!!! Klik op de foto's voor vergrote foto's en op de links voor meer foto's !!!
Op alle foto's is een copyright van toepassing.
Gebruik van één of meerdere foto's mag mits vermelding van mijn naam als fotograaf.
Route van Carboneras tot Casares |
 Onderweg in Cabo de Gata - Nijar  Playa Agua Amarga  Playa Las Negras  La Isleta del Moro  Ruïnes voormalige goudmijnen Rodalquilar |
Woensdag, 8 maart - Van Carboneras via Agua Amarga, Las Negras en La Isleta del Moro naar Rodalquilar 12°C - 25C° en 1 Bft ZW: Van Camperpark El Rancho in Carboneras rijden we op verkenning door het Natuurpark van Cabo de Gata - Nijar, een natuurpark van vulkanische oorsprong. Het landschap is prachtig met kale bergen, ravijnen, geërodeerde rotsen, kliffen die steil uit de zee opstijgen en witte zandstranden. We waren al eerder in Cabo de Gata. Het natuurgebied is enorm groot en we vinden telkens opnieuw interessante en pittoreske plaatsjes. Zelfs het reizen van de ene plek naar de andere is een belevenis.Onze eerste stop wordt Agua Amarga waar we parkeren bij een achttal andere campers (N 36.94139, W 1.93637). Tijdens onze wandeling aan zee ontmoeten we een Frans stel. Zij komen hier jaarlijks en geven ons praktische info. Zo vernemen we dat het niet nodig was om via de N341 naar Agua Amarga te komen. Wij volgden slaafs onze GPS. De weg van Carboneras langs de zee is veel korter, mooier en gemakkelijk te doen met een camper. Ook om verder naar Las Negras te rijden hoeven we niet om te rijden. Het is een flink pak korter met de AL5106 via Fernan Perez en de AL3106 naar Las Negras. We snorren naar Las Negras (N 36.87900, W 2.00661). Het is laagseizoen wat inhoudt dat er nauwelijks toeristen zijn en dat de horeca nog gesloten is. Willy en ik genieten des te meer van de baai en het strand dat vol kleine bootjes ligt. Na een korte wandeling en de gebruikelijke foto's zetten we onze tocht verder naar Rodalquilar. Rodalquilar is een klein dorp waar in de twintigste eeuw goud gedolven werd. Niet door het rapen van goudklompjes of het uitwassen van gruis, wel op een ingewikkelde en ongezonde manier. Het gesteente werd in mijngangen tot ontploffing gebracht en afgegraven. De brokstukken werden per kar of spoor naar een breek- en verpulveringsinstallatie gebracht. Door toevoeging van zeer giftige chemicaliën, o.a. kwik en cyanide, werd het goud dan geëxtraheerd. Het rendement was vrij laag: 5 of 6 gr zuiver goud per ton gesteente. Na de sluiting van de mijnen verlieten de mijnwerkers het dorp. In die tijd telde Rodalquilar veertienhonderd inwoners. Tegenwoordig nog slechts een honderdtal. Bij het binnenrijden van Rodalquilar passeren we het monument van de "mijnwerker" en de verlaten, vervallen mijnwerkershuizen. We rijden, onze GPS volgend, door de enige grote straat van het dorp. Gelukkig hebben we geen tegenliggers en is er maar één auto die zich moet verplaatsen zodat we doorkunnen. Aan de andere kant van het dorp komen we uit bij een parking waar een achttal campers staan. Het is geen officiële camperplaats maar wel een geschikte plaats om te parkeren en te overnachten (36.84784, W 2.03839). Een Duitse buur weet dat het toeristenbureau, het museum en de botanische tuin na veertien uur gesloten zijn. Hij legt ons uit hoe we, net buiten het dorp, bij de ruïnes van de voormalige goudmijnen geraken. Het wordt een flinke wandeling. De weg stijgt en de zon steekt. De natuur is prachtig. Voor de terugweg verkiezen we door het dorp te wandelen en stellen vast dat het dorp zelf niet vervallen is, integendeel heel netjes en artistiek. Op vrijwel alle gevels van de huizen zijn schilderijen aangebracht doordat er momenteel een actie is: "Rodalquil-arte". Het beviel ons erg. Op het terras van het enige restaurantje van het dorp bestellen we een "zuma de naranje natural" en genieten van de gezellige sfeer. 16.00 u: We bollen verder naar de kust (5,7km), naar La Isleta del Moro. Vóór we de kust naderen stijgt de weg met tien percent. Ons campertje doet het goed. In La Isleta parkeren we aan zee bij de andere campers (N 36.81583, W 2.05148). Dit is een paradijselijk plekje. Een noorderwind zorgt voor een fris gevoel. We maken een wandeling en schieten de gebruikelijk foto's. Bij het terugkomen, zien we pas het bord "Verboden tussen zonsondergang en zonsopkomst". Bij navraag horen we dat overnachten "problemen" betekent. Dat zint ons niet. Dus.. zetten we koers terug naar ons plekje in Rodalquilar om er te overnachten. Onderweg stoppen we even bij de Mirador De Las Amatistas. Dag15: 62 |
