|
Dag 1 - Maandag, 24 maart
Van Camping La Masia in Blanes verplaatsen we ons naar
Camping 3 Estrellas in Gavà. Veel mensen kiezen voor deze camping omdat je van hieruit met openbaar vervoer naar het centrum van Barcelona kunt en daarbij is ze ook nog gelegen aan zee. We vinden een tof plaatsje aan het strand, verkennen de camping, vergaren de nodige info, installeren tafel en stoelen buiten en genieten van het zonnetje.
|
|
Na onze lunch nemen we de bus naar Barelona.
Om 13.30 u zijn we op Plaza de Catalunya.
Overal wordt reclame gemaakt voor de "Toeristenbus", een bus die naar alle bezienswaardigheden in de stad rijdt.
Voor 26 euro per dag en per persoon kan je overal op- en afstappen. Het is een prima manier om de stad te bezoeken als je weinig tijd hebt en toch zoveel mogelijk wilt zien. Wij hebben tijd genoeg en plannen Barcelona mondjesmaat te verkennen, wat betekent dat we iedere dag een deel van de stad bezoeken en per dag dus weinig verplaatsingen doen.
Het is voor ons veel voordeliger om in de metro een ticket te kopen voor 7,20 euro waarmee je 10 ritten kunt maken met de metro of met de bus.
|
|
We treinen naar onze eerste bestemming de Sagrada Familia, het meesterwerk van de architect Antoni Gaudi, gebouwd in zijn eigen excentrieke stijl.
Tegenwoordig noemen ze het "modernistische architectuur".
Gaudi begon aan de bouw in 1883 en ze is nog altijd niet voltooid.
Toen Gaudi in 1926 stierf was nog maar een klein deel af. Door de burgeroorlog lagen de werken stil.
In 1956 werden de werken uiteindelijk hervat. Er wordt gehoopt dat de bouw van de gehele kerk in 2025 zal af zijn.
Hijskranen torenen bovenuit de reusachtige basiliek, die er als een bouwwerf bijstaat.
De Sagrada is ongemeen imponerend maar maakt in zijn geheel toch een overladen indruk.
Als we dichterbij komen, zien we dat de gevel één groot beeldhouwwerk is, dat bestaat uit honderden kleine kunstwerkjes. We nemen onze tijd om alles te bekijken. Ieder gevel symboliseert een moment uit het leven van Christus.
In 2005 verklaarde de Unesco de kerstmisgevel en de crypte tot werelderfgoed.
|
100 m hoge torens
|
Kerstmisgevel tot werelderfgoed verklaard
|
De 100 m hoge torens eindigen in keramieken, torenvormige versieringen. Met wenteltrappen of met de lift kan je naar de spits vanwaar je een panoramisch uitzicht over van de stad hebt. Doordat ik een knieprobleem heb, zijn we niet tot de top gegaan.
In de kerk is het midden afgebakend. Daar wordt nog volop verder gewerkt. Een rondgang alleen is ook al de moeite waard.
Gaudi's architectuur is geïnspireerd door de natuur. De pilaren van het middenschip zijn duidelijk ontleend aan de groeivorm van een boom.
Het middenschip is een echt woud van zuilen, dat zich naar boven toe veelvuldig vertakt.
|
Middenschip geïnspireerd door de natuur
|
De wiskundige vorm, de hyperbool vormt de grondslag voor de ronde licht-openingen in het plafond
Van de kerk gaan we naar de crypte waar maquetten en plannen te zien zijn en waar Gaudi begraven ligt.
Bron en meer info over de Sagrada Familia
Met de metro geraken we weer op Plaza Catalunya. De rit met de bus terug naar de camping duurt drie kwartier wat mij goed uikomt want ik ben doodop en kan een rustpauze goed gebruiken.
Onze eerste uitstap naar Barcelona was vermoeiend maar boeiend.
|
Hyperbool
|
|
Dag 2 - Dinsdag, 25 maart
We stappen af op Plaza Espanya om " de huisberg van de stad" te verkennen.
Midden op het plein, een verkeerskruispunt, staat een fontein.
Op de rotonde staat ook een oude arena die, naar het schijnt, verbouwd wordt tot appartementenblok.
Het meest spectaculaire op het plein zijn de Venitiaanse torens die gebouwd werden als toegangspoort voor de wereldtentoonstelling in 1929.
Aan de torens lopen we de bergoplopende straat door en via trappen en roltrappen komen we bij het
Palau Nacional.
Langs beide kanten van de brede straat zijn overal fonteinen en watervallen. Boven, in het midden, staat de Fuente Mágica, de Magische Fontein.
In de wintermaanden werken de fonteinen alleen op vrijdag- en zaterdagavonden. Jammer, want het blijkt een prachtige muziek- en lichtshow te zijn.
|
Palau Nacional
|
Ook het paleis is speciaal opgetrokken voor de wereldtentoonstelling en was het hoofdpaviljoen van Expo 1929.
Tegenwoordig is het Museu Nacional d'Art de Catalunya hier gehuisvest.
Boven aan de trappen, is het heerlijk uitrusten. Terwijl we genieten van een fantastisch uitzicht over de stad maakt
maakt het optreden van een straatmuzikant met zijn stemmige gitaarmuziek het nog gezelliger.
Zoals overal waar we, vanop een hoger gelegen plaats (de Montjuic, het dak van de Pedrera, het dakterras van de kathedraal),
een panoramisch beeld van de stad zien, torent de Sagrada Familia met de hijskranen en de Torre Agbar boven de rest van de gebouwen uit.
|
In de verte de Sagrada Familia en Torre Agbar
|
De wolkenkrabber, de Torre Agbar zullen we tijdens ons bezoek aan Barcelona niet van dichtbij zien, maar hij duikt overal op waar een skyline van de stad te zien is en ik maakte er dan ook iedere keer een foto van. Hij is de nieuwste architectonische attractie van Barcelona en daarom wil ik er wel wat uitleg over kwijt.
