!!! Klik op de foto's voor vergrote foto's en op de links voor meer foto's !!!
Op alle foto's is een copyright van toepassing.
Gebruik van één of meerdere foto's mag mits vermelding van mijn naam als fotograaf.
|
 Aquaduct- Toegangspoort tot de stad  Segovia: Plaza de la Artilleria  Kathedraal van Segovia  Alcázar |
Donderdag, 2 juni - Van El Escorial naar Segovia Onderweg naar Segovia stoppen we bij de Eroski om er, zoals gewoonlijk, voordelig te tanken en onze lege schapraai aan te vullen.11.00 u: Geïnstalleerd in Camping El Acueducto. Het is een nogal prijzige camping. In het laagseizoen betaal je 24,5 euro of 19,70 euro zonder elektriciteit. Het sanitair is verouderd maar proper en goed onderhouden. Wifi kost twee euro voor het hele verblijf. De camping is uitstekend gelegen om de Segovia te bezoeken. Ieder kwartier gaat een bus naar de stad. Het is alleszins veiliger dan vrij staan op een camperplaats in zo'n grote stad. Sinds er in Burgos ingebroken is in onze camper zijn we voorzichtiger geworden. Bovendien genieten we van meer comfort. 14.00 u: Een paar honderd meter van " nemen we de bus naar het centrum (1 euro p.p.) tot het aquaduct, toegangspoort en symbool van de stad. Het aquaduct dateert uit het Romeinse Keizerrijk en werd gebouwd in de eerste eeuw na Christus met het doel water naar het hoger gelegen gedeelte van de stad te brengen. Het vervoerde, grotendeels ondergronds, water van de rivier La Acebeda naar Segovia (zo'n 15 km verderop). Bovengronds is het 728 meter lang met 166 dubbele bogen en is opgebouwd uit 24000 granietblokken zonder gebruik van mortel, droog opgestapeld. Onder het aquaduct door komen we op het Plaza del Azoguejo waar we onze wandeling door de stad beginnen. De stad is overweldigend. Er is zoveel te zien. We moeten een keuze maken. De pijlen volgend komen we voorbij het "Casa de los Picos", het huis met de punten, op het gezellige Plaza de Medina del Campo met de Torre de Lozoya en de Iglesia de San Martin. Iets verder, op Plaza Mayor, doemt de majestueuze Kathedraal van Segovia op. Ze is gebouwd in de 16de eeuw, in gotische stijl en staat bekend als "De dame onder de kathedralen". Een bezoek kost 3,5 euro (65+). In de kathedraal en in het Kathedraalmuseum zien we heel wat kunstwerken, een Piëta, schilderijen, edelsmeedkunst, een verzameling Brusselse tapijten, ... . Wat een rijkdom! Na een half uur staan we weer op het Plaza. Willy heeft voorlopig genoeg van kerken. In één van de koffiebars op het plein komen we even op adem. Dan stappen we naar het Alcázar. Door een doolhof van straatjes komen we op het Plaza de la Reina Victoria Eugenia. Aan de ene kant staat Casa de la Química, het voormalig Koninklijk Laboratorium uit de 18de eeuw. In dit gebouw moeten we onze toegangtickets kopen voor het Alcázar (3,5 euro voor 65+). Het Alcázar ligt aan de andere kant van het plein op een rotsachtige landengte. De oorspronkelijke vesting dateert uit de 12de eeuw. In de loop der jaren werd het door opeenvolgende koningen ingericht als Residentie en verrijkt met paleisachtige kamers, de wapenzaal, de kapel, ... . Na een brand in 1862 werd het gerestaureerd. Sindsdien is het Wapenmuseum hier gevestigd. Wat jammer dat de voorgevel net in de steigers staat. De toren kunnen we niet bezoeken maar het Paleis, het meest interessante deel, wel. Dit Alcázar is naar de zin van Willy. Hij geniet honderd procent. We nemen onze tijd. Het is vijf uur door als we buiten komen. De zon brandt. Voor vandaag is het genoeg geweest. We wandelen langs de buitenmuren terug naar het Aquaduct, naar de bushalte en komen door één van de stadspoorten, de Puerta de San Andrés. Ieder kwartier is er een bus. We hebben geluk en moeten slechts een paar minuutjes wachten. Segovia heeft een rijk cultureel en architectonisch verleden. Het is een charmante stad en wandelend goed te verkennen maar niet op één dag. Dag 21: 54km |
 Detail Palacio del Conde Alpuente  Iglesia de Vera Cruz  Réal Casa de Moneda |