|
Donderdag, 9 maart - Van Rodalquilar naar Monachil 25°C: Monachil is vandaag onze bestemming. Het wordt een rit van ongeveer tweehonderd kilometer. Met de A91 en de A92 rijden we door een indrukwekkend landschap. We verlaten het Natuurgebied van Cabo de Gata en rijden door een woestijnachtig gebied met het cowboydorp Tabernas. Verder passeren we het troglodietendorp Guadix. De besneeuwde bergtoppen van de Sierra Nevada schuiven voorbij en via Granada komen we met een kleinere weg (GR3202) in Monachil.Monachil ligt op amper acht kilometer van het centrum van Granada. We willen er de wandeling "Ruta de los Cahores" maken. Zoals op internet uitgelegd, rijden we door het oude centrum en dan de eerste straat rechts, twee kilometer de bergen in waar een parking en een restaurant is. Hier begint dan de wandeling van zes kilometer bij de kloof. Pech! Er staat een groot bord waar je niet naast kan zien met "Prohibido para autocaravanas" of in het Nederlands "verboden voor campers" met een symbool erbij. Dus ook te begrijpen voor anderstaligen. Willy wil geen problemen of boetes. Trouwens hij vindt het niet veilig om zo afgelegen te parkeren terwijl we uren weg zijn om de "Indiana Jones-wandeling" te lopen. We keren terug naar het oude centrum in Monachil. Aan de overkant van de rivier zien we een grote parking. Er staan twee campers. Hoe geraken we daar? Over de brug kan niet want het is een eenrichtingsweg. We rijden verder, passeren het toeristenbureau waar recht voor ons een indicatie naar een parking hangt. Ook een eenrichtingweg en het ziet er nogal smal uit. Een paar locals wijzen hulpvaardig in die richting en roepen "parking publico" "bien, bien!". Traag maar zeker rijdt Willy ons door het straatje naar de parking, de bewuste parking aan de overkant van de rivier. We zoeken een geschikt plaatsje, installeren ons en stappen over een bruggetje en door een park naar het infobureau. De dame is supervriendelijk. Ze verzekert ons dat we daar gerust mogen overnachten en als er problemen zijn ... "de politie huist in hetzelfde gebouw!". We bekomen een plannetje. Er zijn meerdere wandelingen. Ze raadt ons aan de "Ruta de los Cahores" te volgen. Die wandeling begint aan de rand van het dorp, is een lusroute van tien kilometer en loopt langs de rivier. Het eerste deel, tot de cuevas, is het mooist en er is meer schaduw. We kunnen best vanaf dat punt langs dezelfde weg terugkeren, zeker met deze hitte. 14.30 u: Met wandelschoenen aan en in de rugzak een picknick, water en zonnecrème gaan we op stap nauwgezet de aanwijzingen volgend. Het werd een avontuurlijke uitstap! 19.00 u: We maken een rondje in het dorp op zoek naar een restaurant. De meeste snackbars zien er nogal "vies" uit. Helemaal aan de rand van het dorp vinden we toch een restaurant. We zijn er helemaal alleen. De "baas=kok" legt ons aan de hand van het menu uit dat alle gerechten bestaan ofwel uit vis of vlees, ofwel uit groenten. We kiezen een groentegerecht, groene asperges met champignons en garnalen gemixt, geserveerd met brood. We betalen twaalf euro per persoon. Het was lekker! We overnachten op de parking. Dag16: 213 |
 Landschap onderweg naar Monachil  Wandeling Los Cahoros - Monachil  Parking in Monachil |
|
Vrijdag, 10 maart - Van Monachil naar Viñuela 8°C - 23°C, 1 Bft Z: Met de A395 rijden we richting Granada en volgen daana de A4 en A348 naar Lanjaron. Lanjaron is de toegangspoort tot Las Alpujarras (of het paradijs). De weg er naartoe is kronkelend en stijgend. De grote stad Lanjaron vinden we niet interessant. We willen naar de witte mudejar dorpjes Pampaneira, Capileira en Pitres. Om er te komen moeten we in Orgiva de A4132 nemen, een smalle weg die met een camper moeilijk te doen lijkt. Jammer want Willy heeft daar geen zin in. Daarom volgen we verder de A348 die ons terug naar de A44 richting Motril leidt. Het wordt een echte sightseeing trip met rotsachtige bergen en kloven, een droog liggende rivier die verderop vol water staat en overspannen is door een enorme brug en eindigt bij een stuwdam.Met de A44 snorren we naar Salobreña waar we bij toeval heel voordelig kunnen tanken. Salobreña is een grote, witte stad op een heuvel. Het lijkt ons veel te druk en vermoeiend om die te bezoeken. We rijden naar de kust en passeren Nerja, Torrox en Velez-Málaga. Overal is het toeristisch druk en soms mogen campers zelfs niet door. Een geschikt plekje aan zee vinden zit er niet in, laat staan om er te overnachten. We geven het op en rijden naar een camping aan het Embalse de Viñuela om er een paar dagen simpelweg vakantie te vieren. Dag17: 169 |
