!!! Klik op de foto's voor vergrote foto's en op de links voor meer foto's !!!
Op alle foto's is een copyright van toepassing.
Gebruik van één of meerdere foto's mag mits vermelding van mijn naam als fotograaf.
|
|
|
Zoals gewoonlijk is het koud en nat in België. Het is hoogtijd om naar warmere oorden te reizen.
En waar kunnen we in deze tijd van het jaar met een camper beter naartoe dan naar Zuid Spanje?
Niet alleen voor het klimaat. Spanje is een heel divers land met een rijke geschiedenis en bijhorend cultureel en historisch erfgoed.
Ook de natuur is er prachtig, uitgestrekt en verscheiden zowel aan zee als in de bergen. Zoals meestal trekken we in sneltempo door Frankrijk, langs de Middellandse Zee naar Zuid Spanje om daar een paar weken te genieten van de zon, de natuur en al het moois dat dit land te bieden heeft. |
|
Woensdag, 22 februari - Naar Clamecy We vertrekken met Belgisch regenweer en veel wind. Zo gauw we in Frankrijk komen, houden we het droog en wordt het aangenamer om te rijden. Via Luik, Charleville-Mézičres, Reims, Troyes, Auxerre rijden we met alternatieve wegen naar de camperplaats in Clamecy. We overnachten hier helemaal alleen. Sinds vorig jaar is er geen mogelijkheid meer om te lozen.Dag 1: 584km |
 Viaduct van Garabit gezien vanaf de Aire de Garabit  Gezien onderweg van Béziers naar Valras-Plage |
Donderdag, 23 februari - Van Clamecy naar Valras-Plage Na de ochtendmist komt het zonnetje er door wat voor een heerlijk reisweer zorgt. Van Clamecy rijden we naar Clermont-Ferrand. Onderweg tanken we bij de Carrefour in Moulins en houden lunchpauze op de camperplaats in Le Cheix-sur-Morge. In Clermont-Ferrand volgen we de A75 richting Béziers. Bij de Aire de Garabit lassen we een lange, ontspannende rustpauze in. Vanaf de Aire hebben we een schitterend zicht op het Viaduct van Garabit, een kolossale ijzeren spoorbrug ontworpen door de Franse ingenieur Gustave Eiffel.(klik hier voor meer info over het Viaduct van Garabit) / klik hier voor meer foto's) Weer "en route" met de A75 nemen we de afrit net vóór het beroemde Viaduct van Millau . Ooit reden we over de brug om ze van dichtbij te zien. De tol voor een camper kostte 11,60 euro in het laagseizoen. Het zicht vanaf die Aire is beperkt. Toen we in Millau verbleven, fietsten we langs de Tarn tot onder de brug en hadden een perfect zicht op het geheel. Tegenwoordig verlaten we de A75 vóór het viaduct en stoppen even verder bij de Géant Casino om er te tanken, te eten en de benen te strekken. Nadien rijden we via Millau naar de eerstvolgende oprit van de A75 en volgen die tot Béziers. Van Béziers bollen we naar Valras-plage om er te overnachten. Op het plein is parkeren voor campers toegelaten van 16/10 tot 31/3. Het plein staat behoorlijk vol maar we vinden toch nog een plaatsje. (klik hier voor meer info over het Viaduct van Millau / klik hier voor foto's) Dag 2: 583km |
 Plaza Mayor Vic |
Vrijdag, 24 februari - Van Valras-Plage naar Vic 7.00 u: Pech! Panne! We stellen vast dat onze huishoudbatterij het begeven heeft.9.00 u: We arriveren in Béziers bij een camperbedrijf. Gelukkig kunnen ze ons direct helpen. Anderhalf uur later zijn we, met een nieuwe batterij en een pak centjes minder, onderweg naar Vic. In Figueras stoppen we bij Esclat Oil om er voordelig te tanken en te lunchen. Daarna gaat het via Olot naar Vic. 15.30 u: Geďnstalleerd op de camperplaats. In het laagseizoen is overnachten en lozen gratis; stroom en water is betalend. Sinds ons vorig bezoek zijn er betonplaten aangelegd om wegzakken in de modder te voorkomen. Dat was ook nodig! 16.30 u: Op stap naar het centrum wat een wandeling van ongeveer twee kilometer is. Bij ons vorig bezoek aan Vic moesten we vluchten omdat er een hevig onweer losbrak. We hadden amper een paar fotokes geschoten. Het oude centrum is nochtans de moeite waard, een mooie oude stad en niet erg toeristisch. Daarom wagen we vandaag een nieuwe poging. Bij onze terugkeer zien we dat de camperplaats volgelopen is. Er staan wel dertig campers. Dag 3: 295km |