Vrijdag, 3 juni - Segovia 11.00 u: We plakken er nog een dagje Segovia tegenaan.Van het Aquaduct wandelen we richting Plaza Mayor en komen voorbij oude huizen uit de 15de en 16de eeuw (Casa de los Picos, Casa de los del Rio, Palacio del Conde Alpuente, Casa del Siglo XV, Casa de Andrés Laguna, ...). Van Plaza Mayor komen we door één van de Joodse wijken bij het Casa de la Química, waar we gisteren onze toegangtickets kochten. In dit gebouw is ook een bar-restaurant met tuinterras. Op dit terras willen we met een drankje en een hapje een tijd genieten van het bijzonder mooi uitzicht. De middagzon brandt nog erger dan gisteren. We zitten aangenaam in de schaduw en blijven langer plakken dan voorzien. Uiteindelijk stappen we toch, zoals gepland, naar het Réal Casa de Moneda dat in de vallei buiten de stadsmuren ligt. In de vallei liggen nog meer bezoekenswaardige gebouwen, onder andere de Iglesia de Vera Cruz, het Monasterio de Santa Maria de El Parral, de Romeral San Marcos, ... . We nemen een paar foto's en trekken naar "De Munt". Het wordt een serieuze afdaling wat betekent dat na ons bezoek ook een serieuze klim te wachten staat. Het Réal Casa de Moneda (1583) was de eerste mechanische muntenfabriek van Spanje. Het bleef tot 1869 in gebruik. De audioguide is in het Engels. Met al die technische termen is het voor mij niet zo simpel om te begrijpen. Ondanks was het zijn twee euro toegang zeker waard 16.00 u: We klimmen terug naar de stadspoort, de Puerta de Santiago, en volgen de muren tot de Puerta de San Cebrián vanwaar we een weg naar het Centrum nemen. We passeren de Iglesia de San Esteban, het Palacio Episcopal, het Convento de Santo Domingo el Real met de Torre de Hércules, de Iglesia de San Quirce, ... . Allemaal paleizen, kerken en bijzondere huizen in opmerkelijke stijl die heel interessant zijn om te zien maar moeilijk te fotograferen. We worden moe en zoeken een terras om uit te rusten en onze dorst te lessen. De straatjes zijn leeg en er valt niets te terrassen. Met het Acueducto in zicht komen we voorbij het Casa de las Cadenas of het "huis met de ketens". Waarom dit zo noemt is voor ons een vraag. En dan eindelijk ...op Plaza del Azoguejo, waar we onze verkenning van de stad begonnen, vinden we een cafetaria waar we onze laatste koffie in Segovia drinken. Dag 22 - Overnachting: Castilië-Leon, Segovia, Camping El Acueducto, Ctra. de La Granja, km. 112 |
|
Zaterdag, 4 juni - Van Segovia via Avila en Coca naar Olmedo Van Segovia rijden we naar Avila waar we om tien uur al geparkeerd staan op de camperplaats. Het is een mix-parking met plaatsen voorbehouden voor campers, bussen en auto's en ligt vlakbij het politiebureau. Hopelijk verzekert dit veiligheid.Avila ligt schilderachtig op een heuvel, 1100 meter boven de zeespiegel. De stad is vooral gekend om de imposante, middeleeuwse, goed bewaard gebleven stadsomwalling. Ongeveer het jaar 1090 werd begonnen met de bouw van deze omwalling die 2,5 kilometer lang is. Ze telt negen toegangspoorten, 2.500 kantelen en 88 torens. De muur is 3 meter dik en 12 meter hoog. We stappen naar de kolossale omwalling. Op 800 meter van de parking is een toegangspoort, de Puerta del Puente. Er is weinig beweging in de oude stad. Pas na een paar straten, op Plaza del Mercado Chico, zien we de eerste toeristen. Op dit plein liggen het Ayuntamiento en de Iglesia de San Juan. We zien heel wat voormalige paleizen, kerken en andere oude monumenten. De meeste zijn privé en ingericht als Parador, restaurant, ... en te betalen voor eventueel bezoek. Verderop rijst de kathedraal op. Vlak er naast, door de Puerta de Carnicerias belanden we buiten de muren en zien de apsis van de kathedraal die één van de torens van de stadsmuur vormt. Langs de buitenkant van de muur wandelen we tot het gezellige Plaza de Santa Teresa waar de mooie Iglesia de San Pedro staat. Een wandeling op de wallen interesseert ons niet. Het is trouwens te warm (27°C). Door de Puerto del Alcázar zijn we weer binnenmuurs en komen dwars door de oude stad aan de andere kant via de Puerta del Puente buiten de omwalling. In de verte zien we een monument dat aardig wat toeristen aantrekt. Daar willen we naartoe. Na een wandeling van twee kilometer bereiken we de heuvel, bekend als De Vier Zuilen. Onze moeite wordt beloond. Vanaf dit punt hebben we een uitgelezen, panoramisch zicht op oude stad en de omwalling. De lucht met schapenwolkjes zorgt voor ideale fotobeelden. Mooie afsluiter voor ons bezoek aan Avila. Dag 23: van Segovia tot Avila - 68 km |
 Camperplaats Avila  Avila: De Vier Zuilen |
 Castillo de Coca |
15.00 u: We snorren van Avila naar Coca. Het Castillo de Coca blijkt één van de mooiste kastelen van Europa te zijn. Daar aangekomen, stellen we vast dat het Castillo pas opent om 16.30 uur.