 Onderweg van Lanjaron naar Viñuela  Salobreña |
|
Zaterdag, 11 maart - Viñuela 8°C - 28°C: Rustdag - Genieten van het zalige nietsdoenDag 18 - Overnachting: Viñuela, Camping Presa la Viñuela (Acsi) |
 Fietspad loopt door tunnel onder rotspartij tussen Rincón de la Victoria en La Cala del Moral  Sardines grillen op traditionele Málageense wijze in kleine vissersbootjes op het strand. |
Zondag, 12 maart - Van Viñuela naar Torre de Benagalbón 12°C - 32°C en 4 Bft: Op internet las ik dat er een fiets- wandelpad is aangelegd langs de zee vanaf de haven in Málaga tot in Rincón de la Victoria (± 20 km). We stallen de camper op camperpark El Rincon in Torre de Benagalbón wat vlakbij Rincón de la Victoria ligt. Om die track naar Málaga te fietsen moeten we van het camperpark naar zee. Het eerste eind is te delen met wandelaars. Nadien is het geplaveide deel voor de wandelaars. Voor de fietsers is er een grindpad tussen het wandelpad en het strand.Het is zondag en alle Spanjaarden zijn op pad. De zon brandt en er staat een stevige wind tegen (4 Bft). We rijden langs het uitgestrekte strand van Rincon de la Victoria dat afgeboord is door een resem cafés en restaurants. Het strand stopt bij een rotspartij. Het fiets- voetpad loopt met enkele tunnels onder de rotsen door tot waar het strand van La Cala del Moral begint. Regelmatig stoppen we om te genieten van de omgeving, om foto's te nemen of om een ijsje te eten. Aan het einde van dit strand loopt het fietspad ineens een eindje langs de gewone autoweg. Onze teller wijst negen kilometer aan wat betekent dat we ongeveer halfweg zijn. We beslissen om het hierbij te houden en maken rechtsomkeer. Vooral met die hevige tegenwind die nog aanwakkert, is het voor mij geen ontspanning meer. 13.00 u: Het is rustig op het fiets- wandelpad. De restaurantjes integendeel zitten overvol. Vóór de meeste restaurantjes staat op het strand een houten cabine met bijhorend een inox vissersbootje op speciale poot. Die bootjes zijn gevuld met zand en daarop hout (= snoeisel van de stam van palmbomen). We zagen deze voormiddag hoe er al druk gewerkt werd om het hout aan te steken. Nu we terug voorbijfietsen zien we hoe overal verse vis, vooral sardines, op stokjes gespietst gegrild worden. Het is blijkbaar een traditie om op deze authentieke Málageense wijze vis te grillen op het strand. Op de terrassen van de hele boulevard wordt gesmuld van de "specialiteit" van Rincón de la Victoria. 16.30: Terug bij de camper en toe aan een verfrissing en rust in de schaduw. Dag 19: 34 km |
 Gezien in Benalmádena  Het witte dorp Casares tegen een berg aangeplakt |
Maandag, 13 maart - Van Torre de Benagalbón via Benalmádena naar Casares De temperatuur neemt een duik naar 18°C en de wind blaast een Beaufort meer (5 Bft). Van Torre de Benagalbón rijden we naar Benalmádena om er het Castillo Colomares te bezoeken. Nergens vinden we wegwijzers er naartoe. De GPS stuurt ons door smalle, omhoog kruipende straatjes. We geven het op. Dit is niet te doen met een camper.Dan maar naar de volgende bestemming, naar Casares, één van de beroemde witte dorpen van Andalusië. Het landschap onderweg is schitterend. Al van ver zien we het dorp tegen de bergen aangeplakt liggen. Net buiten het dorp, bij het toeristenbureau is een officiële gratis camperplaats met service mogelijkheid. In en vlakbij het bureau is er zelfs toegang tot WiFi. Met een plan en uitleg gaan we op stap naar het dorp bovenop de berg. De straten zijn smal en steil. Het is er rustig en stil. Op het hoogste punt bevindt zich een kerkje en de ruïne van een burcht. Casares heeft een eeuwenoude geschiedenis. Oorlogen en de strijd tussen Moren en Christenen hebben hun sporen nagelaten. Tijdens de burgeroorlog woonde Blas Infante hier. Hij was de grondlegger van het Andalusische nationalisme, één van de helden van het verzet tegen Franco. Op het dorpsplein staat zijn buste en in de straten hangen foto's van hem. We zagen al veel "witte dorpjes". Casares maakt wel een aparte indruk. Samen met nog een Belg en een Brit overnachten we op de camperplaats. 's Nachts worden we getrakteerd op onweer met plensbuien, bliksem en bulderend gedonder dat oorverdovend weerklinkt hierboven in de bergen. Dag 20: 135 km |
