Portugal
MIDDEN-PORTUGAL en terugreis via SPANJE en FRANKRIJK |
Midden-Portugal of Beiras REISROUTE MIDDEN-PORTUGAL en TERUGREIS: Van Coïmbra tot Veerle-Laakdal |
Hoog boven de mondego ligt de oude stad Coïmbra De Sé Velha - de Oude Kathedraal Toegangspoort tot de oude universtiteit Prachtig interieur van de Igreja de Santa Cruz |
Donderdag, 19 maart oude universiteitsstad Coïmbra is tegenwoordig een bruisende handelsstad. Het hart van de oude stad ligt hoog boven de rivier de Mondego. Door de Moorse Arco de Almedina komen we met steile trappen en smalle straatjes bij de Sé Velha, de oude kathedraal. Hoger op de heuvel, aan het Largo de Feiria staat het voormalig bisschoppelijk paleis met het belangrijke Museu Nacional de Machado de Castro. Helaas is het gesloten wegens restauratiewerken. Een eindje verder op het plein lopen we binnen bij de Sé Nova, de nieuwe kathedraal. Vlak bij liggen de gebouwen van de nieuwe universiteit met daarnaast, op het hoogste punt van de bovenstad, de oude universiteit, het doel van ons bezoek aan Coïmbra. Voor een bezoek moeten we vooraf een ticket kopen en kiezen of we het hele universiteitscomplex willen zien, of enkel dé trekpleister, de Bibliotheek Joanina. De bibliotheek kan alleen op bepaalde uren bezocht worden. Om de twintig minuten mag er een groepje binnen. Het uur dat we binnen mogen, staat op het ticket. Een zwaar ijzeren hek, de Porta Ferrea van het voormalige koninklijk paleis, leidt ons naar de pátio van de universiteit. Links zien we de ingang van de oude, barokke bibliotheek. De rijkversierde zaal bezit 300 000 boeken en manuscripten. Terwijl we onze beurt afwachten om binnen te gaan, bezoeken we de Sala dos Capelos en de Capela de São Miguel. Indrukwekkend wat we hier te zien krijgen. Onder geen beding mogen we binnen foto's nemen! Na ons middagmaal in de cantine van de unief maken we een ontspannende wandeling in de Jardim Botanico en keren dan terug naar de benedenstad. Slenterend in de winkelstraat komen we onverwacht uit bij de prachtige Igreja de Santa Cruz. Een meevaller want dit voormalig klooster met zijn kloostergang van de stilte en de bijhorende kerk mochten we toch niet missen. Op een terras aan de rivier genieten we van de speciale sfeer die hier hangt. Met een verfrissing en wat rust sluiten we van ons bezoek aan de stad af. 17.00 u: We verlaten de Coïmbra en trekken via Luso naar de kust. Het landschap is veranderd. Geen heuvels, kliffen, rotsen en baaien meer; we zijn in het vlakke land met uitgestrekte, witte zandstranden en duinen. In Praia de Mira parkeren we aan het strand en zijn nog net op tijd om de zon te zien ondergaan. Op het strand liggen hier en daar kleurig beschilderde vissersboten met hoge voorsteven. We zijn allebei erg geïnteresseerd en willen morgen de sardinevissers en hun bedrijvigheid volgen.