We hebben dus alle tijd om foto's te maken van de buitenkant. Achteraf zal blijken dat het buitenaanzicht het leeuwenaandeel van de attractie vormt. Het bezoek zelf is minder dan we verwachten. Het kasteel wordt tegenwoordig gebruikt als "school".
Met ons ticket hebben we enkel toegang tot de trappen, de gangen rondom en een paar kleine kamers. De trappen zijn smal en laag! Van op de top kunnen we een blik werpen op de binnenplaats. 18.00 u: Het is té vroeg om hier te blijven en te overnachten. We rijden door naar de camperplaats in Olmedo Dag 23: van Avila tot Coca - 72 km |
 Olmedo: Monasterio de la Conception  Olmedo: Poort in de stadsmuur bij de camperplaats |
18.30 u: We staan samen met een Spaanse camper op de camperplaats in Olmedo aan de buitenkant van de stadsmuur. Van de muur die dateert uit de 11de eeuw blijft slechts één derde over en twee toegangspoorten, de Arco de San Miguel en de Arco de Villa.
Achter de muur waar wij geparkeerd staan, ligt het Parque Temático del Mudéjar de Castila y León.
Dat is een pretpark met 21 architecturale replica's van kastelen en kerken in Mudéjarstijl uit de regio Castillië-León. In het park zijn wel 300 inheemse planten en waterpartijen aangebracht. Het trekt veel bezoekers. Het is nog aangenaam warm en we maken een avondwandeling naar het Centrum. Op het ogenblik dat we het themapark passeren, wordt het juist gesloten. We kunnen nog net een stadsplan bekomen. Gelukkig want anders zouden we hier hopeloos ronddolen en misschien de weg niet terugvinden. Olmedo valt beter mee dan verwacht. Het is een gezellig stadje met aardige plekjes, oude kerken en kloosters, ... 21.30 u: Het is donker geworden. De poort in de muur bij de camperplaats is verlicht. Mooi! De bussen op de andere parking zijn vertrokken. Onze Spaanse buur ook. Wij zullen hier dus alleen moeten overnachten. Geen probleem. Willy en ik zijn moe. Ondanks het verkeersgeluid van de N601 vallen we als een blok in slaap. Morgen doen we het beslist rustiger aan. Dag 23: van Coca tot Olmedo - 19 km |
|
Zondag, 5 juni - Van Olmedo naar Valladolid 10.00 u: We zijn aangekomen op de parking in Valladolid. Er is plaats voor vijftien campers. Doordat het zondag is en ook veel Spanjaarden rondtrekken is het heel druk. Toch is er nog een plaatsje vrij. Er staan ook twee landgenoten. Onderweg zijn we al veel nationaliteiten tegengekomen maar zelden Belgen.Valladolid is een grote, moderne stad, de hoofdstad van de regio Castillië-León en van de Provincie Valladolid. De stad ligt aan de rivier Pisuerga, een zijrivier van de Douro. Ze heeft veel kerken, parken en palmtuinen, maar is vooral een Museumstad. We vertrekken al direct naar het centrum. Met de Puente de Poniente komen we, over de Rio Pisuerga, in het hart van de stad en bij het Oficina de Turismo. Van een vriendelijke dame krijgen we overdadig uitleg over de Musea, de Monumentenroute en de Iglesiaroute, ... . Ze maakt er ons attent op dat het wereldbekende Museo Nacional de Escultura vandaag gratis toegankelijk is. Het sluit om veertien uur. We stappen er meteen naartoe. Het Nationale Beeldenmuseum is ondergebracht in het College van San Gregorio, een vijftiende eeuws gebouw dat op zich al indrukwekkend is. Vooral de gevel en het binnenplein met zijn arcaden imponeren. De belangrijkste Spaanse sculpturencollectie, met beeldhouwwerken uit de late middeleeuwen tot aan het begin van de negentiende eeuw, wordt hier tentoongesteld. Net vóór sluitingstijd verlaten we het museum. We zijn allebei onder de indruk