|
Zaterdag, 25 februari - Van Vic naar Tortosa Vannacht was het veel kouder dan aan de kust, amper 1°C. We zitten dan ook in het binnenland en hoger. De zon komt er door en om negen uur zijn we, goed aangepelst, nog een keertje op weg naar het centrum. We volgen een baantje dat vertrekt aan de camperplaats, een kortere en meer aangename weg die we gisteren ontdekten.Het is gezellig druk op de Plaza Mayor. Zaterdag is de wekelijkse marktdag. Het plein staat overvol met kraampjes met daar tussen een massa kooplustigen. We eten een panini uit het vuistje en drinken een koffie aan de toog tussen de locals. In de Orange-shop kopen we voor 10 euro een simkaartje. Met dit simkaartje, dat na 30 dagen vervalt, beschikken over één giga data in heel West-Europa. Op die manier houden we ook zonder WiFi contact met het thuisfront. 13.00 u: Terug bij de camper, lunchen, lozen, vullen en wegwezen ... Via Manresa, Vilafranca del Penedčs en Reus snorren we naar Tortosa. In Tortosa, op de Carretera de Tarragona C42, passeren we een Low Cost benzinestation. We profiteren er van om onze tank nog eens vol te gooien. De camperplaats is druk bezet. We vinden een plaatsje onder de brug. Als het anders kan, sta je beter ver van die brug want de overrijdende auto's geven behoorlijk wat geluidslast. Overnachten en lozen is gratis. Nu nog een wandeling naar het centrum zit er niet meer in; hoewel het vlot kan met een voetpad langs de Ebro. We komen ooit wel eens terug om de stad te bezoeken en om de Via Verde naar de Ebro-Delta te fietsen. Dag 4: 243km |
 Jardines de Marina d'Or |
Zondag, 26 februari - Van Vic naar Oropesa del Mar 8°C - 20°C: Tegen tien uur komen we aan bij Camping Didota in Oropesa del Mar. We waren hier vorig jaar ook en kennen de streek. De camping ligt aan zee; op wandelafstand ligt de "Jardines de Marina d'Or"; er zijn fiets- en wandelpaden; er loopt een Via Verde langs de zee tot in Benicassim en de Mercadona ligt op één kilometer.We horen het ruisen van de zee tot aan de camper. De zon staat hoog aan de hemel en de weergoden beloven de eerstvolgende dagen een aangename temperatuur van 20°C. Wat willen we meer? We plannen een paar dagen te blijven. We betalen 15 euro per nacht, WiFi inclusief. Dag 5: 116km |
 |
Woensdag, 1 maart - Van Oropesa del Mar naar Santa Pola 14.00 u: Gesetteld in Camping Baia de Santa Pola. De zon is nog altijd van de partij en de temperatuur zit in de lift (23°C). Ook in deze camping logeerden we vorig jaar. Dit wordt zalig fietsen lang de zee! Op wandelafstand ligt een Aldi en een Chinese winkel.Willy haalt ons stalen ros van stal en we starten een eerste tochtje naar de haven en verder ... . Omdat we morgen naar Isla Tabarca willen, noteren we alvast de uren van de overzetboten. Dag 8: 294km |
|
Donderdag, 2 maart - Isla Tabarca Vandaag maken we een uitstap naar Isla Tabarca. Aanvankelijk zouden we naar de haven fietsen. Maar, waar kunnen we onze vehikels een hele dag veilig achterlaten? We beslissen om de twee kilometer naar de haven te wandelen.Voor 15 euro kopen we een retourticket naar het eiland met een catamaran met glazen bodem. 11.30 u: De overzetboot vaart af. Bij het naderen van het eiland vaart hij uiterst langzaam om de passagiers de kans te geven het onderwaterleven te observeren. Eerlijk gezegd valt er niet veel te zien. We hadden beter een watertaxi genomen wat vlugger gaat en beterkoop is. Na ongeveer 45 minuten zetten we voet aan wal op Isla Tabarca. De laatste afvaart is om 16.45 uur. Die mogen we absoluut niet missen! Het pittoresk eilandje Tabarca ligt zo'n negen kilometer voor de kust van Santa Pola, is 1800 meter lang en 400 meter breed. Lange tijd was het een eldorado voor piraten, zelfs