Route van Casares tot Santa Pola |
 Regenboog in camping Roche |
Dinsdag, 14 maart - Van Casares naar Roche De weersvoorspelling belooft regen voor de eerstvolgende dagen. Geen weertje om te wandelen, te fietsen of aan het strand te liggen. Ook niet ideaal om vrij te staan. Het wordt een paar dagen verplichte rust. We snorren naar Conil de la Frontera en zoeken onderdak op Camping Roche, in Roche. Onderweg stoppen we bij een supermarkt om onze voorraad aan te vullen zodat we er een paar dagen tegen kunnen.De camping valt mee. We betalen vijftien euro, het sanitair is prima en WiFi is gratis. Dag 21: 148 km |
 Playa La Barrosa  Vissersdorp Sancti Petri |
Vrijdag, 17 maart - Van Roche via Playa La Barrosa en Sancti Petri naar Sevilla 12°C - 20°C: Het is gestopt met regenen en de lucht klaart op. Na drie dagen in Camping Roche is het genoeg geweest. We zijn het huisarrest beu en trekken het binnenland in en hopen op droger weer.Vóór we de kust verlaten, zorgen we voor een volle tank en rijden naar Playa La Barrosa om er afscheid te nemen van de zee. De lucht is ondertussen opgeklaard. De zee kleurt diepblauw met wit schuimende golven. De groene aangeplante duinen liggen er verlaten bij. Een strakke wind blaast het fijn zand omhoog en plaagt zo de schaarse wandelaars. We schieten een paar foto's als herinnering en rijden door Novo Sancti Petri naar het oude vissersdorp Sancti Petri. Jaren geleden zagen we Novo Sancti Petri in opbouw. Een groot vakantiedorp van het dure type omgeven door een enorm groot golfveld. Wat een contrast met het vissersdorpje Sancti Petri! Het ziet er nog precies uit zoals twaalf jaar geleden. Toen in de jaren 70 de tonijnvangst afnam, verlieten de vissers het dorp. Vanaf toen ligt het dorp er wat verlaten bij. Voor het ogenblik floreert hier de "Club Nautico", een club voor duikers, kajakkers en zeilers. In zee, vóór de kust, ligt het Castillo de Sancti Petri. Geparkeerd aan de haven tussen de bootjes die aan wal liggen, lunchen we en ... zetten koers naar Sevilla. Twee uur later staan we op het camperpark Area de Autocaravanas de Sevilla. Het is een particulier bedrijf en kost per nacht 12 euro plus 3 euro voor stroom (16A), Wifi is gratis bij de receptie maar het belangrijkste, voor ons toch, het is 24 uur op 24 bewaakt. De camperplaats ligt op 2 kilometer van het centrum van de stad en is gemakkelijk met de fiets te doen. Op ongeveer een kilometer is een bushalte. Het camperpark is ideaal gelegen om Sevilla te bezoeken. Dag 24: 183 km |
|
Zaterdag, 18 maart - Sevilla - Beelden uit Sevilla De wind is hier minder sterk en de temperatuur zit in de lift, 28°C.Vandaag bezoeken we Sevilla, de stad van flamenco, fiesta's, tapas maar vooral een gezellige stad met een oude bewogen geschiedenis. Het no8do symbool, een erfenis van Alfonso X, is nog overal in de stad te zien op vlaggen, wegwijzers, gevels, azulejos, ... Twaalf jaar geleden logeerden we op Camping Villsom in Dos Hermanos en kwamen met de bus naar de stad. Sindsdien is er veel veranderd. Er zijn camperplaatsen in de buurt en de stad is fietsvriendelijk geworden. 10.00 u: Onze eerste fietstocht naar Sevilla. Na ongeveer een kilometer, bij het ronde punt, zijn we al op een fietspad. Het fietspad volgend komen we bij de Puente de los Remedios, één van de negen bruggen over de Guadalquivir. Aan de andere oever staat een opvallend gebouw met duidelijk Arabische invloeden, het Costurero de la Reina, waarin tegenwoordig een bureau van toerisme gehuisvest is. Hier halen we alvast een stadsplan zodat we kunnen beginnen met ons bezoek aan Sevilla. Er liggen negen bruggen over de Rio Guadalquivir. We volgen de rivier tot de Trianabrug of El Puente de Isabel II. Puente Isabel II was ooit de eerste stenen, vaste brug (1852). De brug verbindt het centrum met de Triana wijk. Daar ligt de Mercado de Triana. Naast deze overdekte markt liggen de resten van het Castillo de San Jorge. In het Castillo bevindt zich een bijzonder interessant museum waar we heel