m Overnachting: Isla Cristina - Camping La Giralda

Islantilla

Maandag, 9 februari Door het bos en langs de kust fietsen we nog eens naar het centrum om te winkelen. Er loopt een lange, houten brug over het "Marismas van Isla Cristina" naar het strand. Bij de inham halfweg blijven we een tijdje genieten in het zonnetje en observeren de vogels in het moeras. Terwijl ik tot het eind loop om een panoramafoto te nemen, mis ik volgens Willy het spektakel, het gevecht om een vis tussen een ibis en vier grote meeuwen ... Na de middag peddelen we de andere richting op, evenwijdig met de zee, gescheiden door duinen en parasoldennen, naar Islantilla. In het begin van het dorp staan wel 15 campers op een pleintje aan zee, een gedoogplaats in het laagseizoen. De rolluiken van de appartementen zijn dicht en de terrasjes zijn gesloten. Het is hier rustig, eerder verlaten. We fietsen de boulevard af tot waar de vissersbootjes op het strand aankomen. De vissers werken aan hun netten en maken de boten klaar om morgen terug uit te varen. De meeuwen die overal zijn waar vissers zijn, zijn massaal van de partij. Dit is "het moment" om mijn fototoestel boven te halen. Terug op de camping zorgt Willy voor een hartige hap. Die hebben we verdiend na deze uitstap. Nadien ga ik nog wat internetten in het lokaaltje om het contact met het thuisfront te onderhouden. Wifi is gratis in Camping Giralda. Morgen trekken we de grens over naar Portugal, naar de Algarve. Dag 16:     Overnachting: Isla Cristina - Camping La Giralda

EINDE DEEL 1 Groetjes van Willy en Andrea Veel leesgenot !!! DEEL 2: PORTUGAL - DE ALGARVE

         FOTOSITE          REISVERHALEN          Reacties welkom in ons GASTENBOEK