tot eind 18e eeuw! Daar maakte de Spaanse koning Karel III een einde aan door te zorgen voor bevolking en voor bescherming. Hij liet een dorpje bouwen volgens een rechthoekig stratenpatroon, omgeven door een verdedigingsmuur met twee poorten en een fort. De overblijfselen van die verdedigingsmuur en het fort is het eerste wat we zien bij aankomst in de haven. In 1768, werd het eiland omgedoopt tot Nueva Tabarca. In de winter leven hier amper vijftig mensen. Dit aantal groeit sterk in de zomer want terwijl de mensen vroeger vooral van de visvangst leefden is toerisme tegenwoordig de voornaamste bron van inkomen. Het toeristenseizoen is nog niet begonnen en daardoor is het nu, gelukkig voor ons, heel rustig. De meesten trekken onmiddellijk naar het dorp. Zelf verkiezen we om te beginnen met een wandeling rond het eiland. We stappen naar het Fort (1789) en verder naar het uiterste oostpunt van het eiland tot de vuurtoren (1854) met vlakbij het kerkhof. We zijn hier helemaal alleen, langs alle kanten omringd door de zee, midden in een ruig landschap van doornstruiken, uitgedroogde cactussen en mooi bloeiende vetplanten. Dit is genieten! We keren terug naar de haven. Het eiland is rondom afgezoomd door een rotsachtige kustlijn, kleine kiezelstranden en baaien met kristalhelder water. Buiten de toegangspoort tot de bastide, nestelen we ons op het terras van één van de weinige restaurantjes die al open zijn. We zijn toe aan een hartige hap. De baas doet zijn best om de zes katten die hier rondzwerven weg te jagen zodat we rustig kunnen eten. Het eten en de prijs vallen mee. Na onze lunch en een welverdiende rustpauze kuieren we richting dorp. Dóór de poort volgen we de buitenzijde en komen bij het kerkje, Iglesia de San Pedro y San Pablo, dat dateert uit de 18de eeuw en in 2007 gerestaureerd werd. We doorkruisen de smalle straten met rondom vissershuisjes en rijen palmen. Het "modern luxehotel" dat ooit de woonst van de Gouverneur was en de vele visrestaurantjes zijn nog niet open. Langs de vestingmuur lopen we door de tweede poort waar we op de rotsen genieten van het idyllisch uitzicht. Er ligt een zeilbootje voor anker, een massa grote meeuwen zweeft boven ons en in het ondiepe water foerageert een kleine zilverreiger. Ik doe hopeloze pogingen om een mooie foto te schieten. Maar de vogel is van slechte wil en blijft te ver van de wal om goed te zijn. De tijd vliegt! Op het centrale plein drinken we een koffie en stappen naar de kade. 16.45 uur stipt meert de boot af en vaart ons terug naar Santa Pola. Wat een mooie dag! Op weg naar de camping maken we een ommetje langs het busstation om er de busregeling naar Alicante te halen voor onze uitstap morgen. Dag 9: Overnachting: Regio Valencia, Provincie Alicante, Santa Pola, Camping Baia de Santa Pola (Acsi) |
 Iglesia de San Pedro y San Pablo  Kiezelstrandje  Straatje in Isla Tabarca  Poort in vestingmuur |
|
Vrijdag, 3 maart - Alicante 20°C en 3Bft z.o.: We stappen naar het busstation dat amper één kilometer van Camping Baia ligt. Om 10.30 uur vertrekt de bus naar Alicante. In het station bekomen we een stadsplan. Zonder dit plan zouden we zeker verloren lopen in deze grote stad.Alicante is de hoofdstad van de provincie Alicante in de regio Valencia. De stad ligt aan de kust en heeft een grote haven. Het oudste gedeelte van de stad is Casco Antiguo dat zich tussen Rambla Méndez Núńez en de berg Monte Benacantil bevindt. We stappen al direct naar de haven waar een replica ligt van het Spaanse oorlogsschip, de Santisima Trinidad. Jammer! Momenteel is het schip niet te bezoeken. Waarom? Normaal is het dagelijks open voor publiek. We houden het bij foto's nemen. De Santisima Trinidad werd gebouwd in 1769 in Havana. Dit reusachtig Spaanse oorlogsschip was het grootste van de eeuw. De scheepsromp, inclusief dek zijn in Cubaanse mahonie. De zijwanden zijn 