De bovenmaatse sigaar met 32 verdiepingen en 142 m hoog.is gecreëerd door Jean Nouvel.
De gevel glinstert als de huid van een reptiel, een fascinerend effect dat het resultaat is van een bijzondere constructie.
De gevel telt 4400 ramen die op onregelmatige afstanden van elkaar staan en in 40 kleuren gelakt zijn.
Daarover is een glazen huid gespannen die bestaat uit 60.000 lamellen die, afhankelijk van de lichtinval, het licht weerspiegelen en allerlei
kleuren aannemen. 's Nacht worden de Torre door Ledlampen verlicht.
Torre Agbar is gebouwd als eerbetoon aan Antoni Gaudi in opdracht van Agua de Barcelona, de stedelijke watermaatschappij.
Bron en meer info over Torre Agbar
|
|
Op een bank in een park dat we passeren, lekker in het zonnetje, doen we ons tegoed aan de picknick die we meebrachten. align=""Dan trekken we verder in de richting van het olympisch complex van 1992.
Het Estadi Olimpic telt 65.000 plaatsen. Het is gesloten voor het publiek; we moeten tevreden zijn met een blik op de buitenkant.
Hier staat ook de sporthal, het Palau Sant Jordi, met zijn schelpvormige dak.
Ik ben gefascineerd door de spectaculaire communicatietoren
Torre Telefónica vanwaar de tv-signalen van de Olympisch Spelen van 1992
uitgezonden werden. De 136 meter hoge toren stelt een atleet voor die de Olympische fakkel vasthoudt.
De witte toren met daarbij nog het prachtige wolkendek resulteren in een reeks schitterende foto's.
|
|
Ons volgende en laatste doel vandaag is Poble Espanyol.
Het is een eindje lopen en ik ben slecht te been dus nemen we de bus zodat ik nog in staat ben het dorp te verkennen.
Het dorp werd speciaal gebouwd voor de wereldtentoonstelling in 1929. Een toegansticket kost 7 euro.
Er staan meer dan honderd huizen, nagebouwd in de belangrijkste Spaanse bouwstijlen
en gegroepeerd in Andalusische steegjes en rond Castilliaanse pleintjes.
Het dorp is omringd door een kopie van de 11e eeuwse stadsmuren van Avilla.
Gelukkig zijn hier ook genoeg restaurantjes, café's en terrasjes. Voor we het Spaanse dorp verlaten, kiezen we een gezellig plekje om uit te rusten. Willy bestelt warme chocolademelk. Hij krijgt een grote kop voorgeschoteld met een soort hete, nog net lopende pudding.
Uitdrinken kan niet, je moet het uitlepelen.
Hij vindt het "machtig en toch lekker, eten en drinken tegelijk".
Ons programma vandaag was nogal overladen. Op die manier houden we het geen 10 dagen vol. Morgen plannen we een rustiger dag.
|
Twee sprookjesachtige paviljoentjes
|
Dag 3 - Woensdag, 26 maart
We houden het heel ontspannend vandaag. Om te beginnen gaan we naar het Parc Güell.
Van de metro moeten we nog 1500 m lopen naar het park dat hogerop ligt.
Gaudi ontwierp deze 20 hectare grote tuin voor graaf Güell, die jarenlang zijn vriend en mecenas was.
Oorspronkelijk is het Park bedoeld als woonwijk. Dit werd geen succes. Uiteindelijk zijn er slechts twee huizen gebouwd, die aan de ingang van het park liggen.
Zoals in al zijn creaties combineert Gaudi het architectonische met het kunstzinnige waarbij de verbeelding een bijzonder grote rol speelt.
De twee sprookjesachtige paviljoentjes aan de beide kanten van de hoofdingang zijn uit natuursteen gemaakt.
Het dak is belegd met kleurrijke mozaïek dat voortdurend schittert omdat de zonnestralen altijd ergens kunnen worden gebroken.
Eén van de paviljoenen heeft een toren die eindigt op een kruis waarvan de vier armen de windstreken aanduiden.
|
Gran Plaza boven 86 zuilen
|
Een monumentale toeganstrap, waarin een keramieken salamander de aandacht trekt,
leidt naar 86 zuilen waarboven zich de Gran Plaça del Park Güell bevindt.
Het plein is afgeboord met de beroemde, slangvormige, stenen bank die bekleed is met mozaïek die bestaat uit resten van tegeltjes, glas en keramiek. Het blijkt de langste bank ter wereld te zijn.
Vanaf dit plateau heb je een schitterend uitzicht op de stad.
Het huis waar Gaudi woonde van 1906 tot 1926 is nu een museum waar zijn meubelen en tekeningen te zien zijn.
|
|
Bij een wandeling door het park zie je dat de natuur een grote rol speelt bij alles wat Gaudi creëert.
Hij wou het terrein niet nivelleren omdat hij het bijzondere van de heuvel wilde behouden.
De zuilengalerijen die door het park lopen vormen net natuurlijke grotten.
Hij gebruikte ter plaatse aangetroffen natuursteen en respecteerde de bestaande vegetatie door St-Jansbroodbomen, dennenbomen, palmbomenen en
struiken zoals tijm, rozemarijn en brem te kiezen voor de tuinaanleg.
Willy en ik weten dit park erg te waarderen, we hebben geen haast.
Jammer dat het zo druk is.