van dit uitzonderlijk museum. Aanpalend ligt de Iglesia de San Pablo. De voorgevel, in dezelfde stijl als de voorgevel van het College van San Gregorio, is net kantwerk. Na een korte lunchpauze toeren we door de stad. Onderweg passeren we de Iglesia de Santa Maria de la Antigua, de Catedral, de Universidad, het Plaza Mayor en de Academia de Caballeria. Het is weer snikheet. Op het Plaza Mayor rusten we uit met een drankje en tapas. Daarna wandelen we tot het Campo Grande, het belangrijkste park van de stad. Het park werd aangelegd in 1787. Pauwen, fazanten en duiven lopen er vrij rond. Vanaf dit park moeten we naar de Rio Pisuerga. Volgens ons plan komen we dan uit op de Puente Garcia Morato. De rivier volgend tot voorbij de Puente Isabel la Catolica komen we bij de Puente de Poniente en vandaar terug bij parking en onze camper. Einde bezoek aan Valladolid. Er is nog veel meer te beleven in deze stad. Toch blijven we niet langer. Voorlopig hebben we genoeg musea, kerken, paleizen en kastelen gezien. Dag 24: 48 km |
 Valladolid: Iglesia de San Benito  Valladolid: College van San Gregorio Arcaden op bovenste verdieping van de binnenplaats  Valladolid: Detail Voorgevel College van San Gregorio Wilde Mannen |
|
Maandag, 6 juni - Van Valladolid via Ampudia naar Aguilar de Campoo We moeten hoogdringend tanken en voorraad inslaan. Daarom maken we een ommetje langs de Carrefour in Valladolid vóór we koers naar Ampudia zetten.De eerste elf kilometer volgen we de A62/E80. Daarna moeten we nog ongeveer 28 kilometer met de VP4401 en VP4000. Ongekleurde banen met vier cijfers hebben ons al in penibele toestanden gebracht. Deze keer verloopt het vlot. De weg heeft een lijn in het midden en loopt door een vlak gebied. 12.00 u: De camperplaats in Ampudia ligt buiten het dorp, midden in de natuur en heeft alle service (behalve elektriciteit). We staan hier heel alleen. In het weiland er naast spotten we een herder te paard met een hond en een kudde schapen. In de verte zien we het kasteel van Ampudia. 14.00 u: Ondertussen krijgen we Engelse buren. Van hen vernemen we dat het dorp een speciaal museum heeft dat we absoluut moeten bezoeken. Het Kasteel van Ampudia, een vesting uit de vijftiende eeuw, zou als decor gediend hebben bij het draaien van de film El Cid. Benieuwd trekken we naar het dorp. Bij het kasteel stellen we vast dat het gesloten is. Willy is ontgoocheld. Dit is nu eens een kasteel dat hem interesseert. Ook de kerk, het infocentrum en het museum zijn gesloten. Abnormaal is dat niet want op maandag zijn de meeste monumenten en musea gesloten. Pech! We wandelen door het dorp. Door de siësta is er geen kat te zien. Het is hier doods maar ondanks heel apart. De straten hebben allemaal dezelfde rijhuizen met houten arcaden. Speciaal! 16.00 u: We willen verder reizen. Niksen en blijven om te overnachten, terwijl we morgen een rit van ongeveer 300 kilometer voor de boeg hebben, heeft geen zin. Het is wel onze bedoeling ooit, als we in de buurt zijn, terug te komen om het kasteel binnenin te zien. In Aguilar de Campoo is een camperplaats en het ligt op onze route. Daar bollen we naartoe. Dag 25: Van Valladolid naar Ampudia is 41 km |
 Ampudia: Herder met schapenkudde  Typische straat in Ampudia. |
 Aguilar de Campoo |
18.00 u: In Aguilar de Campoo leidt TomTom ons tot bij een lage tunnel. Aan de andere kant zien we een camper staan. Daar moeten we zijn. Een wandelaar maakt ons diets dat we terug moeten tot de rotonde, links over een brug en links de straat in.