Dag 54: 79 km |
Vrijdag, 20 maart Sardinevisvangst: Vroeger werden de vissersboten door ossen gesleept, tegenwoordig zijn die vervangen door tractoren. 6.00 u: Ik hoor het geluid van de tractors op het strand, kleed me aan, neem mijn fototoestel en haast me om het hele gebeuren van dichtbij te kunnen meemaken. Willy komt even later ook aangelopen. De vissersboot wordt met een tractor door de branding geduwd om op zee de netten uit te zetten. Vroeger gebeurde dit met ossen. Na een tijdje komt de boot terug en wordt op het strand getrokken. Nu is het een uurtje wachten geblazen vóór de netten worden binnengehaald. Dus, hebben we tijd voor een kattenwasje en een ontbijt in de camper. Tegen dan willen we terug zijn. We proberen niks te missen van de hele activiteit rond het vissen. Als de vangst op het strand ligt, wordt die zo snel mogelijk in bakken gesorteerd en naar de kant gebracht. Daar wordt de vis per opbod verkocht en in koelwagens naar restaurants of warenhuizen vervoerd. En het is nog niet gedaan. De boot moet klaargemaakt worden om opnieuw uit te varen. De netten en honderden meters touw worden op een speciale manier in de boot gelegd. Dit is een werkje dat vier, vijf vissers een paar uur bezig houdt. Als je ziet wat de vangst is en daar komt nog het boeten van de netten bij, het herstellen van hun materiaal en het afschrijven van de tractor, ... Wat een werk! Hoe kunnen die vissers daar van leven? En dan is het nu nog mooi weer! Ondanks is de sfeer heel gemoedelijk en ontspannen. De vissers vinden het fijn om tussendoor even te poseren voor een fotootje. Praia de Mira valt erg mee. Hier zijn zelfs uitgestippelde fietswegen wat uitzonderlijk is in Portugal. We wandelen langs het strand en de oude vissershuizen, brengen een bezoek aan het museum en kuieren door het charmante dorpje. Om 18.00 u ga ik naar de plaatselijke kapper en ondertussen zorgt Willy voor foto's van de ondergaande zon. 's Avonds hangt er ineens mist.
Dag 55: |
De boot wordt klaargemaakt om uit te varen en de netten uit te zetten Een tractor duwt de boot door de branding De vangst wordt gesorteerd op het strand Praia de Mira |
Zaterdag, 21 maart We verlaten dit paradijselijk plekje. Eerst nu zien we de plaat met "campers verboden". We stonden hier met zes campers en hebben nergens last van gehad. Waarschijnlijk wordt parkeren in het laagseizoen "gedoogd". Langs de kleinere wegen zijn we op weg naar Aveiro. We passeren Costa Nova, een dorpje met vrolijk, in felle kleuren en streepjes, beschilderde huizen. Echt een stop en een paar foto's waard. Nadien vervolgen we onze weg naar Aveiro. We laten onze camper achter bij het kanaal en wandelen naar het centrum. Op het Canal Central liggen kleurig beschilderde moliceiros aangemeerd, wachtend op toeristen voor een tochtje. Met die platbodem zeilboten met gekromde voorsteven werd jaren gevist op zeewier voor kunstmest. Tegenwoordig gebruikt men meer chemische mest en de vraag naar zeewier is sterk verminderd. Zeewierboten zijn nu vooral folkloristische attracties. Aveiro is een grote stad en daarom denken we hier ergens onze lege gasfles te kunnen vullen. Bij navraag worden we van hier naar daar gestuurd maar zonder resultaat. Uiteindelijk beslissen we naar Praia de Torreira te rijden voor een laatste nacht aan zee want morgen beginnen we aan onze terugreis. We kiezen dit plaatsje omdat er een camperplaats zou zijn met alle voorzieningen. De camperplaats is weer niet te vinden. Goed dat we bij het benzinestation deze middag onze watertank gevuld hebben. Aan de boulevard vervoegen we twee Portugese campers. We maken een avondwandeling langs het strand en in het dorpje en komen toevallig uit bij de bewuste camperplaats in een naamloze weg, een zijstraat van de Avenida da Circumvalacão, dicht bij het kerkhof. Er is plaats voor tien campers, mogelijkheid tot lozen, water nemen en er zijn wc's en picknickplaatsen. Je hoort de zee maar het is toch een eindje wandelen. Voor we vertrekken uit Praia de Torreira willen we van de voorzieningen gebruik maken.
Dag 56: 88 km |
Vrolijk gestreepte huizen in Costa Nova Praia de Torreira |
Onderweg naar Salamanca Straatbeelden van Salamanca |
Zondag, 22 maart 8.00 u - 12°C - geen wind en een lekker warmtegevoel; dat beloofd voor in het binnenland! Vandaag beginnen we aan onze terugtocht. We verlaten Portugal. Met de A25 / IP5, een gratische autobaan, rijden we via Viseu en Guarda naar Salamanca in Spanje. Onderweg houden we regelmatig een stop, doen inkopen, tanken, lunchen, ... Om 14.00 u arriveren we in Salamanca en vinden een parkeerplaats aan de rivier Tormes net buiten het centrum. We steken de Romeinse brug over naar het historisch centrum om er de sfeer te snuiven en om een eerste impressie te krijgen van de oude stad. De binnenstad is vrijwel helemaal opgetrokken in goudgele zandsteen dat het licht opneemt en zelfs versterkt. Daardoor kreeg Salamanca de naam "Ciudad de Oro" of "Gouden Stad". Het is er behoorlijk druk. Overal, maar vooral op het Plaza Royal staan, hangen, zitten en liggen studenten. Na een biertje op een van de vele terrasjes zoeken we onze camper op. We overnachten op de parking.