wat informatie krijgen over de tijd van de Inquisitie. In dit kasteel was de eerste en voornaamste zetel van de "Inquisitie, de rechtbank van de Katholieke kerk van Spanje". Tussen 1481 en 1785, 300 jaar lang, zaten mannen en vrouwen hier gevangen en werden gemarteld. Na ons bezoek aan het museum zigzaggen we tussen de terrassen langs de rivier in de wijk Triana en komen over de Puenta de San Telmo in het centrum. Onderweg zien we aan de overkant de Torre del Oro, een twaalfhoekige toren uit de 13de eeuw. Het was in die tijd een militaire uitkijkpost over de Guadalquivir waarlangs schepen op weg naar Sevilla voerden. Van de brug San Telmo komen we in de Jardines Christina en passeren het barokke Palacio de San Telmo. Aan het einde van dit parkje worden we getrakteerd op straatanimatie, een eerste flamenco voorstelling. Sevilla is een gezellige, bruisende stad. Overal zien we de typische paardenkoetsen waarmee je een geleide toer kan maken. We komen in de Avenida de la Constitución, de belangrijkste en drukste straat in Sevilla, die vroeger (tot 1915) Calle de Génova heette. Het is een autovrije straat waar de tramlijn doorloopt. Het belangrijkste gebouw langs de Avenida is de Kathedraal van Sevilla. Bij de kathedraal staat een enorm lange rij te wachten om een toegangsticket te kopen. Idem dito bij het Real Alcázar. Niet te geloven. En het is nog geen hoogseizoen! Er is nochtans een oplossing. Door, tenminste één dag vooraf, een ticket online te kopen voor een bepaalde dag en een bepaald uur kan men dit lange wachten voorkomen. Vroeger bezochten we al de meest interessante gebouwen in Sevilla. Nu houden we het bij fietsen door de stad en het bezoeken van minder bekende monumenten en gebouwen. We schieten heel wat foto's en keren terug naar de oude Triana wijk waar we een terras langs de rivier uitkiezen om er te genieten van de zon, een drankje (een zuma de naranja natural) en de omgeving. Dit drankje kost ons 12 euro. Een duur grapje maar we hebben er eigenlijk om gevraagd. Dag 25 - Overnachting: Sevilla, Avenida de Sanlúcar de Barrameda, Area de Autocaravanas de Sevilla |
 De Trianabrug of El Puente de Isabel II  Torre del Oro  Palacio de San Telmo |
|
Zondag, 19 maart - Sevilla 11°C - 26°C: Klaar voor nog een dagje Sevilla.Onze eerste bestemming is de Barria de Santa Cruz, de voormalige joodse wijk. We slenteren, met de fiets aan de hand, door de kronkelende straatjes en pittoreske pleintjes met de huizen in Andalusische stijl en de bekende toeristische winkeltjes. Zo komen we bij het Casa de Pilatos, een typisch Andalusisch paleis in mudéjarstijl, gebouwd in de 16de eeuw. De rij wachtenden om een ticket te kopen is merkelijk korter dan bij de Kathedraal, La Giralda en het Real Alcazar. Een toegangsticket kost 8 euro, Engelstalige audioguide inbegrepen. Casa de Pilatos is één van de mooiste paleizen in Sevilla met prachtige marmeren zuilen en bogen. De muren, trappen en plafonds zijn bezet met beschilderde keramiektegels "azulejos". De grote houten deuren zijn kunstig uitgesneden. De plafondschildering is in iedere kamer anders en in de "Gouden kamer" is het plafond zelfs verguld. Door een marmeren toegangspoort komen we op de hoofdpatio met een grote fontein en in de hoeken standbeelden van Griekse goden. Die beelden zijn afkomstig uit de oude Romeinse stad Santiponce. In het Casa de Pilatos zijn verschillende bekende films opgenomen waaronder in 1962 "Lawrence of Arabia", in 1992 "Conquest of Paradise", in 2005 "Kingdom of Heaven" en eind 2009 "Knight and Day" met onder andere Tom Cruise en Cameron Diaz. We zijn toe aan een hapje en een drankje. Op de Plaza de San Pedro, buiten alle drukte, nestelen we ons op een terras in de schaduw en bestellen een biertje en een paar tapas. Deze keer valt de prijs super mee. Ondanks ons stadsplan moeten we een paar keer de weg vragen naar de Plaza de la Encarnación met de Metropol Parasol. Vanaf 1842 stond op dit plein een overdekte markt. In 1973 moest die markt plaats maken voor een ondergrondse parking. Maar, bij de aanvang van de werken stuitte men op archeologische resten van de Romeinen. Op zoek naar een concept dat zowel de archeologische resten zou sparen als het plein een nieuwe bestemming geven, werd een wedstrijd uitgeschreven. Jürgen Mayer, die de wedstrijd won, bouwde de Metropol Parasol, een