Oké, we maken een rondje en komen terecht aan de andere kant van de tunnel op de camperplaats. We maken een avondwandeling. Aguilar de Campoo is een charmant, oud stadje aan de Rio Pisuegra. Het is maandag, een gewone weekdag, en toch bruist het plein. De terrasjes zitten vol. De jeugd flaneert onder de arcaden. Overal klinkt muziek. Zou het hier altijd zo gezellig zijn? Terug bij de camper stellen we vast dat we een paar buren hebben die hier ook willen overnachten. Het was een goeie beslissing om tot hier te rijden. Dag 25: Van Ampudia naar Aguilar de Campoo is 124 km |
 Rotsstrand bij Camping Playa Arenillas in Islares |
Dinsdag, 7 juni - Van Aguilar de Campoo naar Islares We verlaten de regio Castillië-León en sjezen naar de regio Cantabrië, naar Islares aan de Atlantische Zee. Met de Autovia A67 gaat het richting Torrelavega en verder met de S10 en de A8-E70 tot op twee kilometer van de camping in Islares. Onderweg stoppen we bij een Eroski voor het noodzakelijke tanken en om de voorraad aan te vullen.Tegen elf uur staan we op Camping Arenillas. De camping ligt in een mooi landschap op honderd meter van een rotsachtig strand. De thermometer wijst 26°C aan. Door de gure wind is de gevoelstemperatuur een pak kouder. We blijven hier één dag om uit te rusten maar vooral om de camper eens goed op te ruimen. Na meerdere dagen op camperplaatsen te staan is dat broodnodig. Dag 26: 158 km |
Reisroute van Hondarribia tot thuis: |
 Strand bij Camping Itsas Mendi in St-Jean-de-Luz |
Woensdag, 8 juni - Van Islares via Hondarribia naar Saint-Jean-de-Luz Van Islaris vertrekken we richting San Sebastian, naar Camping Iguelda. Tegen twaalf uur zouden we er zijn. Maar ... we volgen TomTom. Die laat ons rondjes rijden in San Sebastian. Ook met de uitleg van locals geraken we er niet.12.30 u: We zijn het beu. San Sebastian hoeft niet meer voor ons. We zetten koers naar Hondarribia wat zo'n vierendertig kilometer verder ligt, niet ver van de Franse grens. In Hondarribia hebben we weer pech. Er is een parking aan de playa waar we twaalf euro moeten betalen. Om een paar uur in Hondarribia rond te slenteren vinden we dat toch veel. Op zoek naar een parkeerplaats geraken we hopeloos verstrikt in kleine straatjes. Het is genoeg geweest. Ook Hondarribia bezoeken zal voor een andere keer zijn. We rijden naar Frankrijk, naar Camping Itsas Mendi in St-Jean-de-Luz. Eindelijk een meevaller. De camping valt super mee (wifi gratis, tennis gratis, verwarmd binnen- en buitenbad met jacuzzi en het strand op vierhonderd meter). Hier blijven we een paar dagen chillen. Voor Willy was het een lange, vermoeiende rit met veel obstakels en dat met een temperatuur van 29°C. Hij verdient echt wat rust. Dag 27: 236 km |
|
Vrijdag, 10 juni - Saint-Jean-de-Luz Het is onze derde dag in Camping Itsas Mendi. Onze planning was om hier tot maandag te blijven en dan langzaam langs de westkust van Frankrijk naar huis te reizen. Dat valt tegen! Het regent, regent en de temperatuur is gezakt naar 20°C. De weersvoorspelling voor de komende veertien dagen is idem dito. Wat doen we in een "super-camping" met dit weer. Ga je zwemmen in het overdekte zwembad, waar droog je dan je spullen. Wandelen, zelfs met een paraplu, heeft ook niet veel charme.Willy en ik overleggen. Er blijven ons nog twintig vakantiedagen. Dag 29 - Overnachting, Frankrijk, Aquitaine, Saint-Jean-de-Luz, Camping Itsas Mendi (Aanvaardt Camping Cheques) |
 Kasteelfeesten Hondarribia |