Dag 57: 324 km |
Al direct komen we bij de 16de-eeuwse Catedral Nueva of nieuwe kathedraal met rijk versierde portalen. Door een zijkapel in de nieuwe kathedraal komen we in de 12de-eeuwse Catedral Vieja of oude kathedraal die er tegenaan gebouwd is. Hier worden we overweldigd door het kleurrijk altaarstuk met 53 panelen met daarboven, in het gewelf, een fresco met scènes uit het Laatste Oordeel en onder midden een houten beeld van Maria versierd met koper en email. Een bezoek aan de Catedral Vieja of Oude Kathedraal is de paar euro toegangsprijs echt waard. |
Catedral Nueva - Nieuwe Kathedraal Catedral Vieja - Fresco in gewelf |
Casa de las Conchas of Het huis met de schelpen |
Op weg naar de Plaza Mayor passeren we het opvallende Casa de las Conchas waarvan de muren met sintjakobsschelpen bedekt zijn.
De schelpen symboliseren de Orde van Santiago. Een Ridder van die orde liet dit herenhuis in de 16de eeuw bouwen.
Tegenwoordig is het een Openbare bibliotheek. Nu we er toch zijn profiteer ik ervan om een uurtje gratis internetten. |
Tegenover de Casa de las Conschas liggen de kerk La Clerecia en de Universidad Pontificia. Wegens restauratiewerken zijn de gebouwen gesloten voor het publiek. We moeten ons tevreden stellen met een blik op de rijkversierde gevel. |
Universiteit |
Op de Plaza Mayor is het weer overvol en druk. Het is een genot om hier op een terrasje te zitten met een drankje en het gebeuren op het gezellige plein te observeren. Het plein is ontworpen in de 18de eeuw en ooit werden er stierengevechten gehouden. Behalve huizen en cafés met arcaden staan er het barokke Stadhuis en het Koninklijk Paviljoen. We slenteren door de autovrije straten tot de Iglesia-Convento de San Esteban. De kerk is momenteel gesloten maar we hebben al genoeg aan fijn reliëfwerk van de gevel. Met een hapje en een drankje in een van de typische snackbars ronden we ons bezoek aan de stad af. Salamanca, de prachtige Spaanse universiteitsstad, moet zeker niet onderdoen voor haar Portugese tegenhanger Coïmbra.
Dag 58: 10 km |
Plaza Mayor Iglesia de San Esteban |
Camperplaats Palencia |
Dinsdag, 24 maart 8.00 u - 4°C: Gedaan met de T-shirts en shorts; vanaf nu trekken we iets warmer aan. Pas na onze lunch verlaten we de camping. We willen eerst nog buiten koken. Nadien rijden we met de A62-E80 tot Palencia. Zoals meestal moeten we onderweg tanken en onze lege schapraai aanvullen. Ongeveer 15.00 u staan we op de officiële camperplaats in Palencia in de Avenida Ponce de Leon. Er is een servicezuil waar je kan lozen en hozen. Onze koelkast is nog altijd leeg. We hadden nog niet de kans die aan te vullen. De Franse buren wijzen ons de weg naar El Arbol, 500 m verder in de winkelstraat. Tegelijk stappen we het toeristenbureau binnen voor een stadsplannetje. |
Pancorbo Onderweg van Palencia naar San Sebastian |
Woensdag, 25 maart 8.00 u - 3°C - helblauwe lucht! Met de Autovia de Castillië, de A62/E80 snorren we naar via Burgos naar Miranda de Ebro. Ongeveer ter hoogte van Burgos, net voor de tolweg begint, verlaten we de A62/E80 en nemen de NI tot Pancorbo. Raar ... In Portugal en ook in Spanje zagen we overal ooievaarsnesten, ook langs de snelweg. Het uitgestrekte, groene vlakke landschap wordt na Burgos heuvelachtig en rotsachtig. In de verte, op de toppen van de Pyreneeën ligt sneeuw. We zien geen ooievaars meer, wel regelmatig een roofvogel. In Pancorbo, een oud dorpje tussen de rotsen, houden we lunchpauze. We parkeren aan het begin van het dorpje, bij