Om de dag af te ronden nemen we de metro naar Drasanes, naar de haven om er wat sfeer te snuiven.
|
Mirador de Colom
|
Aan de haven zoeken we een terrasje vanwaar we de bedrijvigheid kunnen observeren.
Terwijl we genieten van een verfrissing horen we de opgewekte muziek van een straatoptreden aan het begin van Las Ramblas.
Recht voor ons staat de indrukwekkende Mirador de Colom, een monument dat ter ere van Colombus dat gebouwd werd voor de wereldtentoonstelling 1988.
Het staat op de plek waar Columbus aan wal kwam na de ontdekking van Amerika. De zuil is 51 m hoog en is gedeeltelijk gemaakt met gesmolten kanonnen van het kasteel op Montjuic. Met een lift kan je naar de koepel en het panoramisch platform. Daarboven staat het 7,60 m hoge, bronzen standbeeld van Colombus. Momenteel kan je niet naarboven wegens herstellingswerken.
Heel in de verte zie je de overslaghaven met silo's en opslagloodsen.
Dichterbij ligt de veerhaven, waar je kan inschepen voor de Balearen of andere overzeese bestemmingen.
Daarnaast ligt een golvende brug voor wandelaars, in het verlengde van de Ramblas, die een verbinding maakt met het recreatiecentrum dat over het water van de haven aangelegd is.
Aan de andere kant van de passerelle ligt de jachthaven waar voor het ogenblik een prachtige driemaster aangemeerd ligt.
De avond valt. Het begint te donkeren en overal worden de lichten aangestoken wat het rondslenteren aan het water nog gezelliger maakt.
Het is genoeg geweest voor vandaag. We komen nog wel een keertje terug naar de haven.
Het was een geslaagde dag. Ook het weer viel bijzonder mee en dan te bedenken dat het voor het ogenblik in België sneeuwt!
|
Las Ramblas
|
Dag 4 - Donderdag, 27 maart
Op ons programma staat een wandeling langs de beroemde Las Ramblas, de bekendste en drukste promenade van Barcelona, het kloppende hart van de stad, het rijk van de voetgangers. Deze favoriete promenade is ongeveer 2 km lang, begint vlak bij de haven, bij de zuil van Colombus, en eindigt aan Plaza Catalunya.
Iedereen voelt zich er op slag thuis. De meest verschillende mensen en culturen vloeien hier samen, zowel inwoners, toeristen, immigranten, gekken of tafelschuimers, bedriegers, ...
Aan weerszijden staan oude café's, kiosken, terrasjes, souvenirwinkeltjes, bloemenstalletjes, boekenwinkels ...
De hele straat wordt opgeluisterd door levende standbeelden die, op een nogal passieve manier, straatoptredens geven.
Ergens las ik dat "levende standbeelden" hun oorsprong vinden in Barcelona.
Ik ben in mijn nopjes. Er valt hier heel wat te fotograferen en nu eens geen "gebouwen" maar wel "levend" materiaal.
|
Mozaïeken schoorstenen
|
We starten aan de zeekant.
Even voorbij Plaza del Teatre, in een zijstraat, bevindt zich het Palau Güell, een meesterwerk van Gaudi.
Güell wou niet zo maar een huis, maar een echt paleis waar hij concerten en tentoonstellingen kon houden voor zijn vrienden.
De voorgevel heeft twee grote poorten langswaar de paardenkoetsen met de gasten binnen konden rijden. Tussen de poorten staat een smeedijzeren draak.
Op het dak staan een reeks mozaïeken schoorstenen en ventilatieschachten, een voorloper van het daklanschap van La Pedrera.
Doordat het straatje zo smal is, heb ik alleen een deel van de voorgevel kunnen fotograferen en een paar van die kleurrijke vormen op het dak.
Als we uiteindelijk binnen willen, horen we aan de kassa dat het paleis voorlopig niet te bezichtigen is wegen restauratiewerken.
We mogen wel in de kelder die opgetrokken is uit bakstenen gewelven en zuilen.
Daar wordt een video vertoond over het interieur zodat we toch een indruk krijgen van het imposante gebouw.
|
Plaza Reial
|
We keren terug naar de Ramblas, mengen ons tussen de stroom van mensen richting Liceu.
Maar niet voor lang want we maken een ommetje naar het Plaza Reial dat links achter een brede poortingang ligt.
Het plein met in het midden een gietijzeren fontein, met zijn zuilengangen en identieke gevels, zijn palmen en Gaudi-lantaarns wordt door sommigen als het mooiste van Barcelona bestempeld. Misschien is het wel het mooiste plein maar toch niet het properste, vind ik.
Naast toeristen in openluchtcafés en op de terrassen zitten op de publieke banken ook vaste bezoekers, landlopers, zigeuners, kinderen die de duiven voeren, ...
|
|
Terug op de Ramblas komen we een eindje verder bij een van de grootste operagebouwen van de wereld, het Gran Teatre del Liceu.
Het blijkt dat achter die sobere gevel een prachtige concertzaal verborgen zit.
Er zijn dagelijks rondleidingen op verschillende uren, ook om 13.00 u.
Pech voor ons! Er is een opvoering van Tannhäuser, dus zijn er geen rondleidingen en de ticketten voor de opvoering van de opera zijn uitverkocht.
We zoeken dan maar troost in Café de l'Opera, een traditioneel koffiehuis ingericht in de stijl van vorige eeuwwisseling.
Na een lekkere tappa en een heerlijke kop koffie zetten we onze wandeling voort.
Net voor Liceu zien we op het plaveisel een grote mozaïek die ontworpen werd door de schilder Joan Miro, die in deze buurt geboren werd.
|
Mercat de la Boqueria
|
Een paar meters verder zorgt de Mercat de la Boqueria, een enorme markthal onder een ijzeren constructie, midden een bruisende drukte voor een symfonie van geuren en kleuren.