indrukwekkende houten constructie die het hele plein overdekt met in de kelderverdieping een archeologisch museum De lokale bevolking vindt dit "modern gedrocht" in hun oude wijk afschuwelijk. Toch vinden Willy en ik het imponerend. Voor 3 euro, inbegrepen een gratis drankje in het panoramarestaurant, kunnen we met een lift naar de bovenverdieping, naar de "mirador". Boven de houten parasols die over het plein zweven, loopt een kronkelend pad vanwaar we genieten van een adembenemend zicht over de stad Sevilla. Van de Plaza de la Encarnación fietsen we terug naar de Avenida de la Constitutión tot de Puerta de Jerez, door de Calle San Fernando, passeren de Universidad (voormalig tabaksfabriek) en arriveren op de Plaza d'España. Het is hier bijzonder druk wat normaal is met zo'n weer en dan nog op een zondag. Zoals gewoonlijk willen we foto's maken maar de laagstaande zon is momenteel een storende factor. We houden het voor gezien vandaag. Dag 26 - Overnachting: Sevilla, Avenida de Sanlúcar de Barrameda, Area de Autocaravanas de Sevilla |
 Barrio de Santa Cruz  Casa de Pilatos  Metropol Parasol |
|
Maandag, 19 maart - Sevilla 23°C en 3 Bft: Een laatste dag in Sevilla.We fietsen langs de rivier en kriskras door het oude centrum, passeren de Plaza del Toros met de arena (alias La Maestranza) en komen voorbij kerken, kloosters, standbeelden, pleintjes, fonteintjes en parken. Dat alles wordt opgefleurd door straatanimatie. Uiteindelijk belanden we nog eens op de Plaza d'España, rijden door het Parque Maria Luisa en over de Puente de los Remedios terug naar het camperpark. Fietsen in Sevilla was een fantastisch ervaring. We doen dit beslist nog eens over. Dag 27 - Overnachting: Sevilla, Avenida de Sanlúcar de Barrameda, Area de Autocaravanas de Sevilla |
 Straatanimatie |
 Amfitheater Italica |
Dinsdag, 21 maart - Van Sevilla via Santiponce naar La Venta del Peral Het was de bedoeling om van Sevilla verder te trekken via Extremedura en de westkust van Frankrijk. Door de slechte weersvoorspelling in die omgeving (regen, regen, regen, ...) vallen onze geplande uitstappen letterlijk in het water. Jammer! We gooien onze planning om en keren terug naar de Middellandse Zee. Daar blijft het tenminste droog.Eerst rijden we nog naar de ruïnes van de oude Romeinse stad Itálica in de gemeente Santiponce. Itálica werd opgericht in het jaar 206 voor Christus. Het was in die tijd een belangrijke stad. Getuigen hiervan zijn de resten van een amfitheater met plaats voor 24.000 toeschouwers, thermale baden, ... . De toegang is gratis voor EU-burgers. We bezoeken de archeologische site en wandelen langs wat vroeger "de straten van de stad" waren. 13.00 u: We lunchen in de camper, zorgen voor een volle tank en rijden met de A92 via Granada, Guadix, ... tot de camperplaats in La Venta del Peral om er te overnachten. Dag 28: 391 km |
 Onderweg naar Murcia  Orihuela |
Woensdag, 22 maart - Van La Venta del Peral naar Alquerias 11°C - 23°C: Geïnstalleerd op Camperpark Huerta de Murcia. Dit camperpark ligt midden in de citroenplantages. We stonden hier vroeger al en fietsten toen langs de Rio Segura naar Murcia. Vandaag plannen we een tocht in de andere richting.13.30 u: Op weg met de fiets langs de Segura naar Orihuela. De stad heeft een rijke geschiedenis, veel kerken en musea. Ooit was hier de bisschopszetel van Alicante gevestigd. Na 15 km en anderhalf uur fietsen komen we aan in Orihuela. Vanaf de rivier trekken we in de richting van de toren die we van ver zien (waarschijnlijk van de kathedraal). De straatjes zijn smal en de meeste eenrichtingsverkeer. Zonder map lopen we hier hopeloos verloren. Uiteindelijk, na een paar keer vragen aan locals, komen we bij het toeristenbureau. Ondertussen is het siëstatijd en het bureau is dus gesloten tot 17.00 uur. Op hetzelfde plein liggen de kathedraal en het Bisschoppelijk Paleis. In een parkje lassen we en picknickpauze in. Daarna toeren we rond en stellen vast dat er niet veel te beleven valt. Orihuela is een oude stad met vergane glorie en momenteel veel leegstand. In een kleine cafetaria bestellen we een "zuma de naranja natural" (vers appelsiensap) en een tosti. Wat een verrassing. De hele consumptie kost amper 4.5 euro. 16.30 u: Terug naar Alquerias. 15 kilometer kan ik normaal gerust aan. Nu blaast de wind nogal sterk en dan nog op kop. Mijn versnelling staat op de laagste stand en nog heb ik het moeilijk. Af en toe moet ik zelfs even stoppen om op adem te komen. 18.30 u: Thuis, ik heb het gehaald. Dag 29: 174 km |