60 cm dik. Het is niet onzinkbaar. In de strijd om Gibraltar is het na 2 dagen beleg gezonken. Van de duizendkoppige bemanning zijn er driehonderd overleden en vierhonderd gewond geraakt. Willy en ik houden van de zee, van schepen en alles op en rond een haven. Op een terras met zicht op de haven installeren we ons voor een hapje en een drankje. Daarna maken we een wandeling langs de zee en eindigen bij het grote, populaire zandstrand Playa del Postiguet. Dit strand ligt aan de voet van de berg Monte Benacantil waar, op 166 meter hoogte, het Castillo de Santa Bárbara boven Alicante uittorent. Het grootste gedeelte van dit kasteel is gebouwd in de 16e eeuw. Pas sinds 1963 is het opengesteld voor bezoekers en zijn er twee liften geplaatst. Gewoon naar boven wandelen kan ook maar met de lift is minder vermoeiend. In de Calle Jovellanos, de laan die evenwijdig loopt met de Playa del Postiguet, komen we via een wandeltunnel bij de liften, die zich in de berg bevinden. Een ticket kost 2,70 euro en is gratis voor 65 plussers. Wat een verademing als je bovenkomt! Het fort op zich is de moeite, het uitzicht op de stad en omgeving is onovertreffelijk. We nemen onze tijd en genieten! 15.30 u: Terug beneden, op weg naar het oudste stadsgedeelte Casco Antiguo, lassen we een rustpauze in op het eerste gezellige plein dat we tegenkomen. Na een biertje met tapas kunnen we er weer tegen. We komen voorbij oude indrukwekkende gebouwen onder andere de Basilica de Santa Maria, de Catedral de San Nicolas, het Ayuntamiento de Alicante, het Teatro Principal, ... Dan slenteren we door de Passeo Explanada de Espańa. Die brede wandelpromenade bevalt ons bijzonder met zijn in golfpatroon aangelegde mozaďektegeltjes, met zijn rijen palmbomen, zijn banken, kraampjes en terrasjes waar we de voorbij flanerende wandelaars rustig kunnen observeren. Een mooie afsluiter van ons bezoek aan Alicante. Uiteindelijk moeten we nog een sprintje inzetten om onze bus van 18 uur te halen. Dag 10: Overnachting: Regio Valencia, Provincie Alicante, Santa Pola, Camping Baia de Santa Pola (Acsi) |
 Casa Carbonell  Replica van het Spaanse oorlogsschip Santisima Trinidad  Castillo de Santa Bárbara |
|
Zaterdag, 4 maart 16°C, sterk bewolkt en regen op komst: We fietsen naar de Aldi om voorraad in te slaan en zijn, gelukkig, terug net voor een enorme bui neerplenst.Het wordt een verplicht rustdag. Dag 11: Overnachting: Regio Valencia, Provincie Alicante, Santa Pola, Camping Baia de Santa Pola (Acsi) |
 Santa Pola - Lekker ijsje |
Zondag, 5 maart 9°C - 20°C en 4 Bft: Na de middag fietsen we tot een dichtbijgelegen salina met een museum over de zoutwinning. Tijdens een rondwandeling hopen we vogels te spotten. Geen succes. Het blijft bij twee flamingo's heel in de verte.We peddelen naar de haven en verder tot een zoutwinning bedrijf. Het is zondag en aangenaam warm wat de grote drukte verklaart. Het lijkt of heel het hinterland afgezakt is naar zee. Op een terras, uit de wind, in de zon en met zicht op zee doen we ons tegoed aan een supergrote "helada". Dag 12: Overnachting: Regio Valencia, Provincie Alicante, Santa Pola, Camping Baia de Santa Pola (Acsi) |
 Zoutwinning bedrijf Santa Pola gezien vanaf de N332  Roze Salinas de Torrevieja  Onderweg naar Aguilas: Seizoenarbeiders  |
Maandag, 6 maart - Van Santa Pola naar Cuatro Calas Aguilas 13°C - 25°C en 4 Bft: We verkassen meer naar het zuiden. Onderweg naar Torrevieja zien we, langs de N332, de Salinas van Santa Pola.In Torrevieja stoppen we bij de Salinas de la Mata. 10.00 u: In het infocentrum bekomen we een plan met wandel- en fietspaden en een folder met alle vogels die hier, naargelang het seizoen, te zien zijn. We starten met het fietspad. Wat een afknapper. Het pad is zanderig en er valt niet te fietsen. Stappend onze fietsen voortduwend , halen we de twee kijkhutten. Er valt geen vogel te