Een overgrote keuze aan fruit, groenten, vlees, vis en schaaldieren lokt gretige kopers. Willy en ik kunnen er ook niet aan weerstaan en doen een voorraad in. Hopelijk is het fruit verser en beterkoop dan in het campingwinkeltje.
De markthal is niet alleen een geliefde plaats voor fijnproevers en lekkerbekken, het is ook een uitgelezen plek voor fotografen die hier hun hart kunnen ophalen.
|
Zuiderse muzikanten
|
Het laatst stuk van onze wandeling loopt tussen de bloemen tot we het andere uiteinde van de Ramblas bereiken, Plaza de Catalunya, waar een vrolijke bende zuiderse muzikanten de show steelt.
Je wordt er ondergedompeld in een temperamentvolle, ritmische sfeer.
Het is vrij warm en ik ben dringend aan een rustpauze toe, mijn knie begint behoorlijk pijn te doen.
Ik zoek een zitje op de rand van een grote bloembak en geniet met volle teugen. Onze bushalte ligt aan de andere kant van Plaza Catalunya.
De bus komt om het uur. Dat wordt nog een hele poos wachten en dat doen we met plezier in het Bracafé met een kopje echte Braziliaanse koffie.
|
Deel oude Romeinse stadsmuur
|
Dag 5 - Vrijdag, 28 maart
We nemen de metro naar Jaume I, naar de historisch wijk Barri Gotic die midden in het oude gedeelte van Barcelona, het Ciutat Vela, ligt.
In de middeleeuwse straatjes zijn restaurants, winkels, bars, cafés die veel gezelligheid bieden.
De meeste van die straatjes zijn autovrij en er wonen allerlei mensen, zowel hoogwaardigheidbekleders als toeristen als zwervers.
Vroeger was er veel criminaliteit in de wijk. Tegenwoordig is daar niet veel meer van te merken.
Van de metro stappen we naar Plaza del Rei waar ons bezoek aan de gotische buurt begint.
Onderweg passeren we een deel van de 2300 jaar oude Romeinse stadsmuur.
Op Plaza del Rei zien we het Palau Reial Major, de Kapel van Santa Agata en het gebouw van het Historisch Stadsmuseum.
Vooral de toegangstrap en de voorgevel van het monumentale Palau Reial Major, het vroegere koninklijk paleis, maken een enorme indruk.
Het paleis wordt geflankeerd door het Palau de Lloctinent. Onder deze gebouwen liggen de ruïnes van een Romeinse stad.
De toegang om de ondergrondse rondgang te maken is langs het Stadsmuseum. We mogen onder geen beding foto's maken.
Persoonlijk vind ik Plaza del Rei het mooiste en aangenaamste plein van de stad. |
Plaza del Rei
|
Ons bezoek aan de opgravingen van de Romeinse stad duurde nogal lang met het gevolg dat mijn maag grommelt.
Ook Willy vindt dat een picknickplaatsje zoeken nu de hoogste prioriteit heeft. We hebben geluk. Als bij toeval komen we uit bij een klein gezellig pleintje met banken. We profiteren er van om onze honger te stillen en even gewoon te genieten.
|
13 ganzen bewaken het kloosterhof
|
Uiteindelijk gaan we via de carrer Santa Elionor en de carrer del comtes
naar Plaza de la Seu om de Kathedraal te bezoeken die midden in de Gotische wijk staat.
De Kathedraal is een gotisch bouwwerk uit de 14de-15de eeuw met een neogotische gevel uit de 19de eeuw.
Aan weerszijden heeft de kerk een sierlijke achttoren.
Van de imposante neogotische voorgevel hebben we geen representatieve foto kunnen nemen doordat er restauratiewerken bezig waren.
Voor 5 euro kan je de kerk, het claustrum, het museum en het terras bezoeken.
Het kloosterhof is tegen de kathedraal aangebouwd en wordt al jaren bewaakt door 13 ganzen.
Op deze binnenplaats groeien magnolia's, palmen en sinaasappelbomen.
De arcaden, de complexe smeedijzeren hekken, de kaarsenwinkels in de kapellen zorgen voor een uitzonderlijke, rustgevende sfeer.
In de sacristie zie je een monstrans en de zilveren troon van koning Marti van rond 1400.
In de kerk zijn vooral het koor en de preekstoel de moeite waard. Met een lift komen we op het dakterras van waar je de torens van dichterbij kan bewonderen en we genieten hier van een panoramisch zicht over Barcelona. In de verte zie je de Sagrade Familia boven de rest van de huizen uitsteken.
|
Overbrugging Carrer del Bisbe
|
Voor we verder trekken, gaan we, met het stadsplannetje in de hand, op zoek naar het "Méson del Café" in de Carrer Baixada Llibretaria,
een piepklein koffiehuis waar extra sterke koffie en andere koffiespecialiteiten geserveerd wordt.
Nadien voert de Carrer del Bisbe, een smal straatje met een enig mooie overbrugging, ons naar Plaza de Sant Jaume.
Op dit plein ligt aan de ene kant het stadhuis, uit de 14de eeuw, met de befaamde zaal van de Consell de Cent.
Aan de overkant ligt het Palau de la Generalitat waar de Catalaanse regering zetelt. Het paleis is een gotisch bouwwerk uit de 15de eeuw met een hoofdgevel in Renaissancestijl.
Het blijkt dat het interieur prachtig is met een indrukwekkende trap.