Zaterdag, 11 juni - Van Saint-Jean-de-Luz via Hondarribia naar Loarre Het regent pijpenstelen als we vertrekken van de camping richting Spanje. In Irun, net voorbij de grens, bedenken we ineens dat Hondarribia maar een paar kilometer om is en dat we met dit slecht weer veel kans maken om een parkeerplaats te vinden.Oké, we snorren naar Hondarribia. Deze keer hebben we geluk. Er is een plaats vrij, gewoon langs de weg, op ongeveer driehonderd meter van het centrum. Het is gestopt met regenen. We wandelen naar het historisch deel van de stad. Druk, druk! Wat is nu de oorzaak van al die drukte? Niet het mooie weer, wel de "kasteelfeesten". Alle straten en huizen zijn bevlagd en overal staan kraampjes. Er is een smid aan het werk, en glasblazer, een kaarsenmaker, ... . Er lopen groepen mensen gekleed als in de middeleeuwen. Een heel gedoe. Op zich wel leuk maar daardoor kan ik moeilijk mooie plaatjes maken van de typische huizen. |
 Landschap onderweg  Overnachten op de parking van Castillo de Loarre |
13.00 u: Na een snelle hap in de camper zijn we weer op weg. Het regent alweer. De weg is uitstekend. Via Pamplona en Lumbier rijden we richting Huesca.
Het landschap onderweg is bijzonder pittoreske.
We volgden deze weg verleden jaar in de tegenovergestelde richting. We bezochten toen het Monasterio de San Juan de la Peña, passeerden het Stuwmeer van Yesa,
Los Mallos de Riglos, ... . Ook nu genieten we van het "sightseeing". Zelfs Willy heeft de kans om te genieten want de weg is aangenaam en rustig om rijden. Het is weer gestopt met regenen. Voor hoelang? We stoppen bij een Simply Market om zoals gewoonlijk te tanken en de voorraad aan te vullen. Na een aantal kilometer zien we ineens een groot bord met reclame voor het "Castillo de Loarre". Een bezoek aan dat kasteel stond vorig jaar op ons programma. Om een of andere reden is het niet doorgegaan. Zonder twijfelen draait Willy de weg naar Loarre in. Na zeven kilometer zouden we er moeten zijn. Die Spanjaarden hebben weer met een elastiek gemeten. We zijn amper bij een Mirador waar we gieren kunnen spotten. Loarre ligt nog een paar kilometer verder. Hoog op de rotsen zien we een kasteel. Moeten we daar zo hoog naartoe? Dat zie ik niet zitten. In Loarre staat een wegwijzer naar het Castillo de Loarre, nog 5 kilometer. De weg slingert en kronkelt met haarspeldbochten omhoog, omhoog,... tot we op een grote parking belanden. Het uitzicht hierboven is indrukwekkend. Het kasteel dat opstijgt uit een rots met diep beneden een uitgestrekte vallei. 19.30 u: We stappen naar het Bezoekerscentrum om toegangtickets te kopen. Pech! In dit seizoen is het kasteel open van tien uur tot negentien uur. Net te laat dus. We wandelen rond, maken foto's en keren ontgoocheld terug naar de camper. Ondertussen hebben twee campers zich bij ons aangesloten. Het is al té laat om nog naar een overnachtingplaats te rijden. Alle drie willen we op de parking overnachten. Ja, als je rondtrekt moet je soms flexibel zijn en improviseren. We slapen als "heren" naast het kasteel. Hoewel tijdens de nacht wakkert de wind aan en schudt ons camperke heen en weer. Dag 30: 262 km |
|
Zondag, 12 juni - Van Loarre tot l'Hospitalet de l'Infant We hebben geen zin om te wachten tot tien uur om het kasteel te bezoeken. We rijden door naar de kust. Via Huesca, Lleida en Flix komen we in l'Hospitalet de l'Infant. Onderweg tanken we voordelig bij Esclat Oil. Hoe meer we de Middellandse Zee naderen, hoe warmer, heter het wordt.12.00 u: We staan op Camping La Masia. De thermometer wijst 36°C. We moeten niet klagen, we hebben er om gevraagd. Gelukkig is er de wind die het dragelijk maakt. De camping ligt aan zee, heeft een verwarmd buitenzwembad met jacuzzi en een tennisterrein. Eerst verfrissen, short en topje aantrekken en op adem komen met een drankje erbij. Dan de luifel, tafel, stoelen, handdoeken, ... die we uit Itsas Mendi nat meenamen, drogen. Dat zal geen probleem zijn met deze temperatuur. We blijven hier een paar dagen genieten van de zon en de zee. Dag 31: 265 km |
