We trekken naar het westen van Frankrijk, naar Île d'Oléron.
Later zal blijken dat dit onze laatste reis met de caravan is want in november 2003 kopen we een camper.
Île d'Oléron behoort tot het departement Charente-Maritime en ligt voor de Atlantische Oceaan.
Het eiland (33 km lang, 11 km breed) is het tweede grootste van Frankrijk, na Corsica.
Een 3 km lange viaduct verbindt sinds 1966 het eiland met het vasteland.
Het zachte klimaat van het eiland is ideaal voor de oestercultuur.
Île d'Oléron heeft het grootste oesterpark van de beroemde oesterkwekerijen Marennes-Oléron,
de grootste van Europa.
Ile d'Oléron (kijk bij Communes de l'Ile) en www.camping-oleron.com
10 april
Van Veerle-Laakdal naar Île d'Oléron is zo'n 900 km.
Het is al namiddag als we het eiland bereiken.
In de zomer blijkt het hier nogal druk en toeristisch te zijn,
voor het ogenblik is het rustig en eerder verlaten.
Er zijn heel wat campings maar de meeste zijn gesloten en gaan pas na Pasen open.
|
We toeren rond, rijden verloren, er zijn overal wegomleidingen en uiteindelijk na 30km en veel geduld belanden
we bij Camping La Brande,
rue des Huîtres in Le Château. Van hieruit gaan we deze week het eiland verkennen. |
11 april
In de havenstad Boyardville boeken we in. Een gratis stoomtreintje brengt ons door het bos naar de boot.
  
|
We varen langs en rond het Fort Boyard.
Het fort is niet toegankelijk. Napoleon liet het bouwen in 1804 nadat de Engelsen het eiland Aix hadden veroverd. Momenteel is het ingericht voor televisieopnamen. Het elliptische Fort Boyard is 68 meter lang, 31 meter breed, 20 meter hoog en heeft drie verdiepingen met in het midden een binnenplaats. Het heeft een waterreservoir voor 300 000 liter, verschillede munitie opslagkamers, kruitopslag kamers, 74 vuurwapens, een keuken en voedsel opslagkamers. Hiermee kon het fort een garnizoen van 260 man twee maanden voeden en herbergen. Het nutteloze fort wordt uiteindelijk als gevangenis gebruikt. Pruisische en Oostenrijkse soldaten werden hier opgesloten tijdens de oorlog in 1870. In 1913 verlaat de laatste soldaat het fort. Tegen het begin van de Eerste Wereldoorlog raakte het fort bijna voor altijd verloren. Het was enorm beschadigd en viel ten prooi aan plunderaars. In 1950 werd Fort Boyard gered door de registratie in de Inventaire Supplémentaire des Monuments Historiques. |
|
Van Fort Boyard varen we recht naar
La Rochelle. Deze mooie versterkte kuststad binnenvaren vanop de oceaan maakt het voor ons extra aantrekkelijk. |
Langs de "Grosse Horloge" komen we van de Oude Haven in het stadscentrum.
Op onze zoektocht om de innerlijke mens te versterken belanden we in een gezellig eethuisje.
Nadien wandelen we door de stad met zijn oude middeleeuwse huizen en arcadestraten, zoeken naar het stadhuis met zijn ringmuur en rusten uit in een cafeetje.
Voor we er erg in hebben, is onze tijd om. Op een drafje halen we net op tijd de boot.
Op de weg terug varen we tot Ile d'Aix. Hier moeten we overstappen op een andere boot (waarom?). Om 18u meren we aan in Boyardville. Het stoomtreintje brengt ons terug naar de parking.
In de namiddag is het gelukkig droog gebleven. Voor we naar de camping rijden, maken we nog een flinke wandeling langs het strand en de haven van Boyardville.
Ondanks de regen was het een fijne dag.
La Rochelle is echt het bezoeken waard.
Meer weten over La Rochelle? Klik op volgende links: La ville La Rochelle - Info La Rochelle
12 april
Het eiland Oléron is vooral bekend om zijn oesters. In heel het gebied Marennes-Oléron zie je overal de oesterparken, de cabans en stalletjes waar de oesters klaar voor consumptie verkocht worden. Zelf ben ik een liefhebber van oesters. Willy eet ze niet, wat niet wil zeggen dat hij niet geïnteresseerd is in de teelt ervan.
|
Tot hiertoe zijn we leken wat oesters betreft. Vandaag komt hier verandering in want we bezoeken het oesterpark in Baudissiere. Het duurt 4 jaar voor een eetbare oester gekweekt is. |
Er zijn verschillende manieren om oesters te kweken: in een soort metalen zak met gaatjes, op staven of op leien. Die metalen zakken hebben gaatjes die klein zijn het eerste jaar, nadien groter en groter. Ze moeten regelmatig gedraaid worden. Bij eb komen de oesterbedden droog te liggen. Met platte amfibieboten worden de oesters binnen gevaren. Er is ook een hele reglementering rond. Wie zijn oesterbedden verwaarloost, wordt beboet en krijgt geen vergunning meer.
Het is een heel intensieve arbeid, hard labeur. Bijna alles gebeurt handmatig.
't Is niet mijn bedoeling hier de hele procedure uit te leggen, dat zou ik trouwens niet kunnen.
Willy en ik waren erg onder de indruk.
|
Na ons bezoek aan het oesterpark wandelen we nog rond in
Baudissiere
tussen de cabans, in de straatjes met kanaaltjes die droogvallen bij eb en de droogliggende oesterboten
voor de deur. |
|
Als ik aan een van de kraampjes oesters wil kopen, krijgen we uitgebreid uitleg over de kwaliteit en de grootte. Met veel gemak worden oesters geopend en voor degustatie aangeboden. Willy krijgt les in het vakkundig openmaken van oesters zodat ik vanaf nu dagelijks oesters als voorgerecht mag verwachten. |
13 april
Camping La Brande ligt in de gemeente Le Château op een paar km van de Citadel en het Kasteel van Oléron.
Een wandeling langs het strand en we zijn er.
 