Ook de binnenplaats, Patio de los Naranjos, en de kapel van Sant Jordi blijken uitzonderlijk te zijn. Maar, al dit moois is niet toegankelijk voor het publiek. Ik waag een poging om via de poort een glimp van de tuin op te vangen en eventueel op foto te vereeuwigen maar dat wordt verhinderd door de strenge wachters.
Het grote plein wordt gebruikt voor allerlei soorten activiteiten en demonstraties.
Het is een bekend decor voor beoefenaars van de traditionele folklore en "sandanes-dansen". Sportteams komen er hun behaald kampioenschap vieren.
Verschillende belangengroepen komen hier protesteren.
Ook nu is er een groep stakers op het plein. Het gaat er rustig aan toe, toch is op de achtergrond de politie alert.
Hier eindigt ons bezoek aan de Gotische wijk. Wij hebben nog bijlange niet alles gezien en plannen zeker nog een dag in het oude stadsgedeelte.
Willy en ik hebben er bijzonder van genoten. Barcelona is meer dan Gaudi en modernistische architectuur alleen.
|
Plaza Catalunya
|
Dag 6 - Zaterdag, 29 maart
Van de camping nemen we dagelijks de bus naar Plaza Catalunya om van daaruit met de metro of bus naar onze bestemming te rijden.
Tot hiertoe hebben we geen aandacht besteed aan het plein. Het is nochtans de moeite waard om hier wat rond te hangen.
Het midden van het plein is net een park met fonteinen en beeldhouwwerken.
Met de bus, metro of trein kan je van hieruit de rest van de stad bezoeken wat maakt dat het hier altijd uiterst druk is.
Ook het verkeer rond het plein is niet te onderschatten.
De Plaza Catalunya is de meest drukke winkelplaats van de stad. De Ramblas en de Passeig de Gràcia komen op dit plein uit
en ook héél belangrijk, El Corte Ingles, het grootste grootwarenhuis van Spanje, is hier gevestigd.
Rond het plein zijn veel hotels, restaurants, cafés,.. Café Zurich is de favoriete ontmoetingsplaats.
Vanaf hier kan je aan een wandeling op de Ramblas beginnen.
|
Urquinaona
|
We nemen de metro naar Urquinaona om het Palau de la Musica Catalana te bezoeken.
Als we uit de metro komen zien we opmerkelijke gebouwen maar geen aanwijzing naar het muziekpaleis.
Een echte Barcelonees wijst ons de juiste richting en zo komen we aan de achterkant van het gebouw waar ticketten verkocht worden.
Nog voor we binnen zijn, horen we van andere toeristen dat de rondleidingen volgeboekt zijn.
We kunnen reserveren voor een Engelstalige rondleiding en dat ten vroegste dinsdag om 12.00 u, wat we ook meteen doen.
Het restaurant-café van de opera is heel apart ingericht.
Foto's maken van het interieur mag niet, overal staan wachters om dit te beletten.
Ik bestel een kopje koffie, Willy vraagt nog een keertje een warme chocolademelk.
Nu komen we er achter dat de dikvloeibare warme chocolademelk die ze hier serveren en waar ook luchtige "ensaimades", een soort gistkoekjes, bijhoren een zoete specialiteit van de Catalaanse keuken is.
|
|
Met de metro komen we in het Parc de la Ciutadella dat in de tijd aangelegd is voor de wereldtentoonstelling van 1988.
De Arc de Triomf,een bakstenen triomfboog in Neo-Moorse stijl,
was de hoofdingang van de Expo.
Het Parc de la Ciutadella is tegenwoordig tijdens het weekend een ontmoetingsplaats voor skaters, hippies en bezoekers van de zoo.
We settelen ons op een bank om te picknicken. Een attente voorbijganger maakt er ons attent op dat we moeten oppassen voor gauwdieven.
Die jonge snaken die hier show geven, leiden je aandacht af en ondertussen zijn ze met je rugzak of fototoestel weg.
Veel valt hier niet te beleven. We nemen de metro naar de oude haven, naar Barceloneta.
|
El Cap de Barcelona - 20 m hoge sculptuur
|
In Barceloneta aangekomen, kiezen we een terrasje uit om wat te rusten en sfeer te genieten.
In de verte zien we de torens bij de Olympische haven. Daar willen we naartoe. Maar, door mijn knieproblemen ben ik beperkt en vrees de wandeling heen en terug niet aan te kunnen. Jammer voor Willy!
We slenteren rond in de jachthaven Port Vell en lopen dan langs de voetgangerspier naar de oude Moll d'Espanya.
Zo komen we door de "recreatiestad" met het nieuwe winkelcentrum Maremagnum, het aquarium, een IMAX theater, een bioscoopcomplex, ...
Als we omkijken zien we hoe de omgeving gedomineerd wordt door "El Cap de Barcelona" (het hoofd van Barcelona), een felgekleurde, zuilvormige, 20m hoge sculptuur van de Amerikaanse popart-kunstenaar Roy Lichtenstein.
We wandelen tot de moderne, vlottende houten brug, met golvende stalen structuur die de Moll d’ Espanya verbindt met het vasteland
en komen zo op de havanpromenade Moll de la Fusta.
In Drasanes nemen we de metro naar de Plaza d'Espanya. Misschien kunnen we de fonteinen in werking zien.
Deze morgen zagen we de fonteinen vanop de bus en toen al beslisten we vanavond terug te komen als afsluiter van onze daguitstap.
Daar aangekomen, valt er niets te zien. We vragen uitleg in een cafeetje en vernemen dat de fonteinen heel uitzonderlijk deze morgen in werking waren wegens een expositie. Dikke pech! We nemen de eerste bus naar de camping. Ondanks was het toch een fijne dag.
|
Portaal van de Sta Maria del Mar
|
Dag 7 - Zondag, 30 maart
Ondanks het zomeruur dat deze nacht inging, vertrekken we heel vroeg.