|
dinsdag, 14 juni - l'Hospitalet de l'Infant Gisteren en vandaag waren aangename vakantiedagen. We zitten tot laat buiten.23.00 u: Het begint nogal flink te waaien. Uit voorzorg leggen we de stoelen dichtgevouwen tegen de tafel en draaien de luifel in. Twee uur later verandert de hevige wind in een heuse windstorm met rukken tot tien Beaufort en meer. De camper wordt heen en weer geschud. Alles wat buiten staat of ligt vliegt weg. Onze tafel ligt omgedraaid een vijftigtal meter verder. De stoelen zijn tegengehouden door een boom. Ons tapijt dat op de hoeken vastgemaakt was, is op één hoek na losgekomen en zwiert heen en weer. De hele camping ligt bezaaid met weggeslingerde spullen. Willy riskeert zich buiten en haalt binnen wat hij kan. 7.00 u: De storm is uitgewoed. De wind is gaan liggen. Een behoorlijke nachtrust hebben we niet gehad. Het is een heel gedoe op de camping. Iedereen zoekt naar weggewaaide spullen. De luifel van onze Nederlandse buur is doorgescheurd ondanks de stormriem. Een spannende nacht! Dag 33 - Overnachting, Spanje, Tarragona, l'Hospitalet de l'Infant, Camping La Masia (Acsi) |
|
Donderdag, 16 juni - Van l'Hospitalet de l'Infant naar Cambrils 9.00 u: We nemen afscheid van onze buren en vertrekken naar Cambrils wat amper dertig kilometer hogerop ligt. We weten van vroeger verblijf in Cambrils dat we daar naar hartelust kunnen fietsen. De fietspaden zijn er vlak en lopen langs de zee. Dat is wat we hier in l'Hospitalet de l'Infant misten.Onderweg stoppen we bij de Mercadona. We zitten door onze voorraad. In Camping La Masia was de supermarkt gesloten. We moesten overleven met de proviand die we in huis hadden. 11.00 u: Geïnstalleerd in Camping Platja Cambrils. Er staat een fris, nijdig windje. Ondanks fietsen we richting Cambrils. De rest van de dag luieren we. Vrijdag, 17 juni - Cambrils Idem gisteren, fietsen en luieren.Dag 35 en 36 - Overnachting, Spanje, Catalonië, Tarragona, Cambrils, Avenida Oleastrum 12, Camping Platja Cambrils (Acsi) - Coördinaten: N 41.06700 E 1.08303 |
 Fietspad langs de zee |
|
Zaterdag, 17 juni - Van Cambrils via Vic naar Figueres Weersvoorspelling: regen de hele dag. We beslissen er een reisdag van te maken. Onze vakantie loopt naar zijn einde. We pakken in en rijden via Villafranca de Penedés en Manrese naar Vic. Onderweg stopt de regen. Tegen de middag staan we op de camperplaats in Vic. Er zijn 10 plaatsen. Vijf daarvan liggen in een grasveld en zijn nogal vlak. De vijf andere hebben een aarden ondergrond met grote putten. We settelen ons op het gras. Na een hartig etentje stappen we naar het centrum wat zo'n twee kilometer is. In de verte ziet de lucht zwart. We nemen alvast een paraplu mee.Vic is een historische, niet toeristische stad met veel opmerkelijke oude gebouwen. Als we er aankomen is de grote Plaça Major volledig ingenomen door de wekelijks markt. Blijkbaar is die markt al sinds eeuwen op die plaats. De huizen zijn er later rondgebouwd met arcaden die zo hoog moesten zijn dat een man te paard er onder kon. Wat ook opvalt is hoe smal en hoog sommige van die huizen zijn. Op de hoek van het plein, in het oudste gedeelte van het stadhuis, is het toeristenbureau gehuisvest. We bekomen er een plan en een toeristische route. Die route begint op de Plaça Major. De bewolking neemt toe. Toch starten we met het fototoestel in de aanslag om Vic te verkennen. We passeren de kathedraal, de Romeinse