een rotspartij. Twee gieren die waarschijnlijk daarboven hun nest hebben, cirkelen boven ons. Eng ... en toch doe ik een poging om ze te fotograferen wat niet bijster goed lukt. Ze hangen te hoog. Na Miranda de Ebro nemen we A1, de Autovia del Norte. Willy en ik rijden graag met de alternatieve wegen. Het gaat niet zo vlot maar het landschap is mooi en we hebben tijd. Net voor San Sebastian opteren we gemakkelijkheidhalve toch voor de tolweg tot Irun wat ons een paar euro kost. In de late namiddag staan we geparkeerd op de camperplaats in Hendaye. Door werken aan het station zijn de meeste standplaatsen afgezet zodat er weinig plaats is. Dan is er nog het storende lawaai van regelmatig passerende treinen We verplaatsen ons naar Biarritz zo'n 30 km verder. De grote camperplaats staat ongeveer vol. Het is hier alleszins beter dan in Hendaye. Er zijn voorzieningen, zelfs elektriciteit. In het hoogseizoen, van 15 mei tot 15 oktober, betaal je hier 10 euro per nacht. Als je de straat oversteekt ben je aan zee.
Dag 60: 385 km |
Orodour-sur-Glane Camperplaats Orodour-sur-Glane |
Donderdag, 26 maart Ha, ha 8.00 u en 11°C - Onze eerste nacht in Frankrijk. We staan amper 100 m van de zee. Terwijl Willy de camper verzorgt, wandel ik tot het strand. Een zacht zonnetje kleurt het schuim van de golfjes helderwit. In de verte zie ik de Spaanse bergen. De plage is voor mij alleen, niemand te zien. Ik vergeet de tijd en laat Willy ongewild op me wachten om te vertrekken. Eindelijk zijn we dan "en route" via Bayonne en Bordeaux richting Limoges naar Oradour-sur-Glane. Aan de hemel verschijnen de eerste grijze wolken. Het blijft voorlopig droog. Willy wou al zo lang het Franse martelarendorpje Oradour-sur-Glane zien. Het ligt ongeveer op onze reisroute naar huis en er is een camperplaats met voorzieningen. Ideaal dus om "Le Centre Memorial" nu te bezoeken. In de 2de W.O., op 10 juni 1944, is het dorp door de nazi's verwoest en uitgemoord. 642 mannen, vrouwen en kinderen vonden de dood door kogels en vuur. Er waren slechts 6 overlevenden. Over de aanleiding voor dit bloedbad tast men in het duister. Het was alleszins een vergeldingsactie, maar waarvoor? Ter nagedachtenis is het dorp in zijn vernielde staat behouden, bij wijze van openluchtmuseum. Het nieuwe dorp is er naast opgetrokken. Als je door die ruïnes loopt en die afgebrande, vernielde huizen, auto's, ... de restanten van dit vreselijke gebeuren ziet, bekruipt je een eng gevoel. Zelf zou ik het liever niet gezien hebben. Maar, dat neemt de gruwel van het bloedbad niet weg. Klik hier voor meer info over Oradour-sur-Glane
Dag 61: 405 km |
Zaterdag, 28 maart 5.00 u: Het regende de hele nacht, het regent nog. Willy wil nu vertrekken. Zo vroeg in de morgen verwacht hij minder verkeer op de ring rond Parijs. Het is donker, het regent en er zijn ondanks veel vrachtwagens op de baan. 7.00 u: Stop in Soissons aan de Aisne. Er is plaats voor 3 campers, geen voorzieningen. We eten hier, rusten wat en ... rijden door naar huis!
Dag 63: 444 km |
|
P.S.: Wat je hier leest zijn onze eigen ervaringen in een periode van januari, februari en maart. Het is laagseizoen en dus gedoogseizoen wat camperparkeren betreft. Alles wat we hier neerpennen zoals adressen, prijzen, links naar andere sites, enz. zijn louter ter informatie. We zijn niet verantwoordelijk voor gegevens die gewijzigd of fout zijn. Niets mag worden gekopieerd zonder naamsvermelding. |
REISVERHALEN FOTOSITE Reacties welkom in ons GASTENBOEK