We brengen een tweede bezoek aan de Barri Gotic want daar is nog heel wat te beleven en te zien.
Om 12.00 u zijn we al aan de Santa Maria del Mar, bekend als het belangrijkste gotische gebouw van Catalonië.
Deze 14de eeuwse kerk ligt in de uitgesproken middeleeuws aandoende wijk La Ribera, niet ver van de Middellandse Zee.
Ze is opgetrokken uit stenen die afkomstig zijn van Montjuïc en was vrij vlug klaar (in 54 jaar). De bouwmeester was Berenguer de Montagut.
Het interieur is opgedeeld in drie hoge beuken en straalt een statige elegantie uit door de slanke zuilen, de zuivere stijl en de uitgebalanceerde proporties. Tegenover de kerk herdenken een eeuwige vlam en de Catalaanse vlag de helden die in 1714 Barcelona verdedigden tegen Filips V.
We wandelen door de Passeig del Born en komen langs de lange tijd vergeten en verwaarloosde markthallen El Born.
Van de smalle steegjes belanden we tussen oude herenhuizen.
|
Straatbeelden Barri Gotic
|
Blijkbaar zijn we de verkeerde richting uitgegaan want we komen terecht aan zee en we willen eigenlijk naar de Plaza del Pi.
Aan het mooie pleintje tegenover het imposante gebouw van de Telefonica eten we onze meegebrachte picknick.
We bekijken eens goed ons plannetje en stappen richting Plaza del Pi. In de Carrer Ferran passeren we Café Shilling. Ik herinner me dat iemand nogal hoog opliep met dit café en daarom verkiezen we hier binnen te gaan. Wat een tegenvaller. Het café kan dan wel speciaal ingericht zijn met kunst en design, ons bevalt het niet. Of, zijn wij misschien te veel gewoon? En, wat zou de gezondheidsinspectie van deze keuken denken?
|
Kunstenaars op Plaza del Pi
|
We naderen de Plaza del Pi met de gotische Esglisia del Pi en zien nog net het einde van een spektakel dat hier opgevoerd wordt. Het blijkt een feestdag te zijn. Begeleid door een vrolijk blaasorkest stappen de reuzen, een leeuw en een ezel op en verdwijnen in de kerk. De deur wordt achter hen gesloten. Toeristen mogen niet mee binnen. Het pleintje staat vol met kraampjes waar kunstenaars hun werk aanbieden.
|
Panorama vanop de Montjuic
|
Ons bezoek aan het oude stadsgedeelte is hiermee afgesloten.
Met de metro, de funiculaire en de téléférique geraken we op de top van de heuvel Montjuic met het Castle.
Hierboven, rondom het kasteel, heb je een buitengewoon uitzicht over Barcelona. Je ziet de Sagrada Familia en de Torre Agbar boven de andere gebouwen uitsteken; je ziet het Palau Nacional en in de verte de zee en de havens,...
Het Militair Museum in het fort stelt niet veel voor. Hier verliezen we onze tijd en op die manier missen we de laatste téléférique. Noodgedwongen moeten we met een toeristenbus naar beneden nemen. Het is de enige manier om nog naar beneden te geraken, tenzij te voet wat door mijn knieprobleem niet mogelijk is.
Het is 19.30 u als we op de Plaza Espanya aankomen waar we de bus naar de camping nemen. Ook nu werken de fonteinen niet.
|
Modernistische huizen - Casa Lleo Morero
|
Dag 8 - Maandag, 31 maart
Deze nacht heeft het pijpestelen geregend maar nu straalt de zon en noteren we weer 18°C.
Van Plaza de Catalunya stappen we door de mondaine promenade Passeig de Gracia, in de wijk Eixample.
Al vlug zijn we bij de modernistische huizen Casa Lleo Morero van Domènech i Montaner, Casa Amatller van Puig i Cadafalch
en Casa Batllo van Antoni Gaudi. Naast elkaar drie bouwwerken van de drie grootste architecten van het modernisme.
Het modernisme is de Catalaanse versie van wat we in België en Frankrijk onder de naam Art Nouveau kennen en in Duitsland als de Jugendstil.
|
Balkonnetjes doen denken aan maskers
|
We staan voor het Casa Batlló van Gaudi. De toegang kost 16,50 euro, voor gepensioneerden 13,20 euro.
Verder in de straat bevindt zich het al even indrukwekkende Casa Mila ook van Gaudi waar de toegang 8,00 euro is, voor gepensioneerden 4,50 euro.
Welke van de twee huizen willen we bezichtigen? Na overleg hakken we de knoop door en beslissen ze allebei te bezoeken.
In 1904 begon Gaudi met de grondige verbouwing van het pand voor de familie Batllo. Doordat het tussen andere gebouwen staat was hij sterk beperkt. Wie weet wat het geworden was als hij toen meer mogelijkheden voor uitbreiding had?
Het Casa Batllo is een Gaudiaans pareltje gebouwd met fantasierijke, speelse details.
Achter dit huis gaat een sprookjesachtige verbeelding schuil.
De met keramiek beklede, zacht golvende voorgevel is een apotheose van kleuren en schittering. De balkonnetjes doen denken aan maskers.
De dakpannen, die als schubben over mekaar liggen, variëren in kleur van blauw tot roze en de kleuren veranderen naargelang de lichtinval.
Het Casa Batllo is werkelijk een ode aan het licht. Het licht weerspiegelt niet alleen in de gevels en daken maar ook binnenin. De schuiframen van het salon, dat uitgeeft op de Passeig de Grácia, hebben geen raamstijlen die het zicht belemmeren.