|
Donderdag, 23 maart - Camperpark Huerta de Murcia 9°C - 16°C, zwaar bewolkt en 2 Bft: Rustdag!Dag 30 - Overnachting: Regio Murcia, Alquerias, Calle de Cánovas, Camperpark Huerta de Murcia Vrijdag, 24 maart - Van Alquerias naar Santa Pola 6°C - 19°C, 2Bft en bewolkt: De temperatuur is ook hier merkelijk gedaald maar we houden het droog. We blijven in Camping Bahia de Santa Pola een paar dagen vakantie vieren (profiteren van de schaarse zon, fietsen, naar de kapper, ...).Dag 31: 63 km |
Route van Santa Pola tot thuis |
| Maandag, 27 maart - Elche
22°C en 3Bft: Om 11 uur nemen we de bus naar Elche. 11.30 u: Aangekomen in de busterminal weten we niet in welke richting we verder moeten. We vragen de weg naar het toeristenbureau. Dat blijkt aan de ingang van het Parque Palmeral Principal te liggen. In het toeristenbureau zien we voor het eerst een sculptuur van de mysterieuze Dame d'Elx, een replica van het Iberisch-Phoenicische kunstwerk dat in 1897 in de omgeving gevonden werd. Bij de receptie krijgen we te horen dat het origineel in het Nationale Archeologische Museum in Madrid tentoongesteld is. Replica's en het bijzonder verhaal van deze "Dame d'Elx" zijn in de hele stad terug te vinden in de souvenirwinkels en musea. |
|
El Palmeral is een indrukwekkende palmenbos met ruim 200.000 palmbomen. Het werd rond 300 jaar voor Chr. aangeplant door de Phoeniciers.
Vlakbij het park start ieder uur het toeristentreintje dat door het park en de stad rijdt.
Een hop-on-hop-offticket kost 2,30 euro voor +65. Willy en ik stappen af bij El Huerta del Cura. De toegang tot deze tuin kost 3 euro voor +65. El Huerta del Cura, een klein onderdeel van het Palmeral, is een botanische tuin die vóór de tweede oorlog aangelegd werd door de Spaanse priester Don Josê Maria Castañoter. Hij verzorgde en onderhield de planten tot 1918. Bij de ingang zien we zijn ouderlijk huis dat in de oude stijl herbouwd werd. Tegenover dit huis ligt "De herberg van de Dame", een vijver met een sculptuur van de "Dame d'Elx" (één van de vele replica's). De meeste palmen in de tuin behoren tot de soort Fénix Datilifera (dadelpalmen) en hebben een levensduur van 250 tot 300 jaar. Ze bereiken een hoogte van ongeveer 30 meter. Tussen de duizenden palmen staan ook citroen-, sinasappel en granaatappelbomen, geurige laurierstruiken en de Johannesbroodboom. We genieten van de tropische planten en cactussen. Bij een waterpartij liggen waterschildpadden op de rotsen te zonnen. Hét fenomeen in de tuin is de palmboom met 8 stammen, La Palmeral Imperial, die zo genoemd werd, nadat Keizerin Elisabeth van Oostenrijk in 1894 een bezoek bracht aan de tuin. De ouderdom van deze palm wordt geschat op 175 jaar, wat relatief jong is voor zo'n palm. We wandelen wel twee uur rond en schieten een pak foto's. We keren terug naar de halte van het treintje. Recht tegenover is een nette cafetaria waar we ons tegoed doen aan koffie en koek. Nadien hoppen we op het toeristentreintje dat ons terug naar het Parque Palmeral Principal brengt. In het bezoekerscentrum van het palmenpark bekijken we een film over de stad Elche. Dan trekken we naar het centrum. De meeste musea zijn 's maandags gesloten. We hebben geluk. Het Palau de Alamira waarin het interessante Museo Arqueologic gevestigd is, is open. In het paleis, eerder een fortkasteel, lopen we bovenop de muren en hebben vandaar een schiterend uitzicht over de stad Elche. We zien de Basilica de Santa Maria met haar blauwe koepel, de resten van de Torre de La Calahorra en, zover we kunnen kijken, een zee van palmbomen. 7.30 u: Het is ineens koud geworden. We haasten ons naar het busstation en halen nipt de bus van 18.00 uur naar Santa Pola. Dag 34 - Overnachting: Regio Valencia, Provincie Alicante, Santa Pola, Camping Bahia de Santa Pola (Acsi) |
 El Huerta del Cura - Botanische tuin  Bezoekerscentrum in Parque Palmeral Principal |
 Camperplaats Tortosa |