|
We stappen verder want we willen eerst het centrum verkennen. Het is juist markt op het overdekte plein. Dat treft. We profiteren ervan om verse groenten, fruit en vis te kopen, met het gevolg dat we onmiddellijk terug naar de camping moeten met al onze inkopen. Erg vinden we het niet om in dit zalig weertje een extra wandeling te doen. Trouwens ondertussen is het middag en kunnen we heerlijk buiten eten en onze net aangekochte Pinot de Charente proeven. Nadien keren we terug naar het Kasteel en de Citadel. Île d'Oléron maakte, door zijn strategische ligging, in de Tweede Wereldoorlog deel uit van de Atlantic Wall. Van hieruit werden La Rochelle, Rochefort en Royan verdedigd. |
Het was weer een aangename dag.
14 april
Vandaag doorkruisen we het eiland.
 
|
Via kleine baantjes volgen we de kustlijn tot het uiterst noordelijke punt met als doel de vuurtoren van Chassiron. Ondanks de frisse wind, zijn hier veel wandelaars die net als wij komen genieten van de zee, de natuur, het uitzicht. De vuurtoren is te bezichtigen en boven heb je waarschijnlijk een uniek panorama. Maar, we vonden het toch te duur en zijn tevreden met wat we hier beneden gratis te zien krijgen. De trap bestaat uit 224 treden. Bij helder weer is de 46 m hoge vuurtoren tot op 52 km zichtbaar. |
|
We blijven droog en na een uurtje zetten we koers naar de vissershaven
La Cotinière. Er zijn net boten binnengevaren en de bemanning is ijverig bezig hun vangst uit te kranen. Een enorme kanjer wordt naast de boot op straat gelegd. Geen idee welke vis dit is? Willy en ik houden van al wat met de zee te maken heeft, het is dus volop genieten. Je kunt hier in de vele winkels verse vis kopen. La Cotinière is beroemd om de kwaliteit van zijn vis, vooral voor langoustines en garnalen. |
15 april
|
Het oude Fort Louvois ligt in Bouchefranche voor de kust in zee, aan de viaduct die het vasteland met Oléron verbindt. Bij eb kan je er naartoe wandelen, bij vloed heb je een boot nodig. Zoals in de hele streek zijn ook hier oesterkwekerijen en is er grote bedrijvigheid rondom de oesterhaven. Als we er aan komen staat het water nog te hoog. Wij gaan ergens lekker eten en informeren ons over de getijde-uren. Het is eerst in de vooravond eb. |
|
We rijden dus het vasteland in tot
La Coubre.
't Is een warme dag. We rijden kilometers ver door een bos vol brem. 'k Heb nog nooit zoveel brem gezien! La Coubre ligt tussen bos en strand en heeft een mooie vuurtoren, heerlijke duinen, helmgras, fijn zand en een breed strand. Het is hier zalig rustig en ontspannend. De zon brandt. We maken er een rustige, luie dag van, hangen hier rond, wandelen langs het water en zoeken mooie schelpen voor mijn verzameling. Ondertussen vergeten we de innerlijke mens niet te verwennen. Uiteindelijk keren we terug naar Oléron. |
|
Als we terug aan het fort Louvois komen is het water weggeëbd. We kunnen tot het fort wandelen. Maar om het te bezichtigen zijn we te vroeg in het seizoen. Jammer. Ik had graag de indeling binnenin gezien. Op luchtfoto's zie je dat het in hoefijzervorm gebouwd is. |
16 april
|
Vandaag trekken we naar
La Tremblade.
Het is onze laatste uitstap. Morgen keren we terug naar België.
Ook hier bepaalt de oesterteelt het leven.
De haven is eigenlijk een smal kanaaltje, dat bij eb droogvalt. De oesters worden aangevoerd en aan wal gehaald. Een paar mannen staan tot aan hun knieën in het water om oesters te zoeken. Overal liggen oesterbootjes aangemeerd. Aan de ene wal staan kleurrijke cabans waar de oesters gewassen worden en klaargemaakt voor verkoop; aan de andere kant staan vooral stalletjes voor verkoop en restaurantjes. |
Ik ben onder de indruk van de man en zijn aquarellen!
Deze streek is gekenmerkt door het milde klimaat en daarvan genieten we, want het is heerlijk warm en toch nog maar half april.
Als afsluiter van onze vakantie tracteren we ons nog maar eens op een etentje. Een laatste kans om de beroemde oesters van Marennes-Oléron te degusteren.
Terug in de camping maken we voorbereidingen voor morgen, want we willen vroeg vertrekken.
Onze vakantie zit er op. Het is mooi geweest, we hebben ervan genoten.
Groetjes van Willy en Andrea
Veel leesgenot !!!
REISVERHALEN FOTOSITE Reacties welkom in ons GASTENBOEK