Ze kunnen allemaal tegelijkertijd opengeschoven worden zodat het licht ongehinderd binnenkan.
|
Parabolische bogen
|
Met de audiogids die je aan de kassa meekrijgt, kan je op eigen tempo het Casa Batllo doorlopen terwijl je bij iedere ruimte uitgebreid uitleg
krijgt over de ideeën en de manier van werken van Gaudi.
Er is geen enkele rechte lijn te bespeuren. De zolderingen zijn gegolfd, de deur- en raamstijlen hebben allerlei vormen, de kamers
hebben geen rechte hoeken.
Op de muren van de vestibule van de benedenverdieping en op de lichtschachten zijn kobaltblauwe keramiektegels gebruikt.
Met een wenteltrap kom je op de verdiepingen, de zolder en op het dakterras.
De zolder wordt gevormd door een waaier van parabolische bogen van verschillende hoogte die vertrekken vanaf de vloer.
Ook hier heeft het licht vrij spel.
Het erboven gelegen dakterras heeft verschillende niveau's waarop groepjes schoorstenen, luchtkokers en bouwwerkjes staan die bedekt zijn met stukjes glas en geglazuurde keramiek. Het achterste gedeelte van het dakterras is versierd met mozaïeken uit keramiekscherven.
|
Casa Mila of La Pedrera
|
Van Casa Batllo stappen we naar Casa Mila of La Pedrera.
Gaudi bouwde dit imposante hoekhuis in de Passeig de Gracia, in opdracht van het rijke echtpaar Mila-Segimon.
In de tijd van de bouw was het een heel omstreden bouwwerk en kende niet veel succes.
Het volk noemde het gebouw laagdunkend "La Pedrera", wat Catalaans is voor "steengroeve".
Tegenwoordig is het eigendom van Caixa, de Catalaanse spaarkas.
De gevel uit natuursteen heeft gekromde lijnen, die aan stenen golven doen denken, met verwrongen smeedijzeren balkonleunigen
De toegang vertoont veelkleurige fresco's.
Één van de dakkapellen is ingericht als een permanente tentoonstelling "Espai Gaudi" en heeft een uitzonderlijke structuur
die lijkt op de buik van een enorme walvis.
Met behulp van audiovisuele middelen, maquettes en foto's wordt hier de interne logica van Gaudi toegelicht.
Je krijgt er alle mogelijke informatie over zijn hele oeuvre, zijn methoden en ambities.
|
Dakterras Casa Mila
|
Het meest verrassende deel is het golvende dakterras.
Het bestaat uit een bos van grillig gevormde schoorstenen met tot de verbeelding sprekende versieringen en vindingrijke beeldhouwconstructies die trappen en waterreservoirs verbergen. Je loopt er net in een sprookjestuin met stenen figuren.
Dit daklandschap vinden Willy en ik het summum. Een waardige afsluiter van ons bezoek aan de creaties van Gaudi.
|
Voorgevel - Palau de la Música Catalana
|
Dag 9 - Dinsdag, 1 april
We hebben gereserveerd voor een rondleiding in het Palau de la Música Catalana.
Deze schitterende muziektempel, ontworpen door Lluís Domènech i Montaner, is een meesterwerk van het Modernisme in Barcelona.
Het palau, dat gebouwd werd tussen 1905 en 1908 in opdracht van het koorgemeenschap "Orfeó Català", is een van de fraaiste en meest verblindendste concertzalen van de wereld. Ondanks de beperkte ruimte die de architect ter beschikking had, is het Palau een architectonisch meesterstuk geworden.
We hebben nog alle tijd als we er aankomen en maken van de gelegenheid gebruik om een reeks foto's van de
voorgevel te nemen.
De gevel van rode baksteen, gesteund door pilaren, is rijkelijk versierd met mozaïek en beeldhouwwerk.
De oude loketten bij de ingang worden niet meer gebruikt, maar zijn heel apart en bezienswaardig.
Op de hoek hangt een groot beeld van Miquel Blay 'het Catalaans Volkslied' genoemd.
Bovenaan de façade staan drie bustes van Palestrina, Bach en Beethoven.
|
Façcade met bustes
|
Om 12.00u stipt start onze rondleiding in het gebouw. Om te beginnen krijgen we een film met uitleg over het Palau.
Heel wat wereldberoemde artiesten die hier optraden, getuigen van de uitzonderlijk akoestische waarde en het excentrieke gevoel dat ze ervaren als ze hier optreden.
Alle mogelijke muziekgenres, klassiek, pop, volksmuziek, komen hier aan bod behalve opera. Voor opera moet je naar het Gran Teatre del Liceu.
Nergens in het gebouw, zelfs niet in het restaurant, mogen foto's genomen worden omdat de eigenaars van het Palau alle rechten hebben.
Dat is heel jammer want het interieur is overdonderend.
Het beschikt over grote, met bloemen versierde ramen en een omgekeerde gebrandschilderde koepel uit gekleurd glas, die de zaal van natuurlijk licht voorzien, enig in Europa.
Boven het podium hangen grote orgelpijpen, links van het podium staat een beeldengroep van muzen en aan de andere kan troont Beethoven tussen klassieke zuilen, terwijl Wagners walkuren op hun vliegende paarden voorbijschieten.
De zaal heeft 2073 zitplaatsen maar door de bijzondere ruimtelijke creatie krijg je niet de indruk in een immense zaal te zitten.
Waar je ook zit om een concert bij te wonen, nergens wordt het zicht belemmerd.