bekennen. Ontgoocheld keren we terug. Met de camper rijden we enkele kilometers verder naar de Salinas de Torrevieja, de "roze salinas". Volgens internet zijn deze "roze salinas" geneeskrachtig en hebben mensen met luchtweg klachten, reuma, ... baat bij een kuur van enkele dagen na elkaar in het Salinas de Torrevieja. De kuur bestaat er uit een modderbad te nemen en nadien in het zoute water te "floaten" (= op het water drijven als gevolg van het zoutgehalte). Ref. website http://www.huisaandecosta.nl/de-zoutmeren-van-torrevieja/ Een local wijst ons de weg. We moeten terug naar de N332, dan rechtsaf tot San Luis en daar moeten we links proberen zo dicht mogelijk bij de zoutmijn te geraken. Wat hem betreft, valt er niets te beleven bij die salinas. De "roze salinas" zijn tegenwoordig geďndustrialiseerd en niet meer open voor het publiek. Alleen kijken van op afstand blijft over. 12.00 u: In een rustige straat die evenwijdig met de salina loopt, kunnen we parkeren. De hele omgeving is bijzonder mooi aangeplant. Tussen de weg en het meer ligt een brede buffer met heide en andere planten waardoor smalle wegjes lopen. Een poging om dichter bij het meer te komen, lukt niet. Het hele gebied is drassig. Het meer kleurt rozig. De kleur blijkt te veranderen naargelang het weer en de sterkte van de zon. Het is een onwaarschijnlijk fenomeen. In de verte zien we machines aan het werk. En inderdaad, de internetinfo klopt niet. Er valt hier niet te modderbaden of te drijven in het water. Hoe dan ook, we staan hier prachtig en hebben geen haast om te vertrekken. Na de lunch rijden we naar onze volgende bestemming, naar Cuatro Calas Aguilas, waar we willen overnachten. Onze TomTom stuurt ons met de A7 via Murcia tot Lorca en van Lorca met de RM11 autovia door groene bergen recht naar zee, naar Aguilas. 17.00 u: In Cuatro Calas aangekomen, stellen we vast dat ons ideaal plekje volledig ingenomen is. Een paar honderd meter verder vinden we nog een fijn plekje waar al vijf campers staan en waar we kunnen overnachten. We staan hier wel langs de doorgaande weg maar dat stoort niet. Het is hier minder warm (21°c) maar de koude wind blaast ook minder (1 Bft). Door hier te overnachten moeten we morgen slechts 97 kilometer rijden naar onze volgende bestemming. Dag13: 206km |
|
Dinsdag, 7 maart - Van Cuatro Calas Aguilas naar Carboneras 's morgens zien we aan de einder de zon oprijzen uit de zee. Heerlijk om zo de dag te beginnen.8.30 u: Op weg naar Carboneras, de zee volgend, zien we veel campers geparkeerd op heel mooie plekjes. Mooie route! Moeten we onthouden. Bij een Mercadona zorgen we voor een fikse voorraad zodat we er een paar dagen tegen kunnen. Het berglandschap is eindeloos. Via Garrucha, Mojacar, ... snorren we naar Carboneras. Carboneras is een grote stad aan zee midden in de bergen met rondom een mooi panorama. We willen een dagje op Camperpark El Rancho blijven, genieten van de zon en de rust. Van het camperpark naar de zee is drie kilometer. We liggen in de bergen. Het is dus niet interessant om te fietsen. De gastvrouw is supervriendelijk en behulpzaam. Ze wil ons wel droppen want ze moet toch naar de stad. Wij verkiezen een dag "niets doen". Shorts en topje worden uitgehaald. Er is niet veel schaduw op het park. Een klein olijfboompje vlak bij onze camper biedt net voldoende bescherming tegen de zon. Een meevaller, voor mij toch. Ik hou wel van de zon maar niet om er uren in te liggen. Dag 14: 64km |
 Onderweg naar Carboneras  Onderweg naar Carboneras |
EINDE DEEL I
Groetjes van Willy en Andrea
Veel leesgenot !!!
DEEL II: Van Carboneras tot thuis
FOTOSITE REISVERHALEN Reacties welkom in ons GASTENBOEK
| P.S.: Alle gegevens die je hier vindt zoals adressen, prijzen, links naar andere sites, coördinaten, enz. zijn louter ter informatie. Ik ben niet verantwoordelijk voor gegevens die gewijzigd of fout zijn. |