Dinsdag, 28 maart - Van Santa Pola naar Tortosa 10°C - 23°C: Hoewel de temperatuur uit de impasse is, beslissen we om aan de terugreis te beginnen. Eerst rijden we naar het Poligona Industrial in Santa Pola om er bij de Low Cost onze tank voordelig te vullen. Dan sjezen we richting Tortosa waar we willen overnachten. We doen het rustig aan met regelmatig een tussenstop.16.00 u: Gesetteld op de camperplaats in Tortosa. Na de lunch stappen we langs de rivier de Ebro naar het oude centrum om ook vandaag wat frisse lucht en beweging te hebben. Dag 35: 395 km |
|
Woensdag, 29 maart - Van Tortosa via Vic en Figueres naar Valras-Plage Het blijft lekker lenteweer. Vóór we verder trekken tanken we vol in Tortosa bij "Low Cost" langs de C42 Valencia-Tarragona. Dan bollen we via Reus, Villafranca del Penedès, Manrese en Olot naar Figueres waar we bij de Esclat Oil weer een keertje voltanken en onze voorraad aanvullen. Na een lange rustpauze volgen we de NII tot Frankrijk en rijden verder via Perpignan en Narbonne naar Valras-Plage.Het plein waar parkeren voor campers tot 31 maart toegelaten is, is volledig volzet. We planten ons dan maar, zoals nog anderen, in de straat vóór het plein op een gewone parkeerplaats. Het is niet de eerste keer dat dit voorvalt. Na het avondeten maken we zoals gewoonlijk een lange wandeling langs de zeepromenade. Dag 36: 492 km |
 Onderweg: Viaduct van Millau  Onderweg: Viaduct van Garabit |
Donderdag, 30 maart - Van Valras-Plage naar Pougues les Eaux De zon schijnt al vroeg. Het wordt heerlijk reisweer.8.30 u: Eerst rijden we naar de aanpalende straat, de Boulevard Pierre Giraud, om te lozen. En dan ... "en route" naar de A75 die we volgen tot de afrit vóór de tolbrug in Millau. Ooit betaalden we voor de tolbrug want we wilden die zo graag van dichtbij zien. Sinds we een week in Millau verbleven is dit niet meer nodig. Op één van onze fietstochten langs de Tarne belandden we toen zelfs vlak onder de brug en hadden de kans om uitgelezen foto's te maken van de gigantische constuctie. (Klik hier voor foto's van de Viaduct van Millau vroeger genomen.) Tegenwoordig rijden we om. Het is ideaal om een lange rustpauze in te lassen en voordelig te tanken bij de Géant Casino. Terug op weg met de A75. Bij afrit 31 verlaten we de snelweg om een tweede pauze in te lassen. We volgen de wegwijzers naar het Viaduct van Garabit. Bij de brug weten we, aan het water, een plekje om lekker uit te rusten en te genieten van de omgeving. Het beroemde Viaduct van Garabit werd tussen 1880 en 1884 ontworpen en gebouwd door Eiffel en Boyer. Ze is nog steeds in gebruik. Blijkbaar was een metalen boogbrug de enige manier om de kloof en de rivier de Truyère te overspannen. Ze moest bestendig zijn tegen het weer en het gewicht van treinen kunnen dragen. Ze is 564,69 m lang, 122 m hoog en volledig in het rood geverfd. Er was 38-ton verf nodig om de oppervlakte van 51.000 m² te bedekken. Na een tijdje en nadat we de brug digitaal vastgelegd hebben, trekken we verder. Met de oprit 30 komen we weer op de A75 richting Clermond Ferreand. Het wordt vandaag kilometers vreten maar er kan af en toe wel een pauze af om te eten, te tanken, wat beweging te nemen ... Verder in Le Cheix sur Morge houden weer halt om te lunchen. Nadien, in St.Pourcain sur Sioul tanken we bij Dats. Volgetankt rijden we via Moulins tot Pougues les Eaux waar we willen overnachten. 18.00 u: Geïnstalleerd op de camperplaats. Er is plaats voorzien voor slechts twee campers. Er staan er al drie maar we kunnen er gelukkig nog bij. Dag 37: 536 km |
 Parkeerplaats in Bouillon |
Vrijdag, 31 maart - Van Pougues les Eaux via Bouillon naar huis Het is onze bedoeling om te overnachten op de camperplaats in Bouillon. Als we daar aankomen stellen we vast dat het niet kan want er wordt gewerkt aan de brug er naartoe. Een local legt ons uit dat in het centrum aan de Semois een parking is waar we eventueel kunnen overnachten.Die parking is onverhard. Een sterke wind blaast het stof in het rond. Op de koop toe begint het te regenen. Hier blijven we niet. We zetten koers naar huis. Die honderd kilometer kunnen er wel nog bij. 8.30 u: Eindelijk thuis. Het was weer een fantastische reis. In totaal legden we 6053 km af. Dag 38: 661 km |
EINDE
Groetjes van Willy en Andrea
Veel leesgenot!!!
Alles wat ik hier neerschrijf zoals adressen, prijzen, coördinaten, links naar andere sites, enz. zijn louter ter informatie.
Ik ben niet verantwoordelijk voor gegevens die gewijzigd of fout zijn.
Niets mag worden gekopieerd zonder mijn toelating.
Camperreisverhalen Fotosite Gastenboek