PS: Als je op de website van het Palau de la Musica Catalanà
rechts-boven klikt op EL PALAU, krijg je een pracht van een foto te zien van het interieur. De foto vergroot als je er op klikt.
|
Stadswandeling
|
Met dit bezoek aan het concertgebouw is ons bezoek aan de stad Barcelona afgerond.
Het is nog vroeg in de namiddag en we trekken voor een laatste keer naar de haven en de Ramblas om er gezellig rond te hangen.
In het toeristenbureau halen we info over "Hoe geraken we in Montserrat met het openbaar vervoer?" want daar willen we morgen naartoe.
We eindigen onze dag in het Bracafé met een heerlijke tapa en een echte Braziliaanse koffie.
Er is nog veel te zien in Barcelona waar we niet aan toe gekomen zijn zoals het Museu Maritim in Drasanes, de Olympische haven met het olympisch dorp en het Fòrum, Museu Picasso, Hospital de Sant Pau, de Jardin de Mossèn Costa i Llobera, Palau de Pedralbes, het Aquarium ... ...
en dan is er nog het bruisende nachtleven van Barcelona waar we deze reis niet konden van genieten.
Redenen genoeg om nog eens terug te komen!
|
Klooster Montserrat
|
Dag 10 - Woensd, 2 april
In de buurt van Barcelona kan je verschillende toeristische uitstappen doen.
Er is Figueres met het Museu Dali, Girona aan de Rio Onyar, Sitges, het mondaine stadje aan de zee en dan is er ook Montserrat.
Wij reizen naar het klooster Montserrat, het nationale heiligdom van Catalonië dat midden in een ruw bergmassief ligt.
08.30 u staan we al aan de bus die ons tot Plaza Catalunya brengt.
Hier nemen we om 09.36 u de ondergronds trein R5 (Ferro Carilles-Catalànes) die ons naar Monistrol-Vila rijdt.
Van Monistrol-Vila is er een aansluiting met een funiculair tot Cremallera de Montserrat, onze eindbestemming.
Een combi-ticket heen en terug voor die rit kost 13,60 euro per persoon.
Samen met een massa toeristen komen we in Montserrat aan.
Bij een infocentrum krijgen we uitgebreid uitleg over wat hier zoal te beleven is.
In het klooster wonen sinds meer dan 1000 jaar benedictijnen.
Toch ziet het klooster er niet historisch uit doordat het te vaak verwoest werd in allerlei oorlogen.
Al meer dan 125 jaar is de "Zwarte Madonna", die wonderen verrichtte, de beschermheilige van Catalonië.
en ook door de Madonna is Montserrat al jaren een bedevaartsoord.
We verkennen de omgeving, het plein vóór de Basiliek en de Basiliek zelf. Binnen in de kerk is het ten strengste verboden foto's te nemen.
Via een trap achter het hoogaltaar kan je de Moreneta of Zwarte Madonna van dichtbij gaan bewonderen.
De rij wachtenden is echter zó lang dat we het maar zo laten.
Het wereldbefaamde knapenkoor van Montserrat dat iedere dag om 13.00 u in de kerk zingt, zouden we wel graag horen.
Het zit ons niet mee want ook daar pakken we naast.
We stellen ons tevreden met de audio-visuele voorstelling waar de hele geschiedenis van Montserrat uit de doeken gedaan wordt.
|
Rotsformaties 1000 m hoger
|
Na onze picknick nemen we de kabelbaan St.Joan die ons 1000 m hoger in de bergen brengt. Het kabelbaantje stijgt zowaar 56 %.
Boven is het vergezicht adembenemend. Je ziet diep beneden het klooster ingebed tussen de rotsen. Indrukwekkend!
Er zijn verschillende wandelpaden (zeg maar klimpartijen) uitgestippeld. Door mijn knieproblemen ben ik nogal beperkt in mobiliteit (weer eens jammer voor Willy). We moeten genoegen nemen met een kort pad en het bezoek aan het museum "Aula de la Natura" dat wel de moeite loont.
Als we uiteindelijk terug beneden geraken, hebben we nog net tijd om in een van de vele cafetaria's wat te eten, voor we de laatste trein terug moeten nemen.
Om 20.00 u zijn we terug in de Camping in Gavá.
|
Bosbrand in de bergen
|
Zaterdag, 5 april - reisdag 2
09.00 u: 14°C en zon
We rijden verder richting Aubenas, door Privas, Tournon, Serrières, over de Rhônebrug, langs Roussilon, Vienne, rond Lyon, Villars Les Dombes,
Chatillon sur C (D2), Pont de Veule (D2), Macon, Tournus, Châlon-sur-Saone, Beaune tot Nuits-Saint-Georges.
Door de Ardèche is het bijzonder mooi rijden, vooral voor de convoyeur want de chauffeur moet al zijn aandacht op de weg houden.
10.00u: We houden een eerste stop.
Niet omdat we al zin hebben in een kop koffie maar omdat er een bos-bergbrand is en dat willen we toch vastleggen op foto.
|
Camperplaats Nuits-Saint-Georges
|
12.00 u: Middagpauze op een riant plekje aan de Rhône.
14.00 u: Vogelpark in Villars les Dombes, ideale plaats om weer eens halt te houden om te eten, drinken, foto's te maken en wat rond te hangen op de camperplaats.
Op die manier geraken we natuurlijk niet ver.
16.30 u: Toch weer verder.
19.30 u: Aangekomen op de camperplaats van Nuits-Saint-georges, Rue de Cussigney, D35. Een rustig plaatsje voor amper 4 à 5 campers met gratis servicezuil en water.
We zijn doopmoe. Het was een fijne reisdag!
Reisdag 2: 420 km
Overnachting: Camperplaats Nuits Saint Georges - D35
Coördinaten: N 47.13164 E 4.95171
|