Tempel en zijn op weg naar de verdedigingsmuren als er een onweer uitbreekt. De regen plenst neer, het dondert en bliksemt. We vluchten een cafetaria binnen. Het valt mee. De koffie is er heerlijk. Er is gratis Wifi. Na een half uurtje mindert de regen. Beschermt door ons parapluke wagen we het op te stappen en terug te keren naar onze camper. Op het Plaça Major werkt de opruimdienst al de restanten van de markt weg. Van onder de arcaden doe ik een poging om fotokes te schieten van uiterst smalle en hoge huizen. Het worden geen prachtfoto's maar wel een mooie herinnering. Ons bezoek aan Vic is niet geslaagd. We plannen om het in de toekomst, met beter weer, over te doen want het is zeker de moeite waard. 17.00 u: We hebben droge kleren aangetrokken en willen vertrekken naar Figueres. Maar, de wielen draaien ter plaatse. We zitten vast in de blubber. Met dit regenweer stonden we beter aan de overkant ook al zijn er veel putten. Het treft. We geraken los. Dag 37 - 176 km Dag 37 - Van Vic tot Figueres: 86 km |
 Vic: Romeinse Tempel - Overblijfsel uit de Romeinse Tijd.  Vic: Smalle, hoge huizen op Plaça Major  Camperplaats Figueres |
|
Zondag, 19 juni - Van Figueres naar Portiragnes-Plage We verlaten Spanje en bollen naar Frankrijk, naar Camping Les Sablons in Portiragnes-Plage.28°C, bewolkt en véél wind. Willy heeft alle aandacht nodig om de camper op de baan te houden. We doen het rustig aan. 11.30 u: In Camping Les Sablons installeren we ons op hetzelfde plaatsje als we vorig jaar stonden. De camping heeft verschillende verwarmde zwembaden, een Balneo, tennis- en andere sportvelden en ligt pal aan zee. Fietsen kan hier ook. Hier vieren we onze laatste vakantiedagen vóór we de tocht naar huis aanvatten Dag 38 - 170 km |
 Balneo in Camping Les Sablons |
|
Donderdag, 23 juni - Van Portiragnes-Plage naar Pougues-les-Eaux De laatste dagen was het gemiddeld 30°C. Vandaag noteren we 33°C. Van Portiragnes-Plage rijden we tot Béziers. Dan volgen we eerst de A75 nadien de binnenwegen tot Millau Géant Casino. We tanken en houden rustpauze. Weer op weg rijden we met de A75 richting Clermont-Ferrand. De zon schijnt volop. Er is geen wind. Hoewel we met open vensters rijden, hangt de hitte binnen. We lassen een stop in en zetten alle vensters open in de hoop wat koelte binnen te halen.14.30 u: Weer op weg tot camperplaats Le Cheix sur Morge waar we een lange lunchpauze nemen. Dan volgt nog een laatste rit naar Pougues-les-Eaux. 19.00 u: Eindelijk op de camperplaats in Pougues-les-Eaux. Er staan al drie campers. Er is nog een plaatsje voor ons. Het is nog altijd even zwoel. Iedereen zit buiten, eentje heeft zelfs zijn luifel uitstaan. Wij openen vensters en deuren want het is binnen 38°C, buiten 33°C. Willy haalt stoeltjes uit en een fris pintje en we nestelen ons buiten tot het afkoelt. Op een camperplaats mag dat normaal niet maar dit is een noodgeval. Dag 42 - 537 km |
 Lanschap onderweg naar Millau  Camperplaats Pougues-les-Eaux |
|
Vrijdag, 24 juni - Van Pougues-les-Eaux naar huis 24°C, bewolkt en onweerachtig: Via Auxere, Troyes, Reims, Charleville-Mézières en Luik rijden we naar Laakdal.Het was weer eens een buitengewone reis. We hebben genoten. Reizen is plezant, thuiskomen ook! In totaal legden we 5507 kilometer af. Dag 43 - 654 km |
EINDE
Groetjes van Willy en Andrea
Veel leesgenot!!!
Camperreisverhalen Fotosite Gastenboek
P.S.: Alle gegevens die je hier vindt zoals adressen, prijzen, links naar andere sites, coördinaten, enz. zijn louter ter informatie.
Ik ben niet verantwoordelijk voor gegevens die gewijzigd of fout zijn. Niets mag worden gekopieerd zonder mijn toelating.